Op 14 april tikt The Crave haar vijfjarige bestaan aan. Wat begon als een initiatief voor meer techno in Den Haag, is inmiddels uitgegroeid tot een onmisbare waarde in de Haagse muziekscene. Voor de derde keer organiseert het collectief in juni het The Crave Festival in het Zuiderpark. Hoe is deze stoute jongensdroom uitgegroeid tot wat The Crave nu is? We blikken terug op de afgelopen vijf jaar met Jarrell Drenthem Soesman.

Vijf jaar geleden organiseerden jullie je eerste feestje, nu staan jullie voor de derde keer in het Zuiderpark met een heel festival. Hoe zijn jullie op dit punt gekomen?
“In het begin van The Crave zijn we met z’n drieën (Benjamin Havenaar, Joris Hoefnagel en Jarrell Drenthem Soesman, red.) naar de pinautomaat gelopen en hebben we maximaal rood gepind. De eerste clubavond was met Juan Sanchez en Sandrien in PIP en werd supergoed ontvangen. Daarna was het een kwestie van 24/7 met The Crave bezig te zijn, zo blijft de bal rollen. Meer clubavonden, stagehostings op festivals, The Crave Fest en uiteindelijk het festival in het Zuiderpark volgden. We proberen het concept steeds verder te ontwikkelen, we zijn constant bezig onze identiteit te versterken. Daardoor denk ik dat we iets hebben gecreëerd wat echt een verlengstuk is van onszelf. Dat maakt het authentiek.

We hebben nooit gedacht “dit is een gat in de markt”, we zijn altijd uitgegaan van onze eigen kracht. Ik denk dat je jezelf daardoor op de lange termijn altijd blijft vernieuwen. De houdbaarheid van het concept is hierdoor veel groter dan wanneer je gaat inspelen op de hype of trend. We zijn altijd met muziek bezig dus we vertrouwen op onze voelsprieten om hypes te voorspellen in plaats van ze achterna te lopen. Zo zie je bijvoorbeeld dat artiesten regelmatig bij ons stonden vlak voordat ze internationaal écht doorbraken, zoals Helena Hauff, Dr. Rubinstein en Stranger. Dat soort verrassingen proberen we altijd neer te zetten.” 

Elektronische muziek is op menig festival gerepresenteerd, de markt lijkt haast verzadigd. Hoe onderscheiden jullie jezelf?
“Een van de dingen die The Crave bijzonder maakt, is dat het oprecht aanvoelt en dat mensen zich ermee kunnen identificeren. Je plek in de maatschappij is tegenwoordig veel meer afhankelijk van andere dingen dan vroeger. Het maakt niet meer uit bij welke zuil je hoort of welke religie je aanhangt, de muziek waar je naar luistert en de festivals die je bezoekt zijn een veel belangrijker onderdeel van je identiteit. Als mensen zich identificeren met The Crave vinden ze daar een stukje herkenning. We zijn heel erg bezig met communitybuilding, vanaf moment één zijn we een hechte vriendengroep en die groep groeit met de dag. We hebben ook een open uitstraling, iedereen is welkom, zolang je maar houdt van de muziek. Dat is voor ons het allerbelangrijkst. Daardoor hebben we ook zo’n gemêleerd publiek. Oud, jong, dik, dun, wat je geaardheid ook is: het maakt allemaal niet uit. Bij ons komt iedereen gewoon samen voor de muziek, en om een superleuke tijd te hebben.

De setting draagt bij aan het succes. Ik denk dat Den Haag een unieke plek is, het heeft een half miljoen inwoners maar het is net een dorp. Bijna iedereen kent elkaar. Daarnaast zijn er ook nog niet heel veel festivals zoals The Crave in Den Haag. Hierdoor kunnen wij de verbindende schakel zijn waardoor iedereen samenkomt. Dat is de kracht van Den Haag, iedereen heeft een open, down to earth-houding.”

© VAAG. Photography

Stranger

Beste afsluiter volgens Lex Rutjes (CEO):
"Een van de tofste boekingen van de afgelopen vijf jaar is Noors muziekfenomeen DJ Sotofett, iemand die anti-commercie is en enkel op feesten speelt die hem zelf aanspreken. Het duurde even maar last minute lukte het dan eindelijk om hem te bevestigen voor een 4-uur durende (voor minder weigerde hij te komen) closingset. Sotofett heeft een uur hiervan tijdens 'De Crave' op soundcloud gezet. Stuk voor stuk parels met een ongekende energie waarvan je spontaan gaat dansen. Ik heb weinig sets zo vaak als deze teruggeluisterd. Must hear!" 

Dieptepunt volgens Julian Quik (community coordinator:
"Mijn persoonlijk favoriet Palms Trax kon door een dubbele boeking niet komen in het Zuiderpark vorig jaar. Daar baalde ik flink van. Maar dat dieptepunt werd snel omgezet in een van mijn hoogtepunten: hij kwam de dag erna maar liefst vijf uur performen aan het strand van Scheveningen. Een dag met een gouden randje."

"We zijn bijna kopje onder gegaan, maar hebben keihard gewerkt"

©

Wat zijn de grootste tegenslagen die jullie hebben moeten doorstaan?
“Het proces ging niet zonder slag of stoot. Het moeilijkste dat we hebben meegemaakt, was dat we na ongeveer anderhalf jaar na het begin de volgende stap wilden maken. We organiseerden een evenement in de RAC-hallen en alles was geregeld, maar helaas moesten we twee weken van tevoren het event noodgedwongen cancelen. De verhuurder van de locatie had achterstallige huur en werd uit het pand gezet. We moesten Robert Hood afzeggen, dat kostte fucking veel knaken, allemaal uit eigen zak. We waren daardoor bijna kopje onder gegaan, maar hebben keihard gewerkt om toch door te blijven gaan.  

En zo ging het wel vaker mis. Vorig jaar hadden we bijvoorbeeld een loods gehuurd op Binckhorst, voor The Crave Warehouse. Bij de tweede avond kwamen we vijf minuten voor de deuren opengingen erachter dat er geen toiletpapier was. Toen hebben we bij iedereen thuis de toiletrollen uit de kast getrokken. Dat heeft ons wel geleerd flexibel te blijven. Door de jaren heen leer je ook beter met tegenslagen om te gaan. Je moet altijd oplossingsgericht te werk gaan. Zo hostten we een keer een stage op het OHM-festival in Delft. Onze headliner Ben Sims had zijn vlucht gemist en kon niet meer komen. Gelukkig konden twee van onze residents, Secunda en Stranger de loods samen afsluiten. Achteraf konden we ons geen betere closing wensen. 

Het continu met The Crave bezig zijn vraagt heel veel, maar we krijgen er ook heel veel voor terug. Soms hebben we perioden dat we denken “we moeten er gewoon mee kappen.” Dat is vast herkenbaar voor iedereen die zelf evenementen organiseert, het kan best zwaar zijn. Maar als je eenmaal die kick ervaart dat opeens een paar honderd man de avond van hun leven hebben, dan wil je die adrenaline elke keer opnieuw ervaren. Het werkt verslavend.”

In vijf jaar hebben jullie heel wat meegemaakt. Wat zijn de grootste hoogtepunten?
“Daar vraag je me wat. Ik heb heel veel vette optredens gezien. Toen we begonnen met The Crave hebben we niet hele concrete doelstellingen bedacht, maar één artiest die we perse wilden boeken is Marcel Dettmann. Hij is voor de hele crew echt een soort van technogod. Als je net begint kan je niet iedereen zomaar boeken, dat is een proces. Je moet bouwen aan een reputatie, elk evenement moet er een schepje bovenop. Dat we hem van de zomer konden boeken was voor ons wel echt een kers op de taart. Je kunt van alles plannen maar het moet allemaal maar samenkomen in het moment. Bij elk feest dat we doen hebben we een soort ongeschreven regel: er staat maar één iemand op het podium en dat is de artiest. De enige uitzondering zijn de laatste twintig minuten, dan staan we samen met de crew op het podium en bouwen we met z’n allen een feestje. Op het festival doen we dat op de mainstage, dat is echt magisch. Bezoekers die met vlaggen wapperen, de stroboscopen die flikkeren, de dj waarbij het zweet over het voorhoofd loopt: de energie op dat moment is echt ongekend.”

Meest verrassende artiest volgens Dorian Andrzejewski (stagemanager):
"Helena Hauff. Ik had haar nog nooit daarvoor live gezien, maar dat was gelijk echt een van de beste sets die ik in 2016 gehoord had. In het begin was het nog moeizaam omdat ze met vinyl draait en het zo erg waaide dat de platen letterlijk van de draaitafels af waaiden. Aan het eind stond toch wel echt iedereen inclusief alle mensen die backstage een peuk kwamen roken mee te bouncen. "

© Jordi Salanova

The Crave Warehouse

Hoogtepunt volgens Gino van Dam (JEANS), resident:
"5 jaar geleden, voordat ik ze ooit gesproken had, dacht ik nog wat is dit voor troep. Nu ben ik #1 fan, vriend, broer, zus, oom, vader."

"We zijn rustig aan begonnen aan de wereldverovering"

© VAAG. Photography

Hoe ziet de toekomst eruit?
“We willen altijd meer. Dat is een sterkte en een zwakte, het is namelijk ook wel eens gebeurd dat we targets niet halen. Maar we hebben dan wel weer die veel te dure headliner neergezet. Het is elke keer alles of niets, er is geen andere optie. Ik hoop dat het steeds vaker alles wordt. Ik haal heel veel voldoening uit het bezorgen van de dag van hun leven aan bezoekers. Dat mensen boven zichzelf uitstijgen omdat er zo’n chille vibe hangt. We zijn heel erg op Den Haag gefocust en dit zullen we ook altijd blijven doen. We hebben geen ambities om festivals in andere steden te organiseren, maar we willen wel het Haagse geluid verspreiden. Als movement, als community, als crew om onze visie van een party te laten zien. We zijn rustig aan begonnen aan de wereldverovering. We zeggen zelf altijd: de stad kleurt roze. Ik hoop dat ons roze op een gegeven moment het groengele van Den Haag overneemt. En als het een beetje meezit, de hele wereld.” 

23 februari anniversary The Crave 5 years
Het festival The Crave vindt pas 1 juni plaats in het Zuiderpark, maar het jubileum wordt al eerder gevierd op 23 februari. The Crave gaat terug naar waar ze vandaan komen; thuisbasis PIP. “We hebben zoveel mogelijk vette artiesten verzameld die met ons zijn meegegroeid de afgelopen jaren. Stranger heeft bijvoorbeeld een sicke all-nighter gedaan in het kleinste zaaltje van PIP, de bunker. Daar past hooguit vijftig man in. Met ons jubileum komt hij weer terug om die zaal te vullen. Daar ben ik trots op; dat wij zijn gegroeid als concept en hij als artiest maar dat we nog steeds samen kunnen doen wat we vijf jaar geleden ook deden. Verwacht een showcase van alle artiesten met wie we de afgelopen vijf jaar nauw hebben samengewerkt.”

Naast Stranger zullen o.a. Lenson, JEANS, Spekki Webu, 543ff en Lake Haze het programma van de avond vullen.  

 

Hoogtepunt volgens Dario Goldbach (vormgever):
Voor mij hebben vlaggen iets magisch. Ze staan voor eenheid, verbinding, en hebben een soort ouderwetse oermens vibe. Op de main bij het Zuiderpark. Overal vlaggen uit een zee mensen stekend. Rook. Lichten. Een mega Crave logo op de bomen geprojecteerd. Het voelde echt alsof we de wereld veroverd hadden. 

Beste afsluiter volgens Niels van Loo (artist handling):
"Blawan was voor mij de sickste afsluiter van vorig jaar. Ik moest hem ophalen bij Amsterdam Open Air, waar hij al een gig had gehad. Hij kwam echt superrustig en relaxed aangelopen. Hij zag eruit alsof hij een dagje naar het strand ging: roze blouse, buiktasje, spijkerbroek met opgerolde pijpen en Adidasslippers. Ik loop met hem naar de stage, hij begroet iedereen, steekt zijn koptelefoon in de mixer en sloopt vanaf de eerste track de hele toko. Paradoxaal dat iemand die zoveel rust uitstraalt, zo’n geluid kan produceren." 

Nu we toch even de aandacht hebben:

De redactie van 3voor12 Den Haag – hét online platform voor muziek uit Den Haag – breidt uit en is op zoek naar nieuw talent. Er is plek voor o.a (aspirant) journalisten, fotografen, interviewers, social media-redacteuren, planners, coördinatoren, filmers, radiomakers. Kortom: iedereen die vrijwillig een media-steentje bij wil dragen aan de Haagse muziekscene is welkom.

De eerste stappen van je (muziek-)journalistieke carrière zetten? Ervaring opdoen tijdens je studie? Altijd al willen schrijven voor een publiek? Op zoek naar een nieuwe uitdaging of hobby? Gewoon interesse? Stuur een mailtje naar vacature@3voor12denhaag.nl of kijk voor meer informatie op deze pagina.