“Ik vond eigenlijk dat het literatuurprogramma niet zo goed tot zijn recht kwam,” legt festivaldirecteur Michel Behre uit. We hebben het over hoe hij het festival de afgelopen twee jaar heeft ervaren. “Crossing Border doet het altijd goed als er een bepaalde setting is waar een intieme sfeer ontstaat en ik vond dat moeilijk te bereiken als je zoveel locaties gebruikt.”
Een gevolg van de vele locaties - van de Zwarte Ruiter tot het Paard en van de Lutherse Kerk tot het Koorenhuis - was dat er geen centrale plek was. “In het Nationale Theater hadden we wel zo’n centrale plek waar iedereen bij elkaar kwam.” Met een boekenwinkel, een bar en veel mensen droeg dat bij aan de ‘Crossing Border sfeer’. “Zeker met de literatuur moet je een bepaalde sfeer creëren en die proberen vast te houden bij mensen, anders wordt het snel onrustig. Dat was vorig jaar het geval. Ik vond het voor de muziek een hele goede plek, maar ik vond de combinatie met literatuur niet zo geslaagd.”