Beste eigenschap
Op professioneel vlak is dat denk ik dat ik een goede opstelling heb tegenover het schrijven van muziek. Ik blijf niet wachten op een dosis inspiratie, maar begin er gewoon mee. Mensen wachten veel te vaak tot er een wonder gebeurt, dan kan het schrijven van een album wel tien jaar duren.
Muzikanten zouden muziek moeten schrijven zoals een kind speelt: een kind vraagt zich niet bij alles wat het doet af of het goed of slecht – of in de mode - is. Het máákt gewoon dingen. Je moet jezelf een beetje dwingen zo’n zelfde kinderlijke aanpak te hebben. Later keer je wel weer terug naar het proces om je werk te verfijnen, maar pas nadat je jezelf die vrijheid hebt gegeven.
Slechtste eigenschap
Ik ben heel slecht in multitasken. Als ik met een project bezig ben, wil ik niet eens meer aan andere dingen denken.
Voor welke actie in je leven schaam je je het meest?
Vergissingen horen bij het leven. Ik heb zoveel dingen in m’n leven fout gedaan. Oké, als ik één ding moet noemen is het dit: mijn manager in Londen had ooit een afspraak voor me geregeld met een grote internationale songwriter. We zouden samen aan nummers werken. Alleen had ik besloten om de avond ervoor uit te gaan en ben ik – zoals men dat doet in hun twintigerjaren – onwijs dronken geworden. De volgende ochtend moest ik volop overgeven en heb ik geprobeerd mijn manager te overtuigen de afspraak af te zeggen.
Daar schaam ik me wel voor: ik was dan wel niet zijn grootste fan, maar het was gewoon een shitty ding om te doen. Uiteindelijk hebben we wel afgesproken en volgens mij hebben we zelfs nog wel een paar goede nummers gemaakt.
Wat laat je het liefst bezorgen?
Boeken. De meeste over poolexpedities, maar ook bijzondere boeken. Zo heb ik een verzameling hele oude edities van boeken over onderwerpen die ik tof vind. Oh, en ik verzamel Rolling Stone magazines. Ik heb de eerste tweehonderd exemplaren thuis liggen.
Het boek dat ik het meeste cadeau heb gedaan is denk ik 'Forward through the rearview mirro'r van Marshall McLuhan. Toen ik zijn werk voor het eerst las, was dat als een 'Weg naar Damascus-moment:' hij legt de media uit op een manier waarop ik het nog nooit gehoord heb.
Ik vind het trouwens tragisch dat bands wordt gezegd dat social media de enige manier zijn om een publiek te bereiken. Het is een leugen die artiesten onder enorme druk zet. Als een band daar teveel aandacht aan besteedt, doet ze niet genoeg met de muziek zelf.
We zijn door social media het soort ‘gezamenlijke publiek’ verloren dat er vroeger was. Dat maakt het moeilijker om succesvol te worden. Je releaset je werk in de ether, maar krijgt geen goede feedback. Bovendien luistert men nu meer naar losse nummers in plaats van hele albums, waardoor het lastiger is geworden een carrière uit muziek op te bouwen. Ik noem het de ‘McDonaldisatie’ van muziek: men maakt simpele nummers die makkelijk verkopen, zoals burgers. Om iets te maken met meer smaak, dát is moeilijk. Daar moet je hard voor werken.
Wat is het eerste dat je doet als je opstaat?
Eerst denk ik “fuck” en daarna zet ik het alarm uit. Mijn vrouw wordt heel vroeg wakker. Daarna maak ik ontbijt voor mijn kinderen en breng ik ze naar school. Oh, en ik luister naar Radio4 in de ochtend.