Dit was de laatste Open Mic in Cafe de Bieb Dit was de laatste Open Mic in Cafe de Bieb

Als Johnny Bruce Muller zijn laatste nummer speelt, volgt er een hard applaus voor de host. Alle tafeltjes en stoeltjes zijn gevuld en je kunt een stuk of tien gitaartassen tellen in het café. Bij de laatste Open Mic Night The Hague zijn er veel oude vertrouwde gezichten.

Zo is Barend Spaan aanwezig: “Vanavond kunnen we Johnny nog één keer in zijn ouwe habitat zien voordat hij eruit gebonjourd wordt. Ik ben hier vroeger veel geweest. Ik dacht, bij de laatste moet ik er wel bij zijn.” Spaans neemt nog een slokje van zijn biertje. “Er zijn weinig open mics in Den Haag zo actief als deze, deze is er elke week. Het is hopen dat er een nieuwe locatie gevonden wordt.”

Toch zijn er niet alleen oude bekenden. Voor de band AMA is dit de eerste keer in Café de Bieb. “Open Mic’s zijn erg handig om te oefenen. Je hebt de kans om fouten te maken en te verbeteren. We gaan deze week nog drie andere af," vertelt percussionist en drummer Albert, terwijl de zanger achter hem zijn kabels opruimt.

Songwriter Thomas Triemstra is het eens met Albert: “je ontwikkelt je door veel te spelen. Soms merk je pas als je het nummer live speelt of het werkt.” Triemstra gaat deze woensdagavonden dan ook missen, “hier komen mensen niet alleen voor de muziek. Het is meer een ontmoetingsplek voor muzikanten. Mensen waar ik vaak mee samen speel heb ik hier ontmoet." Host Johnny schuift aan bij de hoge tafel. “Helaas kun je maar twee liedjes spelen vandaag," meldt hij, “het is erg druk. Anders halen we de eindtijd niet!” Ondertussen speelt een coverband liedjes van U2 en wordt er gedanst op een nieuwe versie van Tainted Love.

“Het bijzondere aan deze open mic is dat het een gilde gevoeld heeft," zegt de host zelf. “Er is hier een vriendengroep ontstaan uit muzikanten en het breidt steeds uit met nieuwe songwriters.” Toch zijn deze ontmoetingen niet alleen voor de gezelligheid: “ik speelde mee met de toelatingsauditie van Banner en Barend heeft het aankomende EP van Cas en Gaby opgenomen. Het mooiste is dat ik veel muzikanten heb kunnen samenbrengen.”

Maar de Open Mic Night gaat niet stoppen. Muller is op zoek naar een nieuwe locatie: “ik heb al contact met verschillen café’s en poppodia. Allemaal hebben ze voor- en nadelen. Ik ga het allemaal op een rijtje zetten om de keuze uiteindelijk te maken.” Wel ziet hij graag wat dingen veranderen: “Ik denk dat ik de volgende Open Mic Night niet elke week doe zodat we meer kwaliteit hebben in plaats van kwantiteit. Dan heb ik ook meer tijd voor de promotie. Daarnaast was Café de Bieb soms best rumoerig, het moet gezellig blijven maar het is wel fijn als de artiest iets meer aandacht kan krijgen. Bovendien hoop ik op meer variatie in de artiesten”.

Zo herinnerde Muller zich nog een Oostenrijkse band, “ze belden van te voren of ze wat nummers konden spelen. Ik verwachte een man of vijf. Uiteindelijk stonden er een orkest van twintig man folk te spelen op het kleine podiumpje. Het was erg bijzonder om dit te kunnen zien. Het leuke was dat bands over de hele wereld deze open mic konden vinden.”

Als het elf uur is geweest gaan de meeste barhangers naar huis. De stoelen worden terug gezet, de kabels worden opgeruimd en gitaren gaan weer terug de tas in. Wat overblijft is een groep songwriters die Johnny hier heeft ontmoet.