Rewire probeert haar bezoekers wat diepgang mee te geven. Het festival programmeert naast de vele muzikale acts ook 'talks’ waarin artiesten en academici hun licht laten schijnen over een verschillende onderwerpen. Professor Jeremy Gilbert beweert op zaterdagmiddag in zijn praatje over muziek en individualisme dat nieuwe genres na de jaren '90 niet meer ontstaan. Gilbert ziet wel overal in de muziekwereld nog innovatie. Het is een interessante gedachte om mee naar de nachtprogrammering van de Rewire zaterdag te nemen. Op zoek naar innovatie.

Mochten we een nieuw genre ontdekken dan zou het toch tussen al die experimentatie te vinden moeten zijn. De programmering in de kleine zaal is vanavond bijzonder. Waar voorgaande jaren DJ’s stonden, staan er nu acts die genoeg vernieuwen om door te gaan als de nieuwe lichting IDM.

Waar de meeste noise artiesten het moeten hebben van een absurdistisch hoog volume is Chino Amobi eerder ambitieus. Een rasechte producent van nieuw werk, zijn set komt vooral voort uit de waanzin van zijn laatste langspeler: PARADISO. De schreeuwerige sound wordt afgewisseld met tropische tussenstukken. Trap, noise en reggae worden opgeblazen en verstoord. Zijn distorted vocals doen denken aan die van Carl Crack (Atari Teenage Riot). Het is vernieuwend in de zin dat zijn muziek een soort collage is van allerlei extreme vormen van elektronische muziek. De combinatie van stijlen is uniek, de achterliggende compositie niet.  

© Peter Balkema

Arto Lindsay @ Rewire 2018

© Irene Lantman

Rewire 2018

Ondertussen draait Oceanic back to back met Oberman op de avond verzorgd door het platenlabel van laatstgenoemde, Nous’klaer, in het Magazijn. Het dansende gepeupel in de donkere kelder heeft de ruimte om de acid-platen van de heren van danspasjes te voorzien.

Lanark Artefax laat in de kleine zaal van het Paard zien dat hij geen selecter is, maar een rasechte maker van originele muziek. Jeremy Gilbert sprak in zijn talk vanmiddag twee soorten DJ’s: muziekproducenten en die van selecter (iemand die alleen de muziek kiest om te draaien). IDM is een waanzinnig introvert genre en daardoor zo uiteenlopend dat zowel Boards of Canada als Autechre zich als IDM laten bestempelen. Die eerste is zelfs fan van de Schotse muzikant.

Wat er hier vanavond gebeurd doet denken aan Amon Tobin, die met zijn geheel eigen visie zijn eigen baanbrekende idm produceert. De overeenkomst gaat verder dan de muziek, want aan de installatie te zien is het in beeld brengen van de muziek net zo belangrijk. Als we dieper in de compositie duiken van Lanark dan is het eerste wat opvalt de alomtegenwoordige breakbeat. Deze staat centraal in bijna alle dance en elektronische genres. Gelukkig weet Conor de breakbeat met gemak om te vormen tot vieze elektronica die net zo goed als trance, breakcore of dance door kan gaan. Het eindresultaat, de mengelmoes van stijlen, is vooruitstrevend. Ook, zoals bij voorgaande acts is hier niets te bespeuren dat op een nieuw genre zou duiden.

Deze unieke combinatie van stijlen, die samen iets nieuws maar toch herkenbaars produceren, is een thema deze avond. Headliners als Suuns en James Holden hebben beiden hun roots in de krautrock, maar weten unieke shows neer te zetten waar het aanwezige publiek in de grote zaal van het Paard enthousiast op reageert.

In de kleine zaal schudt Visionist de boel op. De sfeervolle barebones elektronica van Louis Carnell heeft charme, visueel wordt hij bijgestaan door Pedro Maia. De muziek is als een uitgestrekte zandvlakte. Visionist gebruikt leegtes in zijn composities om het op te vullen met uitzonderlijke dreunen. Dan wanneer je denkt dat de kust veilig is, zijn het vlagen noise die de bezoekers uit de sluimerstand halen. Het overrompelt, want de eerder ingezette fragiele synths zijn door de dikke laag herrie nog te horen. En juist die dynamiek maakt hem innovatief.

© Peter Balkema

© Irene Lantman

Wanneer Yon Eta de draaitafels betreedt, is er één ding duidelijk. De muziek verbleekt in kwaliteit in vergelijking met de andere acts. Hij draait clubmuziek die eerder geschikt is voor de club naast het Paard. Het is geen wonder dat het overgrote gedeelte van het publiek weg is. Die staat uit zijn dak te gaan bij Nina Kraviz. Logisch, want de muziek in de andere zaal is het net zo toegankelijk. Hier geen vernieuwing of innovatie. De dj is een echte keuzemaker.

Wie geen behoefte heeft aan het bombastische geluid van Nina Kraviz kan rekenen om de nachtprogrammering van het Magazijn, waar het publiek getrakteerd wordt op minimal en techhouse. Ook hier blijven de handjes omlaag. Paul Twin draait een uurtje plaspauze voordat Oceanic en Oberman aan hun tweede set beginnen. Dat terwijl het publiek introvert en stoïcijns door danst.

In de nacht van Rewire zijn geen nieuwe genres te ontdekken, maar er is ruim genoeg innovatie geprogrammeerd om dat goed te maken.

 

 

De redactie van 3voor12 Den Haag – hét online platform voor muziek uit Den Haag – breidt uit en is op zoek naar nieuw talent. Er is plek voor o.a (aspirant) journalisten, fotografen, interviewers, social media-redacteuren, planners, coördinatoren, filmers, radiomakers. Kortom: iedereen die vrijwillig een media-steentje bij wil dragen aan de Haagse muziekscene is welkom.

De eerste stappen van je (muziek-)journalistieke carrière zetten? Ervaring opdoen tijdens je studie? Altijd al willen schrijven voor een publiek? Op zoek naar een nieuwe uitdaging of hobby? Gewoon interesse? Stuur een mailtje naar vacature@3voor12denhaag.nl