Mobb Deep tast diep in de buidel vol classics

Een korte maar krachtige samenvatting van 20 jaar hiphop

Foto's: Rick Kappetein | Foto's: Jeroen Jansen ,

Het was een druilerige zondagmiddag op 31 januari 2016. Mobb Deep stond in de grote zaal van het Paard van Troje. Het is misschien niet het eerste waar bij hiphop aan gedacht wordt: een middagconcert. Toch was de zaal vrijwel uitverkocht. Het publiek kreeg van de mannen uit de East Coast precies waar het op gehoopt had, een middag vol classics.

Als de Belgische rapper Woodie Smalls begint is de zaal nog niet heel vol. Met zijn harde beats en enthousiaste praatjes weet hij de zaal aardig vol te rappen. Vanuit alle hoeken en gaten lijken ineens mensen naar de grote zaal te komen. Op aanvraag van Woodie Smalls en zijn compagnon komen zij voor bij het podium staan. Woodie rapt veel over mooie dames. Gelukkig niet te veel gangsterrap, want dit zou een vreemd contrast zijn met zijn sympathieke en vrolijke uitstraling. De beats zijn van hoge kwaliteit. Vooral ‘About the dutch’ heeft een aanstekelijke beat. Het beste hebben de heren echter voor het laatst bewaard. ‘Champion sound’ heeft een heerlijke old skool feel zoals past bij een voorprogramma voor Mobb Deep.

De dj van Mobb Deep mag het publiek voorbereiden op waar ze voor gekomen zijn. Na trots wat foto’s gemaakt te hebben van de volle zaal start hij een aantal korte snippets van bekende Mobb Deep tracks. Als de zaal voldoende respons geeft komen de heren het podium op en trappen direct af met ‘Survival of the fittest’. De rest van het eerste gedeelte van de show draait vooral op het oude werk van het album ‘The Infamous’. Het kan rekenen op enthousiast mee rappend publiek.

Het is duidelijk dat de rappers Prodigy en Havoc uit de ghetto komen. De teksten gaan veel over bendegeweld en andere criminaliteit. Daarnaast wordt vrijwel elk nummer door de dj afgesloten met wat pistoolschoten. Dit heeft niet veel meerwaarde. De tracks hebben op zich zelf al genoeg inhoud en hebben dit extraatje niet nodig.

De heren rappen al lange tijd samen. Ze zijn goed op elkaar ingespeeld en vullen elkaar aan waar nodig. Het enige wat vocaal aan te merken valt is dat de coupletten van Havoc soms gedubbeld zijn door een tape. Prodigy maakt dit goed door wat coupletten als een soort ‘spoken word’ a capella door te rappen.

Het publiek loopt zeer uit een. Zowel een jonge garde als een oudere garde is vertegenwoordigd in het Paard. Het maakt dat de zaal soms wat verdeeld lijkt. De jongere garde gaat los op de nieuwere nummers, zoals uit de tijd dat Mobb Deep samenwerkte met 50 Cent en zijn G-Unit. De oudere garde staat vooral mee te deinen op het oudere werk, zoals de titeltrack van ‘Hell On Earth’.

De verschillende groepen vinden elkaar niet alleen in het stiekeme blowen. Na kort overleg of de zaal er klaar voor is, komt de verdeeldheid tot een gezamenlijke climax. ‘Shook ones (part II)’ wordt ingezet. De zaal lijkt even uit zijn voegen te barsten. Hierna volgt nog een afsluitende track, waarin een fan het podium betreedt en de rappers begint aan te raken. Gelukkig heeft Mobb Deep een eigen bodyguard mee die al vrij snel de fan aan zijn middel het podium af sleurt. Na ruim een uur is het festijn al tot een einde, maar de rappers hebben geen haast. Ze blijven nog enige tijd op het podium om platen, petjes, cd’s en alles wat maar aangedragen wordt te signeren.