Rewire X Korzo #2

Tweede editie is een paradijs van improvisatie en muzikantschap

Tekst: Frank de Jong | Foto's: Stephan Kaffa ,

De vorige editie REWIRE X KORZO werd door ons een ‘buitenaards goede samenwerking’ genoemd. Deze tweede editie is wat minder experimenteel dus het buitenaardse valt bij deze editie weg. Echter dat is geen reden om te treuren, want muziekliefhebbers hebben bij deze editie weer genoeg om hun vingers bij af te likken. Want ook deze editie rekken muzikanten als Otto Lindholm en Szun Waves het idee van muziek verder op. Bijzonder.

‘Good evening’ klinkt het als Otto Lindholm zichzelf aankondigd in een muisstille zaal. De aandacht is er, maar Otto weet maar het publiek maar deels te emotioneren. De Brusselse muzikant creëert spontane ambient drone met behulp van een strijkstok, een contrabas en een assortiment aan effectpedalen. Het idee werkt op papier, echter in de praktijk is er veel nodig om de spanning erin te houden. Otto is zoekende en daardoor lijkt het af en toe alsof er af en toe iets mis gaat. De muziek kabbelt voort als een sfeervol beekje. Akelig aangenaam, maar magisch kan je het niet noemen. Daar is het te gekunsteld en te herkenbaar voor.

Na een korte pauze is het moment aangebroken voor Szun Waves. Eerder op de dag bleek de tas met bekkens door de vliegtuigmaatschappij kwijt te zijn gemaakt. Toch heeft dat voorval geen implicaties gehad op het optreden. De muziek is te vergelijken met een expressionistisch schilderij. Dan hebben we het vooral over drummer Laurence Pike (PVT) met zijn eigenzinnige drumstijl. Laurence kleurt de muziek met zijn drumstokken, brushes en diverse percussie instrumenten. Het werkt hypnotiserend, toch weten de drie bebrilde muzikanten niet helemaal te overtuigen. Ze excelleren in wat ze doen als individuele muzikanten, als band raken ze elkaar maar sporadisch.

Colin Stetson & Sarah Neufeld zijn de twee bekendste muzikanten op de affiche vandaag. De twee werkten eerder al samen aan diverse albums van Arcade Fire. Vorig jaar kwam de gezamenlijke plaat Never Were The Way She Was. Hiervan wordt het meeste materiaal gespeeld, afgezien van een enkel nummer van Sarah's en Colins eigen werk. Colin maakt een sympathieke indruk. Tussendoor bedankt hij het publiek en lijkt op zijn gemak, ondanks de ongemakkelijke stilte. Wanneer Colin aankondigt dat Sarah het nummer ‘From Our Animal’ zal opvoeren grapt hij zelfs dat het nummer over hem gaat. Beide muzikanten zijn de instrumenten volledig machtig en dat valt vooral op als ze samen spelen.   

Tracks als ‘Won’t Be A Thing To Become’ en ‘The Rest Of Us’ komen live veel beter uit de verf. Dat is niet eens omdat de plaat live is opgenomen, maar op de manier waarop de twee samenspelen. Het is bijna sensueel, de manier waarop ze fysiek en muzikaal bijna botsen met elkaar. Colin met zijn woeste baard en grommende bassaxofoon en Sarah die lieflijk tussen de noten door speelt. Het zijn enerverende composities waar angstaanjagend en sereen elkaar ontmoeten. Ze contempleren elkaar als een grimmige zwanendans.

Het hoogtepunt van de avond is toch het muzikantschap van Colin Stetson. Hij heeft zo’n enorme longinhoud dat hij minutenlang levendige noten kan produceren zonder dat je hem kan betrappen op een snelle ademhaling. De luchtcirculatie die nodig is om zijn instrument te bespelen lijkt deel te zijn van de compositie. Bizar goed. Colin is hét voorbeeld van hoe je een instrument bespeelt. Het is één van die avonden waar de grootste kritiek is dat het optreden kort van duur lijkt. En zo is de avond opeens ten einde.