De avond begint wat warrig. Beatmaker Terilekst staat op het podium en er gaat gelijk al iets fout. Een jack kabel zorgt voor hevige ruis. Eerst is de beatbakker er nog nuchter over “Ja, ik dacht ik til hem even op, dan kunnen jullie ook zien wat ik doe.” Als Terilekst later een neonlamp met zijn naam erop om zijn nek wil hangen blijkt dat dat ook niet gaat. “Het is mijn dag niet.” Zijn show bestaat uit het draaien van beats die hij voor verschillende rappers heeft gemaakt (Koffie Konnect, Extince) en van zijn onlangs verschenen debuutalbum ‘Turquoise’. De technische beats zijn op momenten wat sleurend doordat Terilekst van alles slechts kleine stukjes laat horen. Het is meer een showcase van zijn werk dan een daadwerkelijk optreden. Om de show af te sluiten gaat de neonlamp toch nog even aan. Het was onbedoeld grappig.
Diggy Dex vult het Paard van Troje met warmte
Knuffelraps op zijn sterkst
Zaterdagavond staat de knuffelrapper Diggy Dex in de kleine zaal van het Paard van Troje. Door de jaren heen is voormalig DAC rapper uitgegroeid tot vast begrip in de Nederlandse popmuziek. Voor het optreden in Den Haag heeft de ‘ideale schoonzoon’ een backing band meegenomen en er zijn maar liefst twee voorprogramma’s. En misschien nog wel veel belangrijker; het optreden van Diggy Dex zelf is van hoog niveau.
De kleine zaal is al lekker volgelopen wanneer Linde Schöne haar eigenzinnige combinatie van rap geïnspireerde nederlandstalige r&b. Er wordt vooral werk opgevoerd van de verse EP ‘Liefde Van De Vloer’. Vocaal is het indrukwekkend, als luisteraar wordt je meegenomen in de liefdesverhalen van Linde Schöne. Problematisch is het volumeverschil tussen haar stem en de beats. Dat het publiek luider praat dan haar stem werkt ook niet mee. Enkel in opperste concentratie was de muziek te horen. Volgens Diggy Dex is dit één van haar eerste optredens en dat is nauwelijks te merken. Linde beweegt wat nerveus, maar aan de uitvoering is weinig op te merken.
Voor Diggy Dex is vanavond de meeste aandacht. Wanneer compagnon Skiggy Rapz het podium op komt rennen is het applaus oorverdovend, het is duidelijk dat iedereen voor het hoofdprogramma is gekomen. Er wordt niet meer ongestoord door de muziek gepraat. In een hoog tempo worden nummers van het onlangs verschenen album ‘Golven’ met een live band uitgevoerd. De mannen op het podium vertolken elke track met bijpassende energie. Het is gevoelig en toch doordacht, waardoor het niet verzand in een zwijmelfestijn.
Waar de rapper op zijn vroegere albums nog maar een handvol emotionele tracks had staan, is er nu bijna geen plek meer voor een banger. Naar eigen zeggen is het om de tekst meer ruimte te geven. In de praktijk zorgt het voor diversiteit, wat de rapper onderscheidend maakt. De toevoeging van een backing band onderstreept dit feit alleen maar. De live instrumentatie geeft de muziek de warmte die het nodig heeft. Het is een soort knuffelrock, maar dan met toffe beats en diepzinnige teksten. Knuffelrap, zacht en stevig tegelijkertijd.
Blijkbaar heeft Diggy Dex zijn huiswerk gedaan voordat hij het podium betrad. Grappend wordt zijn gitarist (Ocker Gevaerts) geïntroduceerd als de zanger van Di-rect om de vergelijkbare haarstijlen. We zien echt wel dat het Marcel Veenendaal niet is. Ook weet de rapper dat er na het optreden nog een feest aan de gang is. We wisten helemaal niet dat Diggy Dex iets met gayfeesten heeft. Wanneer de rapper het lied dat met Ali B is geschreven (Ik Huil Alleen Bij Jou) opvoert gebeurt er iets bijzonders. De rapper spot een paar jonge fans die de nummers woord voor meezingen. Voordat ze door hebben dat Diggy zich in het publiek heeft gemengd krijgt één van de meisjes de microfoon aangereikt. Hartverwarmend.
En op het moment dat we denken dat Diggy de publieksinteractie op orde heeft doet hij er nog een schepje bovenop. De microfoonstand gaat richting het midden van het publiek om de track ‘Morgen Komt Het Goed’ net dat extra beetje persoonlijkheid te geven. Daarna besluit de hele band een onversterkte versie ten gehore te brengen van 'Jaar Of 4'. Dit bijzondere moment wordt verlicht door de camera’s, aanstekers en mobieltje van de fans. Natuurlijk is er ook tijd gereserveerd om te kijken welk deel van het publiek het luidst is. Als beloning krijgt de kant van Diggy Dex een biertje, maar die moet wel eerlijk gedeeld worden tussen de fans. "Iedereen één slokje."
Even over dat blikje bier, Diggy trekt tijdens het optreden zeker vijf blikken bier open. Te pas en te onpas wordt er op het leven geproost. Het is geen alcoholisme maar een kenmerk van hoeveel zin de rapper in het optreden heeft. Meermaals worden de bandleden benoemd en op de momenten dat er gevraagd wordt om de handen omhoog te doen of om mee te zingen lijkt het gemeend. Misschien komt het puur door het feit dat zijn woorden goed te verstaan zijn en het geluid een stuk beter staat afgesteld dan bij de voorprogramma’s. In ieder geval Diggy Dex heeft er zin in.
Het is de combinatie van de kleine details, de energie op het podium en de publieksparticipatie die de show zo sterk maken. Diggy Dex voert niet alleen een show op, maar wil dat zijn publiek er deel van is. Er gebeurt zoveel dat het helemaal niet meer uitmaakt dat de setlist niet zo heel divers is. Zo krijgt Skiggy Rapz tussendoor de kans om wat eigen verses te rappen en zingt Linde Schöne een nummer mee. Pas aan het einde laten de heren zien dat we weldegelijk met een rapshow te maken hebben. Shirts gaan uit en het publiek springt een gat in het dak. Een waardige afsluiting van een warme show.