Het ontstaan van het festival is eigenlijk geleidelijk gegaan. Zo legt Natasja Alers uit: “Ik organiseerde heel veel concerten in Amsterdam, omdat ik daar woonde en toen dacht ik misschien moet ik die concerten bundelen en samenbrengen tot één festival. Dat was onder Trish Trash Bookings en toen bedacht ik eigenlijk dat al die concerten één festival moesten worden. Eigenlijk alle bandjes die ik tof vond heb ik toen samengebracht. Wat ik heel erg belangrijk vind met het Grauzone festival is het blootleggen van de wisselwerking tussen kunst en muziek en underground en alles wat daartussenin zit.”
“Die wisselwerking houdt in dat artiesten die een boek hebben geschreven die komen dan weer terug op een symposium of een film die wordt getoond. Bijvoorbeeld de no wave documentaire waar Lydia Lunch (Teenage Jesus And The Jerks) dan weer inzit. Die verbinding is de structurele leidraad voor Grauzone.”