Om maar meteen met de deur in huis te vallen: hoe is het gegaan?
Ik vind het echt geweldig gaan. De tweede dag is nog beter dan de eerste. De eerste dag was echt cool, maar ik had het idee dat de mensen nog een beetje moesten wennen aan de nieuwe locaties ofzo. De tweede dag was meteen heel chill. Er hing een heel relaxte vibe, mensen liepen heel natuurlijk heen en weer. Ik vond ook dat de tweede dag goed liep wat verdeling betreft over de locaties. Mensen zijn hier (Backyard, red.), in het Paard, overal was wat te doen. Er zijn ook veel bezoekers.
Slotinterview CB16 met Michel Behre
Festivaldirecteur heeft een uitermate goed humeur
Na jaren een thuis te hebben gehad in de Koninklijke Schouwburg verhuisde Crossing Border dit jaar naar het Paard van Troje, de Grote Markt en diverse locaties daar omheen. Volgens 3voor12 zijn er de nodige muzikale hoogtepunten voorbij gekomen, evenals een klein aantal missers, maar hoe kijkt festivaldirecteur Michel Behre terug op het festival? Is die Crossing Border-sfeer er nog? Heeft de verhuizing gebracht wat hij ervan had verwacht? En wat was zijn hoogtepunt van het festival? Tegen het einde van de zaterdagavond, als de laatste bands nog spelen, gingen wij met hem zitten in the Backyard om hem dat te vragen.
Wat het uitverkocht?
Het is niet uitverkocht, maar dat had er ook wel een beetje mee te maken dat het onduidelijk was hoe groot de capaciteit zou zijn. Op een gegeven moment zijn we wel gestopt met kaartjes verkopen omdat we niet wisten hoe het zou gaan met de publieksstroom. We wilden niet dat alles helemaal vastloopt. Maar het verdeelde zich heel goed over de zalen. Het enige is dat sommige zalen net te klein zijn, zoals net bij Kongos. Dat had net wat groter gemogen. Voor de rest was het goed. Ik ben heel tevreden.
Dus je bent tevreden over de nieuwe locatie?
Absuluut. Daar ga ik echt mee door. Ik mis de schouwburg zeker niet. Ik ben heel blij met deze move. Het zijn leuke zaaltjes bij elkaar, er is een goed evenwicht en ik kan wat meer dingen doen. De zitzaal van de schouwburg was heel gaaf, maar het blijft een plek waar je gaat zitten. De kerk is dan een beetje de zaal die dat overneemt, en dat werkt heel goed.
Hoe pakte het alternatiever programmeren qua muziek uit?
Wel goed volgens mij. Op sommige momenten zelfs heel goed. Er zijn een paar dingen die mij heel erg opvielen. Dat was dat artiesten als Rodrigo Amarante of Noura Mint Seymali net anders waren dan voorgaande jaren, en dat dat heel goed werkte. Mensen vonden dat helemaal geweldig. En net was Loyle Carner. Volgens mij werkte dat ook heel goed. Die stond alleen tegenover PJ Harvey en Angel Olsen, dus die had het wat moeilijker. Ik denk dat we hier wel mee door moeten gaan.
Dat klinkt allemaal erg positief. Zijn er ook nog kritiekpunten?
Je moet goed kijken waar je sommige bands zet, zoals bijvoorbeeld Kongos. Daar kan nog wel wat verbeterd worden. Verder weet ik het eigenlijk niet zo goed. Misschien miste er nog iets van een centraal verzamelpunt. Dat is nog wel iets waar ik aan wil werken. Eigenlijk was het de bedoeling dat dit (The Backyard) zo’n punt zou zijn, maar dat is iets waar we nog naar moeten kijken. Vorig jaar vond ik op de oude locatie de foyer van het Nationale Toneel het leukste verzamelpunt, en dat zie ik dit jaar een beetje als de foyer van het Paard. En het Koorenhuis is ook erg leuk. Daar kunnen we nog wel wat meer wel doen. Ik zou daar wel een extra podium willen zodat daar wat meer gebeurt qua optredens enzo.
Dus volgend jaar weer dezelfde opzet, rondom Paard en Grote Markt?
Ja, ik denk het wel. Mensen moeten er even aan wennen, maar dat komt wel goed. Ik heb genoeg mensen gezien die al jaren op Crossing Border komen, maar er zijn zeker ook mensen afgehaakt vanwege de nieuwe locatie. Er zijn mensen die gezegd hebben dat ze niet komen omdat het hier is. Aan de andere kant zijn er ook nieuwe mensen bijgekomen. Het als altijd leuk als er nieuw publiek kennis maakt met het festival, en dat is ook gelukt. The Blue Room vond ik trouwens ook een erg gave locatie. Sorry dat ik maar door blijf gaan, ik ben gewoon erg positief.
Wat was voor jou het hoogtepunt van het festival?
Het eerste moment waarop ik iets had van ‘yes, dit is goed’ was bij Liza Hannigan op vrijdag. Niet speciaal voor haar, ondanks dat ze heel goed is, maar ik kwam voor het eerst die kerk binnen en had geen idee wat er zou gebeuren en hoe de akoestiek was enzo. Ze begon net, en dan hoor je ineens een zaal enthousiast schreeuwen, en de akoestiek was ook nog eens goed. Toen dacht ik: ‘hee, dit werkt gewoon’. En dan loop je naar het Paard waar een harde band staat te spelen en daar staat het ook vol, dus dat was echt kicken.
Anders nog iets?
Het optreden van Necrobutcher was voor mij een typisch Crossing Border optreden. Het is een beetje you love it or you hate it. Je zou denken: die gast komt een boek presenteren, en die heeft het dan over zijn boek, of hij vertelt het verhaal van zijn band, wat ik ook heel leuk had gevonden. Maar wat doet hij dan vervolgens? Hij is supersympathiek maar enorm paranoïde, en dan gaat hij over van alles praten, van de Kennedy-aanslag tot aan hoe je door pensioenfondsen wordt opgelicht, en dat gaat dan een half uur zo door. Dan heeft hij het een half uur niet over het boek, en een half uur over allemaal paranoïde gedachten waar hij zelf mee zit. Ik moet daar erg om lachen. Sommige mensen lopen weg. Ik vind dat geniaal. En hij waardeert het enorm dat hij hier staat. Dat soort dingen maakt dit ook meer dan een muziekfestival. Daar ga je bandjes kijken en heb je een gave avond, maar als je dit soort dingen meepikt heb je net iets anders beleefd dan bij een ander festival, en dat maakt Crossing Border weer anders dan andere festivals. En dat is goed uitgepakt.
Je hebt een goed humeur?
Ja, ik ben eigenlijk vrij positief.