Melle de Boer is een druk man. Slechts enkele weken geleden wist hij heel wat Haagse muzikanten te strikken voor de cd release van het tweede album van het dynamische duo Henk & Melle. Op woensdag 2 november waren het de schrijvers die mochten opdraven voor de eerste Nederlandstalige plaat van Smutfish. Voor de gelegenheid omgedoopt tot Smetvis. Op Facebook konden we dinsdag nog zien dat hij druk doende was de boekjes voor deze release in elkaar te zetten. Maar dat is gelukt en ook veel van de schrijvers die elk een liedje vertaalde zijn vandaag aanwezig.
Smetvis ultieme opener Crossing Border 2016
Avondvullende CD release met muziek, gedichten en verhaaltjes
In de bands Smutfish en John Dear Mowing Club timmert Melle de Boer al lange tijd aan de weg en is hij niet meer weg te denken uit de Haagse muziekwereld. Bekend en zeer gewaardeerd bij een specifiek en select publiek. Doordat zijn dochter graag wilde dat hij in het Nederlands voor haar zong is hij dat ook gaan doen. Het vertalen van zijn liedjes liet hij aan een aantal bevriende schrijvers. Het resultaat, fraai verpakt en geïllustreerd in een handgemaakt boekje, is zijn nieuwste album ‘De vis die niet kon zwemmen’. En waar kun je deze release beter presenteren dan op Crossing Border?
In de grote zaal van ’t Paard van Troje is vanavond geprobeerd een intieme theatersetting te creëren. De zaal staat vol stoeltjes met daarop met name publiek van ‘middelbare leeftijd’. De zaal is vol, stil en betrokken. Het duurt even voor het publiek iets loskomt en er tussendoor ook af en toe een biertje wordt gehaald bij de bar. Dat mag ook van Melle. En dat beetje rumoerigheid is eigenlijk wel lekker vanavond.
‘De vis die niet kon zwemmen’ bevat 17 van Melle’s liedjes die zijn vertaald door schrijvers waarvan er een aantal aanwezig zijn vanavond. De vertalingen zijn deels vrij letterlijk maar staan ook geregeld wat verder af van het Engelstalige origineel. Zoals ‘De man met de hoed’ een vertaling door Maartje Wortel. “Van de vertaling snapte ik niks, en alleen het lalala-koortje herkende ik van het origineel (‘An Angel’), maar we spelen het toch”, aldus Melle. Maartje was er niet bij. Freek de Jonge ook niet, “Maar dat is niet zo erg”, reflecteert Melle. Max Greyson, Levi Weemoed, Leon Verdonschot en Joubert Pignon waren er wel en gaven elk een korte voordracht uit eigen werk ter introductie van het nummer dat zij vertaald hebben. Rode draad was toch wel de humor, de knullige droge humor, zowel in de teksten als de gedichten en verhalen.
Jaap Boots, die voor de vertaling van ‘Trouble’ zorgde zong het nummer, nu ‘Kraai’ genoemd, zelf mee. Op het podium zorgde bassiste Janneke Nijhuis, geregeld bijgestaan door Suzanne Ypma, steeds voor de vriendelijke tweede (en derde) stem. De perfecte tegenhanger van de toch wat rauwe stem van Melle. Aan het eind van de avond wordt het tempo iets opgeschroefd en staat het podium ineens vrij vol. Suzanne maar ook schrijver Martijn Benders zingt mee met ‘Ik zie mezelf in iedereen terug’. Het echte slot, de toegift ‘Blaadjesballade’, wordt klein en intiem gebracht door Melle en Janneke samen. Een prachtig slot van een bijzondere avond. Een continue natuurlijke cross-over tussen literatuur en muziek.
In het Nederlands klinkt Melle net wat intenser dan in het Engels. Zelf is hij uiteindelijk ook erg blij dat hij in het Nederlands zingt. Dat vond hij eerst “heel stom”, maar omdat de eerste vertaling die binnenkwam van Freek de Jonge was zette hij door. Gelukkig maar. En met deze twee uur durende avond vol poëzie, absurde maar ook indringende verhaaltjes en natuurlijk de muziek van Smetvis is Crossing Border gestart met haar ultieme opener. Een beter passende Crossing Border act is er niet.