Voordat John onder zijn eigen naam liedjes schreef was de singer-songwriter gitarist van een aantal hardcore bands (onder andere Thirty Called Arson). Hij speelde in die periode op het dak van een parkeergarage en een wasserette. Die periode heeft hem aardig wat wijsheid meegegeven, vooral de DIY-mentaliteit (do it yourself) is hem bijgebleven: “Het was heel belangrijk, want daardoor leerde ik om mijn eigen toers te boeken en zette ik mijn eigen mailorders op. Ik zou hier niet zijn zonder dat leerproces. Wanneer ik solomuzikant werd paste ik dezelfde fundamenten toe als bij mijn eerste bands. Ik zou het geen fase noemen, alleen muzikaal ben ik er niet zo meer mee bezig. De enige bands die ik uit die periode actief volg zijn Converge en Coliseum.”
Crossing Border 2016: John Moreland
“Als ik schrijf probeer ik mezelf te ontroeren.”
Zaterdag 5 november treedt John op tijdens Crossing Border. Wij spraken met hem telefonisch in zijn thuishaven in Tulsa, Oklahoma, de plaats die als inspiratie diende voor zijn laatste plaat ‘High On Tulsa Heat’. Een countryplaat met hints van blues en folk. Op het moment dat we met hem spreken is John bezig met voorbereiden. Dat wil zeggen dat hij naast songs oefenen zich mentaal moet instellen dat de tour van start gaat. “Ik houd niet zo van inpakken, ik pak gewoon een tas en kijk wat daarin past. Wat ik ga meenemen weet ik nog niet.”
De stijlwisseling is volgens John niet van de ene op de andere dag gegaan. “Hardcore was niet zo spannend meer, ik was het zat.” Heel even wist de zanger niet meer waar hij wel warm van werd. “Ik vroeg mezelf af: waar ben ik nou echt in geïnteresseerd? En daardoor kwam ik bij de platen van mijn vader uit: Creedence Clearwater Revival, The Band en Tom Petty. Ik ging daar meer naar luisteren, omdat het eigenlijk altijd al bij me was geweest. Dat inspireerde me om van stijl te wisselen, en dan in het bijzonder Steve Earle’s ‘Rich Mans War’.”
Van stijl wisselen gebeurde ook tussen zijn soloplaten. Het is misschien niet zo heftig als de overgang van metal naar folkliedjes met drie akkoorden. “Tijdens ‘Earthbound Blues’ luisterde ik veel naar blues en gospel. Denk aan Van Morrison en Leon Russell. Zonder erover na te denken ben ik overgestapt op kernachtige liedjes.” En met kern bedoelt de zanger songs waar stem en de tekst de leidraad zijn. “Ik zie het proces niet als beter worden, maar meer ik deed eerst dat en nu dit. En hopelijk doe ik elke keer wat anders.”
De muziek is duidelijk gebaseerd op zijn persoonlijke omstandigheden, luister maar naar ‘High On Tulsa Heat’. De plaat gaat over wat thuis voor John betekent. Het album is al even uit, dus we vroegen ons af hoe hij er nu tegenaan kijkt. “Op dit moment voel ik me wel meer thuis, omdat ik veel beter in mijn vel zit. Ik heb een vrouw en een plek die ik thuis kan noemen. Om rond te komen als muzikant moet je vaak alles laten vallen. Daardoor maakte ik bijvoorbeeld een appartement niet zo permanent, ik hing niet teveel op. Er zat altijd in mijn achterhoofd dat ik zou gaan verhuizen. Nu ben ik veel meer op mijn plek. Ik ben wel veel meer content geworden over wat ik heb. Mijn leven is gewoon heel anders en dat komt niet door het schrijven van het album.”
“Als ik schrijf dan probeer ik mezelf te ontroeren” geeft John toe als we hem vragen naar zijn motivatie om te schrijven. “Ik kan niet zo goed peilen hoe anderen erop reageren. Ik kan het niet echt omschrijven. Ik heb dan discussies over songs met mijn vrouw of mijn tourmanager die het juist heel tof vinden en dan kan ik niet omschrijven wat ik er dan niet goed aan vind. Die mening telt zeker mee, maar ik wil er vooral voor zorgen dat de songs iets met mij doen. Het is voornamelijk een onderbuikgevoel.”
Songs schrijven is voor de Amerikaan een manier om zijn hoofd leeg te maken. “Ik had eerst niet zoveel te doen en in die periode schreef ik veel nummers. Nu moet ik mezelf echt aansporen om songs te schrijven. Maar als ik even niet schrijf dan wordt mijn hoofd nog steeds zwaar. Dan moet ik gewoon iets schrijven of in ieder geval proberen om de gedachtekronkels in mijn hoofd een plek te geven.
Wanneer we John vragen welke literatuur de omvangrijke zanger beweegt reageert hij wat bedeesd. “Ik voel me een beetje dom als ik die vraag krijg. Ik lees niet zoveel, en als ik dat wel doe lees ik vooral rockbiografieën. Zoals die van The Replacements, Tom Petty en de Bruce Springsteen memoir. Musici inspireren me meer dan schrijvers. Ik ben meer een muzikaal persoon dan een literair iemand. Teksten waren nooit zo'n belangrijk aspect geweest voor me. Totdat ik een paar jaar geleden een bepaalde snaar raakte die me enorm veel voldoening gaf. Hij zal tijdens Crossing Border dus niets met literatuur doen, maar we kunnen wel een gevarieerde set van al zijn platen verwachten. Daar doet hij nog een schepje bovenop: “Ik heb een nieuwe plaat die volgend jaar uit gaat komen, dus daar ga ik waarschijnlijk een paar van doen."
John Moreland
zaterdag 5 november 2016 / 21:15 - 22:00 @ Lutherse Kerk