Als dochter van een Cubaanse vader en een Puerto Ricaanse moeder is Xenia een van die vele mooie producten uit de ‘meltingpot’ van Amerika. Zelf probeert ze haar roots zo veel als mogelijk te omarmen in alles wat ze doet, haar muziek kent veel invloeden uit Latijns Amerika. Zelf houdt ze er niet echt van om een label te plakken op het type muziek dat ze maakt. “Ik zou zelf niet echt weten wat het genre van mijn muziek is. Ik vind dat iedereen zelf een beetje moet bedenken hoe ze het zelf zouden omschrijven. Wel is mijn muziek heel erg gevormd om de vocalen, dat is voor mij het belangrijkste.”
Crossing Border 2016: Interview met Xenia Rubinos
"Ik heb het idee dat ik op mijn eerste plaat wat veel in metaforen zong"
In 2013 gooide Xenia Rubinos hoge ogen met haar debuutalbum ‘Magic Trix’, het album werd vooral door de media lovend ontvangen. Rubinos is een zangeres uit Brooklyn, New York. In 2016 bracht ze haar tweede album ‘Black Terry Cat’ uit, dit album staat vol met hiphop, soul en jazz. In zowel het Engels als het Spaans. Op 4 november staat ze in het Koorenhuis voor het Crossing Border festival. We spraken haar over haar roots, nieuwe manieren van muziek schrijven en haar favoriete schrijvers. “Zij heeft mij erg geïnspireerd in het schrijven van teksten en door haar ben ik niet bang om soms een statement te maken.”
Dat de muziek om de vocalen draait is best logisch met de stem die Xenia heeft, eerder werden er al vergelijkingen gemaakt met bijvoorbeeld Erykah Badu. Maar ook de beats zijn erg belangrijk op dit album. “Ik was tijdens het schrijven van dit album erg geïnspireerd door de oldskool hiphop waar ik toentertijd veel naar luisterde. Artiesten als J. Dilla die echt extreem goed was in het gebruik van samples in zijn beats.”
De hiphop is goed terug te horen in Rubinos’ muziek, toch hoor je naast dat van alles terugkomen. Xenia zegt zelf dat ze los van hiphop ook terug is gegaan naar haar jazzroots, ze studeerde af in jazz compositie aan het gerenommeerde Berklee College of Music, en heeft ze een hoop funk en soul verwerkt in haar nieuwe album. “Artiesten als: Charles Mingus, Duke Ellington, Rufus en Sly and the Family Stone waren van grote invloed op mijn muzikale ontwikkeling. Ik kan vrijwel geen muziek schrijven zonder beïnvloed te zijn door hen.”
“Ik heb voor mijn nieuwe album mijn palet aan instrumenten breder gemaakt. Ik heb het grootste gedeelte op basgitaar geschreven, wat nieuw voor me was, en ik ben begonnen met het samplen van mijn eigen vocalen en live opnames van mijn band. Op de eerste plaat was ik nog vrij minimalistisch. Ik begeleidde mijzelf op gitaar en dat was het wel. Dat minimalistische probeer ik wel een beetje te houden trouwens, maar ik heb het gevoel dat ik gegroeid ben.”
Niet alleen in de muziek is er veel veranderd voor Xenia, ook in haar teksten is ze een ander weg in geslagen. “Ook tekstueel ben ik een iets ander pad ingeslagen. Ik had het idee dat ik op mijn eerste plaat wat teveel in metaforen zong. Ik probeer bij mijn nieuwe werk wat meer ‘to the point’ te komen en letterlijk te zeggen wat ik bedoel.”
Blijven groeien is wat Xenia hoe dan ook wil blijven doen. “Ik wil mezelf blijven ontwikkelen en muziek blijven maken die me uitdaagt en waar ik achter sta. Ook wil ik zo veel mogelijk van de wereld zien en een divers publiek aanspreken, zowel in leeftijd, etniciteit en sociale klasse.” Sociale acceptatie is ook een van de thema’s die Rubinos aansnijdt op haar nieuwe CD. Een nummer als ‘Mexican Chef’ gaat over de toch nog erg aanwezige discriminatie die overal in het westen speelt, maar dan gehuld in een tweetalig hiphopjasje.
Die boodschap wil ze ook uitdragen tijdens haar show op Crossing Border. Ze wil dat het een show wordt die draait om acceptatie en plezier. “Ik neem mijn volledige band mee, wat wil zeggen dat we met zijn vieren op het podium zullen staan. Marco Buccelli die al vanaf het begin er bij zit zal drummen en verder neem ik nog een gitarist en een bassist mee. Zelf zal ik een beetje keyboard spelen maar vooral springen en dansen tijdens de show.” Xenia vervolgt met de boodschap dat ze er erg veel zin in heeft en graag met het publiek wil spelen. “Ik hou ervan om interactie met het publiek te hebben en meestal krijg ik daar ook goede reacties over.”
Op de vraag of ze ook inspiratie haalt uit boeken, Crossing Border is per slot van rekening ook een literair festival, bekent Xenia dat ze eigenlijk te weinig leest. “Ik heb mezelf voorgenomen volgend jaar meer te gaan lezen. Ik heb net een boek van James Baldwin ontvangen genaamd ‘The Fire Next Time’ en ik ben daar erg benieuwd naar. Verder ben ik toen ik bezig was met mijn laatste plaat veel bezig geweest met schrijfoefeningen om zelf beter te worden. Zoals ik al eerder zei probeer ik wat meer letterlijk te vertellen wat ik bedoel in plaats van er om heen te draaien met beeldspraak.”
Dan schiet Xenia nog een naam binnen: “Eigenlijk is ze comédienne maar Fran Lebowitz heeft ook wat boeken geschreven. Ze brengt het heel grappig en direct maar uiteindelijk vertelt ze gewoon hoe het eigenlijk zit met de huidige maatschappij. Ze is soms zo direct dat het bijna cliché wordt maar desalniettemin klopt het wel wat ze zegt en is ze niet bang om haar zegje te doen. Zij heeft mij erg geïnspireerd in het schrijven van teksten en door haar ben ik niet bang om soms een statement te maken. En daarbij is ze ook hilarisch in hoe ze schrijft.”
Ter afsluiting geeft Xenia aan dat ze erg veel zin heeft in de show op 4 november. Het lijkt me een leuk festival en het is een eer om er te mogen staan. Ook is ze benieuwd naar Den Haag als stad en naar Nederland. “Ik heb een videoclip waar ik door New York fiets maar eigenlijk kan ik dat niet zo goed. Ik hoop dat de Nederlanders mij het een en ander kunnen leren op dat gebied.” Zegt ze lachend.
Xenia Rubinos speelt op 4 november om 22:00 in het Koorenhuis aan de Prinsengracht.