Omschrijvingen van Medicine Jet beginnen steevast met 'de mannen met lang haar'. Helaas moet dit teruggebracht worden naar ‘man met lang haar', aangezien alleen nog de drummer aan deze omschrijving voldoet. Een andere grote verandering is de samenstelling van de band: begonnen als trio (Tijs Kulker – drums, Frank van Bruggen– gitaar en vaak leadzang, en Pascal Konings– basgitarist), naar kwartet (toevoeging Camiel Koch– gitarist) en nu weer trio.
Wat wel gebleven is, is de stijl die ze spelen. Pascal heeft hiervoor de term 'psychedelicious rockmuziek' gelanceerd. Wat dat inhoudt: een mengeling van vele stijlen met als ondertoon psychedelische rock en dansbaarheid. Een zekere speelsheid en vrijheid om alle kanten op te gaan. Qua ritmes, maar ook qua type tekst in combinatie met de muzieksoort. Voorbeeld is het nummer 'Disillusion dose'. Een zware tekst, uitgevoerd als een surftune in mineur. Een fijn scherp contrast tussen een lichtvoetig ritme en een tekst die een heftige gedachte herbergt.
Medicine Jet klaar voor volgend avontuur
Psychedelicious trio over hun nieuwe plaat
Ruim een jaar geleden spraken we voor het laatst met de mannen van Medicine Jet. Oorspronkelijk plan: een EP. Begin 2015. Digitaal en op vinyl, met mooie hoes. De nummers waren al opgenomen. Vanwaar de vertraging? Is de EP geworden zoals ze voor ogen hadden? En waarom is 'Drifters & Dancers' juist nu uitgekomen? Goed moment dus voor een praatje met gitarist Frank van Bruggen. Een gesprek over veranderingen, de EP, hun muziek en de releaseshow.
'Disillusion dose' is – zoals alle nummers – ook mooi weergeven op de vinylhoes van de nieuwe EP 'Drifters & Dancers'. De profetische woorden “wij gaan een EP uitbrengen en dat gaan we doen op vinyl” zijn dus uitgekomen, zij het met een jaar vertraging. “Nu pas is het moment juist”, zegt Frank, “en door meer tijd te nemen zijn overhaaste beslissingen vermeden.” De platenhoes, ontworpen door kunstenaar Daan van Velzen, is een kunstwerk. Heeft deze wat weg van ‘Sgt. Pepper’ van de Beatles? Bewust? Volgens Frank is het geen opzet. De inspiratie komt van twee kanten. Van een vriendin kreeg hij een Hongaars-communistisch propagandapamflet met onder meer het vliegtuig en Stalin en Lenin erop. Ook: alle nummers moesten in de hoes verwerkt zijn. Zo zijn de pillen die uit het vliegtuig gegooid worden niet alleen een referentie naar de bandnaam, maar dus ook naar het nummer 'Disillusion dose'.
De plantenhoes weerspiegelt tevens hoe binnen de band nummers ontstaan en hoe ze muziek maken. Dit komt volgens Frank vanuit een brede muzikale interesse vanaf jonge leeftijd en door de drie-mans combinatie. “Het voordeel van het spelen met een trio”, aldus Frank, “is dat je op elkaar moet leunen. Je moet een drieweg vinden, lijnen van en naar elkaar toe. Wij houden veel van jammen, elkaar opzoeken, uitlokken."
"En zo betreden we verschillende muzikale wegen. Vaak kom ik met een 'skelet' aan. Een tekst geïnspireerd op iets dat ik gezien, gehoord of meegemaakt heb, begeleid met akoestisch gitaar. En dan gaan we schaven, verdiepen en verbreden. De muzikale ondertoon is meestal psychedelische rock. En in elk nummer zit een klein koortje – een stuk dat we vaak allemaal zingen. Tegelijkertijd is elk nummer anders qua stijl en lading. De meeste teksten komen van mijn hand, maar 'Atlantis' is bijvoorbeeld van Pascal. Herkenbaar omdat de tekst cryptischer is dan die van de meeste andere nummers. Zoals 'Brazilian queen', dat letterlijk gebaseerd is op het zien van een prachtige Latijns-Amerikaanse vrouw in blauwe jurk in de trein. Luister maar na.”
De titel van de EP, ‘Drifters & Dancers’, geeft aan dat je met de muziek kunt ontspannen –driften–, maar ook heel lekker dansen. Het leent zich uitstekend voor live optredens. Zeker ook door de instelling van de bandleden, die van elk optreden een kosmische verrassingsreis willen maken. Waarbij zij - als bemanningsleden van hun muzikale vliegtuig - het publiek meenemen, elke keer op een andere reis. Door de connecties van de band en hun veelzijdigheid beloven dit soort optredens inderdaad elke keer anders te worden. Zo hadden ze tijdens de EP release Tijs van der Poll (saxofonist, o.a. in Friends of the Family) als gastartiest bij hen op het podium staan. Dit om hem te bedanken voor alle hulp gedurende de voorgaande periode.
De release show heeft op een mooie manier deze periode afgesloten. Medicine Jet oogt klaar voor de volgende stap. Maar op de vraag “wat gaat er nu allemaal komen?” kan Frank nog geen vastomlijnd antwoord geven. Wel noemt hij een rits van ideeën en dromen. Een tour ziet Frank wel zitten: “mogelijk in trio-formatie, met andere bands zoals wellicht ‘The Machete Nightclub’, ‘The Womb' of 'Cockney’s World of Elastic Snakes’. Lekker veel optreden, festivalseizoen erbij, de grens over… Hopelijk ook de studio weer in. Een A en B side opnemen. Materiaal genoeg”, gevolgd door een reeks songtitels die in aanmerking zouden komen. Mogelijk zal 2016 het jaar worden dat Medicine Jet EINDELIJK een manager aantrekt, de social media van de band heus echt beter bijgehouden wordt, en dat ze een videoclippie schieten. Alles staat open. Lekker toch?