Bij binnenkomst in de kleine zaal van het Paard is het voorprogramma, Lili Grace uit België, al bezig. Het is nog niet druk, want ze zijn eerder begonnen dan aangekondigd. Gedurende het optreden loopt de zaal langzaam vol en worden de reacties steeds enthousiaster. Dat is niet zonder reden, want het duo, bestaande uit 2 dames die gezamenlijk een rijk arsenaal aan instrumenten bespelen, zet een sterk optreden neer. De stemmen van de gezusters Bogaerts klinken alsof ze hun hele leven al niets anders doen dan samen zingen. Als de cello en toetsen de arena betreden ontstaan prachtige nummers. Als dan ook nog de cello in overdrive gaat, de bassdrum flink wordt ingetrapt en de electronica in stelling wordt gebracht, ontstaat er zowaar een heus dansfeest. De dames lijken niet te doen aan muzikale grenzen, en dat wordt gewaardeerd.
Magnus weet hoe je een Paard opzweept
Laat dat maar aan Tom Barman over
Tom Barman houdt van Den Haag. Nou ja, misschien heeft hij dat nog nooit letterlijk gezegd, maar hij komt in ieder geval regelmatig langs. In de afgelopen jaren speelde hij zowel met dEUS als Magnus op Crossing Border, een van de eerste optredens van zijn nieuwe jazzband Taxiwars was in het Paard, en tijdens het Shoot Me filmfestival sprak hij over zijn cinematografische activiteiten. Donderdag 24 september trad hij met Magnus op aan de Prinsegracht.
De zaal is inmiddels aardig vol als Magnus het podium betreedt. Magnus is het danceproject van Tom Barman en CJ Bolland, maar voor hun liveoptredens hebben ze een volledige band om zich heen verzameld. Deze bestaat niet uit de minste muzikanten, namelijk Tim Vanhamel, Christophe Claeys en Joris Caluwaerts, bekend van een grote hoeveelheid Belgische bands, van Millionaire tot Balthazar. De akoestische drums van Claeys zijn een welkome aanvulling op de beats van Bolland, en met ongeleid projectiel Vanhamel op een podium zit je als band sowieso wel goed. Niet alleen is hij een fantastische gitarist, ook vocaal draagt hij zijn steentje bij. De leider op het podium is echter Tom Barman. Hij dirigeert de band, zweept het publiek op en danst alsof zijn leven er vanaf hangt, zowel op als voor het podium.
Het optreden begint sterk met nummers als ‘Jumpneedle’ en ‘Catlike’ die overtuigen en de zaal voorzichtig in beweging brengen. Hierna wordt het tempo wat omlaag geschroefd. Barman paradeert nog steeds vol energie over het podium, maar dit gedeelte van het optreden is net wat minder dansbaar. Gelukkig is dit van korte duur, want nadat CJ Bolland in zijn eentje het publiek wat opzweept, knallen nummers als ‘Soft foot shuffle’ en ‘Regulate’ de zaal in. Het publiek stelt dit op prijs en verandert in een dansende massa. Op deze manier maakt de band het optreden overtuigend af. Magnus is een danceproject, maar lijkt soms niet te weten of ze zich alleen op de stevige beats, of ook op het wat rustiger, minder dansbare werk moeten concentreren. Vanavond deden ze gelukkig grotendeels het eerste, want zoals Barman ook duidelijk aangeeft: het is vanavond een feestje, met de groeten van Pat Smith, die de band de dag ervoor in Hamburg was tegengekomen.