’s Middags geeft de Popronde al een voorproefje met verschillende previews op locaties in de stad. Een uitgedunde versie van de countryband Rivers treedt bijvoorbeeld op in kledingwinkel Berndorff. Normaal spelen ze met band, maar voor deze gelegenheid zijn het weer even zangeres Annika en gitarist Bram. De bezetting waarin ze ook ooit begonnen zijn. Met slechts een gitaar, een mandoline en hun mooie samenzang nemen ze het handjevol mensen dat toekijkt mee naar Nashville. Bijna letterlijk zelfs, want ze beginnen met een nummer uit de gelijknamige tv-serie. Er komen dus covers maar ook eigen nummers voorbij, zoals hun nieuwe – en allereerste – single Sober. Afkomstig van de EP die deze winter uitkomt. Slechts één speaker doet het en de winkel is helaas bijna leeg, maar de sound is goed en het optreden belooft veel goeds voor de gig ’s avonds in Hoender & Hop. (EP)
Popronde 2015 brengt een gevarieerde karavaan naar Den Haag
Locatiehoppen als speurtocht naar vers talent
De Popronde is bijna op de helft van haar jaarlijkse karavaan door het land. 17 oktober was het de beurt aan Den Haag om omgetoverd te worden tot stedelijk festivalterrein. Op twintig locaties speelden bandjes de blaren op hun vingers om te laten zien wat ze in huis hebben. Het resultaat was een gevarieerd programma, zowel de bands als de locaties. Hoppend van locatie naar locatie trok er een groot publiek door de stad, op zoek naar vers talent. 3voor12 Den Haag ging op zoek naar wat kersen uit de taart.
Verderop in de stad, bij lunchroom De Overkant, zit Demi Knight – bekend van De Beste Singer-Songwriter – nonchalant op een kruk met gitaar in haar handen. Haar allereerste EP is net uit en als teaser voor het optreden dat ze ’s avonds mét band geeft bij Cremers, speelt ze een aantal nummers akoestisch. Terwijl de tosti-aroma’s rondvliegen, zingt Demi over vreemdgaande mannen en ochtenden na een wilde nacht. Deze dame heeft pit maar charmeert met haar brede glimlach en country-snik. Haar gitaarspel lijkt sinds het tv-programma een stuk stabieler te zijn geworden en aan zelfvertrouwen ontbreekt het Demi niet. Versterking heeft ze niet nodig want in de kleine ruimte galmt haar stem prima. (EP)
Als de avond valt begint de 'echte' Popronde. Voor de hand liggende locaties als de Grote Markt openen hun deuren, maar ook in minder voorspelbare locaties als de Gekke Geit en de Bieb (wat een heel leuk podium is!) staan bandjes. En niet alleen in de binnenstad van Den Haag, ook in het HPC Café in Loosduinen en bij brouwerij Kompaan in de Saturnusstraat staan bandjes te spelen.
Rogier Pelgrim, bekend van het televisieprogramma 'De Beste Singer-Songwriter', speelt in de Gekke Geit. De bar van het hostel is ruim gevuld, deels toeristen die daar overnachten en deels publiek dat speciaal voor Rogier komt. De zanger is open. Elk liedje heeft een eigen verhaal, vaak heel persoonlijk. Maar Rogier deelt het graag met ons. Het publiek smult er van en zingt mee waar het kan. Met veel humor vertelt hij zijn verhalen tussen de nummers door. Over dorpsgek Yusuf bijvoorbeeld, waar hij een liedje over schreef. In een shoarmazaak liet hij het liedje aan Yusuf horen. Yusuf vond het maar een slecht nummer. Daarnaast is hij niet bang actuele onderwerpen aan te snijden, wat klassiek werk voor een singer-songwriter is. ‘Won’t go back’ gaat over een groep vluchtelingen waar een vriendin van Rogier zich voor inzet en past helemaal bij de hedendaagse discussies in de media. (RK)
Aan DIEDE de eer om het Paard café te vullen met fijne klanken. De popband trekt veel publiek, het café is overvol. Met opvallend gestylede kleding en gekleurde TL-lampen heeft de band een professionele uitstraling en lijkt een podium als dit wat te klein. Maar het is vooral de muziek waarmee de aandacht vastgehouden wordt. De vrolijke nummers komen strak over en de band heeft zichtbaar plezier. Dit slaat al snel over op het publiek wat vooral voor aan het podium flink meedanst. (RK)
In een rustige Kompaan staat A Polaroid View op het podium. De brouwerij is omgetoverd tot een donkere, maar sfeervol verlichte zaal. Eigenlijk wordt alleen de drummer uitgelicht. De Amsterdamse band lijkt even in te moeten komen, maar na het eerste nummer komt er lekker veel energie in de set. Wat het optreden net wat interessanter zou maken, is meer interactie met het publiek. (NV)
The Brahms gaat lekker dit jaar. Het viertal was 3voor12 Hollandse Nieuwe en Serious Talent op 3FM. Best logisch dus dat een flinke groep jonge dames en gedwongen vriendjes zich verzamelen in Rootz. De band speelt vrolijke, dansbare muziek. Trots kondigen de heren aan dat het nummer ‘Homerun’ op de playlist van 3FM staat de komende tijd. En terecht, het is een vrolijk en energiek nummer. Rootz stroomt langzaam vol en laat zich verleiden mee te dansen en de band haakt hier dankbaar op in. The Brahms kan zelf niet te veel dansen omdat er anders problemen komen met de wirwar van snoeren op de grond. Met hier en daar wat elektrische drums, wat synthesizer geluiden en vooral veel gitaareffecten weet het viertal uit Utrecht elektronische middelen nuttig te gebruiken in de liveshow. Dit maakt de show erg sterk. De zuivere verstaanbare stem van zanger David Westmeijer is een kers op de taart. (RK)
Voor Convoi Exeptional is de Gekke Geit volledig afgeladen. De band is een vreemde eend in de bijt. Drie straatmuzikanten spelen een schijnbaar geïmproviseerde show zonder zang en gedragen door percussie. Tussendoor wordt overlegd wie wat doet en wanneer iemand invalt. Hiermee kunnen ze perfect inspelen op de sfeer in de volle Geit, maar dit zorgt er wel voor dat het af en toe even stil valt. Niet dat iemand zich hier wat van aan trekt. De grooves van de saxofoon en de energie van de drummers gaan er in als zoete koek. Het is zelfs zo druk dat beide deuren open staan en er buiten mensen staan te wachten om naar binnen te komen. Het is duidelijk dat de muzikanten er zelf enorm plezier in hebben en dit brengen ze over op alle aanwezigen. (RK)
De winnaar van ‘De beste singer-songwriter’ in 2014 staat in café de Bieb. Stef Classens speelt met zijn band in een donkere maar sfeervolle setting. De locatie is enigszins uit de route maar dat heeft een groot aantal mensen er niet van weerhouden te komen luisteren. Ook hier verzamelt zich een groepje dames in de buurt van het podium. Ze deinen rustig mee op de klanken van de singer-songwriter. Het nummer ‘Safe and sound’ klinkt bekend en ligt lekker in het gehoor. De titel geeft de stijl van de band prima aan, veilig en wel. Maar wel op hoog niveau, de liedjes zitten goed in elkaar en de liveband is meer dan uitstekend. ‘Shelter from the rain’ springt er uit tijdens de show, de beat is dansbaar en neigt zelfs naar electronische dance muziek. Tussendoor verklapt Stef dat in februari zijn cd uitkomt. (RK)
Lookapony start laat op de avond, eigenlijk al in de nacht. Het is een tijdstip wat past bij een band zoals deze. Vier heren met een nonchalante uitstraling betreden het podium van Rootz en beginnen muziek te spelen die erg doet denken aan de grunge uit de jaren 90. Na het eerste nummer vraagt de zanger of alle lichten uit mogen. Er wordt naar hem geluisterd: de set wordt in het duister vervolgd. Een set die volgens Lookapony uit alleen maar nieuwe nummers bestaat. Het nonchalante lijkt soms wat te neigen naar ongeïnteresseerd, de zanger rolt met zijn ogen en kijkt verder strak de zaal in. Dan gooit hij het roer om. Hij legt zijn gitaar neer en zingt een nummer midden in de zaal. Hij klimt het drumstel op en slingert via de lichtbalk de zaal weer in. Mooie capriolen. Samen met de donkere zaal en de bakstenen muren doet het bijna denken of de Rootz een illegale club in Seattle tijdens zijn hoogtijdagen is. (RK)