Het programma wordt geopend door Valerie Branoux, de band rondom Valerie Scheffer. Het is nog vroeg op de avond, maar toch staat de hal van het Nutshuis goed vol, ook een beetje geholpen door het feit dat hier ook de officiële openingsborrel van het festival was. De band speelt vandaag ook een paar nieuwe liedjes die de opwaartse spiraal van Valerie Branoux laten zien. Goed in elkaar zittende popliedjes met een melancholische feel.
Verslag Life I Live Festival 2015: Nutshuis
Rustpuntje in de festivaldrukte
Wie de drukte in de Haagse binnenstad even zat was, kon tijdens het Life I Live Festival terecht in het Nutshuis waar het festival in samenwerking met het haags Pop Centrum een “bijzonder programma met liedjessmederij van Haagse bodem” samengesteld had. Op het programma stonden vier acts; Valerie Branoux, Wytse Visser, Smutfish en JARA.
Bij het eerste nummer van oud-DBSSW-deelnemer Wytse Visser, waarbij hij, slechts begeleid door zijn eigen akoestische gitaar, een gevoelig liedje speelt, doemt even de vraag op of dit wéér zo'n dertien-in-een-dozijnsinger-songwriter is. Dat blijkt gelukkig al snel niet zo te zijn: al bij het tweede nummer komt een voltallige band ten tonele en blijkt hij ook uptempo poprock te kunnen maken. Inclusief (uitstekende) gitaarsolo's. Wytse weet zich door zijn feminiene stem makkelijk te onderscheiden van het gros. De set is afwisselend, met een grote verscheidenheid aan gemoedstoestanden en stijlen, en verveelt daardoor geen minuut. Wytse mag dan wel De Beste Singer-songwriter niet hebben gewonnen, het Nutshuis zet hij vanavond gemakkelijk naar zijn hand.
Inmiddels staat het Nutshuis bomvol en wanneer Smutfish rond een uur of 10 het podium betreedt, krijgt de vierkoppige band dan ook een warm applaus. Met de goed ontvangen nieuwe plaat 'Trouble' op zak blijkt het brein achter Smutfish, zanger Melle de Boer, ook live een meeslepende ervaring te kunnen geven. Op een scherm achter de band worden de teksten weergegeven, vergezeld door tekeningen van Melles hand. Buiten dat het fijn is dat je eens direct kunt zien wat er precies wordt gezongen en waar ieder nummer over gaat, dragen de ietwat komische tekeningen ook bij aan de beleving. De mooie, soms grappige americanaliedjes krijgen een extra dimensie en weten het publiek op te zuigen en te betoveren. Slechts wanneer er tussen de nummers door eventjes rust is, wordt de betovering tijdelijk verbroken. Of Smutfish zonder zijn tekeningen ook zo zou opvallen is moeilijk te zeggen. Misschien niet, maar mét weet Smutfish in ieder geval een iets heel bijzonders neer te zetten.
Singer-songwriter JARA mag deze Koningsnâch het podium in het Nutshuis afsluiten. Naast haar prachtige, loepzuivere stem, is het vooral de ingenieuziteit die direct opvalt in haar muziek. Niet poppy, zeer onalledaags en enigszins vreemd, maar toch uitermate pakkend. Ze heeft een prima band bij zich, maar ook met minimale begeleiding blijft ze ijzersterk zingen. Jammer dat op deze momenten het geroezemoes van het publiek zo duidelijk door de muziek heen te horen is, maar dat is weer een ander verhaal. De zaal, die na het succesoptreden van Smutfish een beetje leeg was gelopen, stroomt al snel weer vol en blijft dat tot het einde. Mooie liedjes, mooie afsluiter.