Hoewel de ruimten regelmatig behoorlijk gevuld zijn met publiek blijkt dat de relatieve onbekendheid van het festival er opnieuw voor zorgt het met 250 bezoekers ‘wel gedaan’ is. Jammer, want ProJazz slaagt er opnieuw in een avondvullend programma aan te bieden voor € 15,- per bezoeker.
Vernieuwende Jazz op Cutting Edge
De nieuwe generatie meldt zich
Voor het derde jaar op rij vond in het laatste weekend van mei het inmiddels traditionele Cutting Edge Jazz festival plaats in het charmante Dakota Theater. Het organiserende ProJazz had voor een verrassende en uitdagende programmering gekozen met veel jong talent. 3voor12 Den haag was aanwezig voor een flinke portie jazz.
De opening van het festival is toebedacht aan Kaja Draksler, een van de deelnemers aan de YoungVips Tour 2015. Hierbij worden jonge getalenteerde jazzmusici tijdens een tournee aan het grote publiek voorgesteld. Kaja is een zeer productieve dame, inmiddels heeft zij 7 albums op haar naam staan. Vanavond treedt zij op met 2 verschillende duo’s te beginnen samen met gitarist Matiss Cudars. Jazz muziek staat voor vernieuwing, constant uitdagingen zoeken en dat is precies waar de improvisaties van dit duo voor staan. Kaja die als een monteur onder de motorkap van de vleugel duikt en daar met drumstick en klankschaal aan de slag gaat. Matiss die de gitaar als een cello bespeelt. Vervreemdend, vernieuwend maar helaas niet aan het voltallige publiek besteed. Tijdens de wisseling van de wacht, drummer Onno Govaert is de deelnemer aan het volgende duo, verdwijnt een fors deel van het publiek richting de foyer. Opnieuw improvisatie, soms bijna klassieke muziek waarna de vervreemding intreedt en je constant op ‘het verkeerde been’ wordt gezet, in een setting van drummer en vleugel. Een bijzondere opening van het festival.
In de studio boven is inmiddels het Katja HyunJung Ji Trio begonnen. Deze studente aan het conservatorium blijkt een ware virtuoos te zijn op de elektrische piano. Met een moderne interpretatie van meer mainstream jazz krijg je met regelmaat bekende lijnen voorgeschoteld die vervolgens wegdraaien in een totaal nieuwe richting. Mooie tempowisselingen waarbij vooral drummer Louis Portal zich niet onbetuigd laat kenmerken dit optreden.
In de theaterzaal is het inmiddels tijd voor het tweede optreden uit de YoungVips Tour. Het Loran Witteveen Kwintet, met de naamgever achter de vleugel. Lora is afgestudeerd als master jazz piano,en heeft afgelopen jaar op North Sea Jazz gestaan, de verwachtingen zijn dus hoog gespannen.
Een kwintet met 2 altsaxofoons (Jasper van Damme en Toms Rudzinskis) Pit Dahm (drums) en een opvallende basspeler (Lennart Heyndels) die in eerste instantie bij het verkeerde kwintet lijkt te spelen gezien zijn ‘hiphop’ pet. Een optreden dat zich kenmerk als ‘smooth, vloeiend, waterdruppels uit de vleugel, kwastjes op verstilde drums, en een slepende sax’. Het aanwezige jazzpubliek lijkt het optreden meer dan gemiddeld te waarderen.
Terug naar de studio, Wild Organ & Drums is de veelbelovende naam van dit duo. Twee jonge musici, Hans de Wild (Hammond) en Tijn Jans (drums) die vanaf de eerste tonen een visitekaartje afgeven. Waar Sven Hammond gestopt is gaan zij in sneltreinvaart verder. Het is soul, het is funk en het wringt zich door de kieren en gaten van de gevestigde genres. Kortom, crossover in optima forma in een swingende jas gegoten waarbij niemand stil kan blijven zitten of staan in de studio. Een prachtige opmaat naar Teus Nobel later op de avond.
De theaterzaal biedt nu weer een podium aan het Maartje Meijer Trio, een jonge pianiste en zangeres die vorig jaar haar debuutalbum uitbracht. De opvolger staat inmiddels in de steigers blijkt uit het feit dat zij meerdere stukken brengt van haar toekomstige CD. Een machtige combinatie op het podium van Maartje op vleugel en zang, Sean Fasciani (contrabas) en Joris Roelofs (basklarinet). Maartje blijkt te beschikken over een heldere stem met een mooi omfloerst randje, een stem die je vastgrijpt en blijft boeien. Daarbij de ondersteuning van met name de vleugel en Joris Roelofs zorgen dat de zaal ademloos luistert. De muziek is klein, verstild, het kabbelt door zonder ook maar een moment saai te zijn.
Inmiddels verkast het publiek voor de laatste keer naar de studio voor een optreden met de lastige naam Gyárfás-Erlenburg Duo. Grinnikend merkt het publiek dat zelfs de jong hond die de aankondigen met enthousiasme doet de kluts qua namen even kwijtraakt. Op het podium staan nog twee zeer getalenteerde jonge musici, Atilla Gyárfás op drums, Felician Erlenburg op altsax. Ondanks dat deze musici met veel passie hun muziek maken is het wellicht nét een optreden teveel in hetzelfde genre. Met een aantal optredens die enigszins vergelijkbare drumpartijen hebben, waarbij het drumstel vooral ‘anders’ gebruikt wordt komt dit niet meer helemaal uit de verf bij het publiek. We zien dit steeds vaker bij jazzoptredens, heel vernieuwend is het daarom niet meer te noemen.
Tijd voor de afsluitende act van Cutting Edge. De jonge veelbelovende Teus Nobel met zijn Quintet. Teus speelt op een geheel eigen wijze trompet en flügelhorn. Daarin bijgestaan door een ijzersterke band bestaande uit Jerome Hol (gitaar) Harry Emmery (bas), Jasper van Hulten (drums) en Tomothy Banchet (vleugel). Opvallend aan zijn optreden; de collega’s krijgen alle ruimte om te improviseren, te soleren waarbij Teus zich opstelt ten diensten van de solisten. Waar zijn eerste cd bestond uit vloeibare, bijna funky muziek zijn de vanavond gespeelde stukken vaak op het dromerige af. Alleen dan wel zonder ook maar enige vorm van loomheid. Een constant eerbetoon aan zijn helden, Miles Davis, Eric Vloeimans, Jarmo Hoogendijk en Roy Hargrove maar dan zonder elektronische gadgets waar sommige van deze artiesten zich soms in lijken te verliezen.
Een dijk van een optreden en een meer dan waardige afsluiter van Cutting Edge met vooral enthousiast publiek. Opnieuw is ProJazz er in geslaagd Den Haag op de kleine Jazzfestival kaart te houden. Met vooral kennismakingen met een nieuwe generatie jonge artiesten. Op een goed behapbare locatie voor de bezoekers. Met helaas maar één schaduwrandje, daar waar ProJazz er inmiddels jaar in en uit in slaagt een leuk en betaalbaar festival neer te zetten slaagt de cateraar van het theater er in om opnieuw te vervallen in een gebrek aan organisatie. Door wachttijden tot meer dan 3 kwartier voor de aangeboden maaltijden hebben veel mensen delen van optredens moeten missen, het enige smetje op dit festival.