In één flits licht de tekst ‘DeWolff’ op achter het podium. Het spectaculaire begin van de show brengt de verwachtingen in de zaal in één klap op een ongekend niveau. In een tot de nok gevulde grote zaal van Gebroeders de Nobel gaat een luid applaus op als de drie heren van DeWolff op het podium verschijnen. Direct laat het drietal zien het echt niet alleen van de spectaculaire effecten te hoeven hebben. Opwarmen of even in het optreden komen, lijkt voor de heren van DeWolff overbodig: vanaf het eerste moment domineren een enorme dosis kracht en energie het optreden. De bandleden lijken niet te stuiten, en zo slepen zij het publiek ogenschijnlijk moeiteloos mee.
DeWolff houdt de aandacht vast in Gebr. de Nobel
Meesters in opbouw overtreffen elke verwachting
Met hun eigenzinnige combinatie van gitaar, drums, orgel en veelvuldige uitstapjes naar andere instrumenten weet de Limburgse driemansformatie DeWolff het optreden in Gebr. de Nobel ieder moment interessant te houden. Gebr. de Nobel garandeerde bezoekers dat het toch relatief nieuwe dak eraf zou worden geblazen. Precies dat gebeurde.
Robin Paso en de broers Pablo en Luka van de Poel vormen sinds 2007 de formatie DeWolff, die zichzelf beschrijft als een psychedelische bluesrockband. De drie hebben met DeWolff al veel successen gehad, waarbij zij optredens op onder meer Pinkpop, Sziget en een tour in Australië op hun naam hebben weten te zetten. Toch blijken de heren wel degelijk verheugd met de overtuigende opkomst in Leiden. “Dames en heren, volgens mij zijn we uitverkocht vandaag. Dat is lang niet gebeurd,” roept gitarist/zanger Pablo in zijn enthousiasme door de zaal. “Dat is marketingtechnisch natuurlijk niet handig om te zeggen,”grapt hij er achteraan. Het enthousiasme en het plezier zijn echter wel degelijk handig. Ze werken aanstekelijk en zo is binnen een mum van tijd een heus feestje ontstaan.
Het is ook moeilijk om niet direct meegesleept te worden wanneer drie bandleden zich zo geven voor het optreden dat één van hen tijdens het derde nummer al op het orgel springt. De vliegende start – energieker dan energiek - roept de vraag op of DeWolff de krachtexplosie ook na het eerste kwartier zal kunnen volhouden. DeWolff blijkt hier een uitstekend antwoord op te hebben. De heren zijn niet alleen uitstekende muzikanten, maar blijken bovenal een natuurtalent in het spelen met de aandacht van het publiek.
Met hun eigenzinnige combinatie van gitaar, drums, orgel en veelvuldige uitstapjes naar andere instrumenten – waaronder een pedal-steel-gitaar bespeeld door gast ‘Pedal Steve’ - weten ze hun optreden ieder moment interessant te houden. Niet alleen de instrumentwisselingen zorgen hiervoor; een perfect gevoel voor de opbouw van nummers is misschien nog wel belangrijker. De nummers van DeWolff kunnen met gemak starten als een ballad of minutenlang instrumentaal voortkabbelen. Ze krijgen echter niet de kans om eentonig te worden, doordat ze zich veelal ineens razendsnel ontwikkelen tot wederom een muzikale climax.
Op deze manier weet DeWolff de massaal aanwezige toehoorders niet alleen bij de start te boeien, maar houdt de band het publiek tot het einde van het optreden achter zich. De dansende menigte breidt zich van voorin de zaal steeds verder uit, tot haast niemand meer stil kan staan. Een moshpit in de frontlinie maakt de avond compleet. Wanneer dan ook nog een heel kleine man – een bekende van de band - van het podium afspringt en crowdsurfend door de menigte gaat, kan DeWolff alle factoren van een onvergetelijke avond van haar lijstje afvinken. DeWolff heeft het geflikt: de verwachtingen zijn overtroffen.