“Ik vind het wel een bijzonder jaar, twee jaar geleden hebben we de nieuwe strategie ingezet om terug te gaan naar de basis van dit festival, het oude Crossing Border. Dat betekent iets meer ‘kunstzinnige’ muziek en meer literatuur. Dat is nu echt gelukt denk ik. Er is veel literatuur, we hadden iets meer die bijzondere muzikale dingen. Niet echt de publiekstrekkers. Maar dan hadden we gister wel Jonathan Jeremiah staan, die vind ik dan toch minder in dat plaatje passen. Dan hadden we vandaag – de zaterdag – juist een hele goede dag. Dit is met Cinematic Orchestra en Bianca Casady – want love it or hate it, de ene helft loopt weg en de andere helft vindt het geweldig – gewoon echt bijzonder, echt apart. Het is niet iets wat je op Lowlands gaat zien.”
Slotinterview CB15 Michel Behre: “Ik heb vandaag heel veel artiesten aan de lijn gehad”
Crossing Border op zoek naar meer muziek en mogelijk een nieuwe locatie
Crossing Border 2015 begon rustig, misschien zelfs wat tam. Voor het eerst in jaren was het festival niet uitverkocht, echt grote namen stonden er nauwelijks op de line-up. Zo laste headliner Tobias Jesso Jr. af, maar bleef een vervangende act uit. Wij spraken – terwijl het festival met Bianca Casady als koningin van The Royal toch nog tot een vurig hoogtepunt kwam – met festivaldirecteur Michel Behre. Over Parijs, Walk The Line en een mogelijke nieuwe festivallocatie.
Hoe kijk je terug op dit toch wel toch wel bewogen festival, hoe is het gegaan?
Je bent dus wel tevreden?
“Ik ben heel erg tevreden vooral met de literatuur, maar als we dan kijken naar de toekomst wil ik eigenlijk wel iets meer bands gaan boeken.”
Ja, want is de balans niet een beetje kwijt, denk je dat dat de reden is dat het dit jaar niet is uitverkocht?
“Het is voor het eerst sinds jaren dat het niet uitverkocht is inderdaad, maar je ziet ook – om maar weer eens Lowlands te noemen – gewoon pieken en dalen. We zijn voor het eerst in drie jaar niet uitverkocht. Maar daarvóór was het ook een beetje sleuren, en weer verder terug was het wel weer wel helemaal packed. Volgens mij werkt het gewoon zo.”
Maar kun je je dat veroorloven als festival, om op ‘niveau’ te programmeren en daarom dus niet uit te verkopen?
“Ik zou het me niet kunnen veroorloven als er geen hond was geweest, maar het is wel gewoon druk geweest, het scheelt vandaag hooguit 150 kaarten. Dus ja dit kunnen wij ons op deze manier veroorloven."
Ben je van plan deze lijn door te zetten qua programmering?
“Ik vind dus dat er meer muziek moet komen, ik wil het ook iets breder gaan doen, meer stijlen. Om maar even het oude Walk The Line festival aan te halen: ik zou een kruising willen hebben tussen Crossing Border en Walk The Line qua muziek. De kunstzinnigheid van Crossing Border en de gekke nieuwe bandjes van Walk The Line.”
Als je het hebt over de nieuwe strategie en meer muziek programmeren. Voldoet deze locatie dan nog wel voor Crossing Border?
“Nou ja dat weet ik niet, we zijn wel aan het rondkijken, laat ik het zo zeggen. De definitieve beslissing is nog niet genomen, maar we hebben al eens uitstapjes gemaakt naar Enschede en Amsterdam. We houden dus wel onze ogen open, je moet blijven vernieuwen. Volgend jaar staat nog echt open wat dat betreft.”
Kijken jullie dan echt naar een andere stad?
“Nee, we blijven wel echt in Den Haag. Absoluut.”
Dan komt gisteren opeens het nieuws van Parijs binnen, hoe reageer je daar op?
“We waren langzaamaan op weg naar de afterparty toen het nieuws echt binnen kwam, je zit zo erg in de roes van het festival dat je niet echt door hebt wat er aan de hand is. Maar dan zie je dat het steeds erger wordt, dan is iedereen zwaar aangeslagen.”
Was je bang voor het festival zelf op dat moment?
“Nee helemaal niet, er was ook geen enkele twijfel of we wel door moesten gaan. Maar er waren wel heel veel artiesten ongerust. Ik was vandaag een soort dr. Phil, ik heb heel veel artiesten aan de lijn gehad, veel met het personeel gesproken. Men wil toch weten hoe of wat. Net als veel podia in Nederland hebben we een minuut stilte gehouden en dat heeft toch wel veel impact gehad. Zojuist speelde er een act, Alela Diane & Ryan Francesconi, die hebben gisteren nog in Parijs gespeeld. Dat neem je wel mee.”
Ter afsluiting, wat was voor jou het hoogtepunt?
“Ik heb net echt een hoogtepunt beleefd, dat was – met een Hagenees – Ryan Gattis en Stef van Es. Iedereen denkt dat ze daar enorm lang op gestudeerd hadden, maar ik had heel veel contact met Ryan en we hadden het idee om die twee gewoon bij elkaar te zetten. Dat was dus echt geweldig. Dat was echt kippenvel, daar doe je het dan toch wel voor.”