Een mix van soul, pop, jazz en cabaret, gebracht door een voodookoningin. Dat is de meest accurate beschrijving van het repertoire. We weten niet of de setlist al vaststond vóór de gebeurtenissen in Parijs, maar als je begint met een nummer waarbij je keer op keer vraagt “Do you know who the heroes and the villains are in this city” ga je je afvragen of dit haar manier is om toch een boodschap over te brengen. De dame uit de UK heeft een behoorlijke podium presence. En dat weet ze. Ze pakt elke hoek van het podium, zij het op een wat pretentieuze manier. Aan haar stem ligt het niet, die is goed. Of dit gewoon passie? Heel erg veel passie. Misschien.

Afsluitend wordt ‘Shades of blue’ ingezet. Toch wel het meest dansbare nummer uit haar set. Omdat de helft van de zaal op stoeltjes aan tafel zit wordt er door de zangeres voorgesteld om ook te gaan staan en een dansje te wagen. “I’m so sorry that you’re all seated down.” Vijf bezoekers willigen het verzoek gewillig in en schudden de schouders en heupen los. 

Ze kan zingen, de set is goed opgebouwd, maar als ze iets minder pretentieus zou performen, zou haar act aan toegankelijkheid winnen. Desalniettemin een goede aanvulling op het festival.