Bianca Casady & the C.I.A., Crossing Border Festival, Koninklijke Schouwburg The Royal, zaterdag 14 november 2015
De chaos die Bianca Casady & the C.I.A. heet
De plek waar muziek, dans, visual art en literatuur bij elkaar komen
De CocoRosie-zus is solo. En hoe. Een enorme trip waar je vanaf begin af aan al bij moet zijn, anders snap je het niet. En zelfs als je het vanaf het begin ziet, zal je het nog steeds niet snappen. Maar dat hoeft ook niet, want Bianca Casady neemt je mee in haar beklemmende, maar intrigerende fantasiewereld. Ze heeft alles uit de kast getrokken, van dansers tot visual art.
HET CONCERT
DE ACT
De Amerikaanse zussen Bianca (Coco) en Sierra (Rosie) Casady kennen een rijk verleden als CocoRosie. De band startte in 2003 en draait om rare, haast enge popliedjes die mooi passen in het rijtje Devendra Banhart en Anthony and the Johnsons. Sierra heeft wel vaker zijprojecten gehad, maar het is nu voor de eerste keer dat Bianca haar eigen weg gaat onder de naam Bianca Casady & the C.I.A..
HET NUMMER
'Poor deal' is het meest commerciële nummer. Als je het überhaupt commercieel kan noemen, want het nummer kent enorme ritmewisselingen, rare momenten en enge teksten. “My father made a deal with the devil”, zingt Casady terwijl een dikke baslijn inkickt. Er zit een beetje R&B, een beetje poëtische rap en heel veel gekkigheid in.
HET MOMENT
Ieder moment is toch wel hét moment. Beter gezegd: het gehele optreden is een heel groot moment. Bianca Casady & the C.I.A. is namelijk niet één nummer of één moment, het is een hele reis. Vanaf het eerste moment dat er een groot doek gespannen staat waar beelden op geprojecteerd worden, tot het doek valt en dansers tevoorschijn komen. Casady neemt je mee in haar beklemmende, maar intrigerende fantasiewereld.
OOK OPMERKELIJK
Nog voordat het optreden begint, staat er al een half naakte man zichzelf koel te wapperen aan de zijkant van een enorm opgespannen doek. Het is een doek waar een paar minuten later beelden op getoond worden die nergens op slaan. Mensen met maskers op gaan raar dansend de straten over. Het is als een bioscoopfilm die nergens op slaat maar wel meteen de toon zet.
HET PUBLIEK
Logisch dat niet iedereen zich in de moeilijk behapbare kunst van Bianca Casady & the C.I.A. kan vinden. Al in het tweede nummer lopen de eersten al de zaal uit en een aantal anderen volgen dat voorbeeld in de loop van het optreden. Maar de rest die blijft zitten is in trance. Gefascineerd kijkend naar de chaos die Bianca Casady & the C.I.A. heet. Het is ook niet iets waar je halverwege moet binnenkomen, dit is namelijk iets dat je van begin tot eind had moeten zijn.
HET OORDEEL
Bianca Casady & the C.I.A. is veel meer dan alleen een band. Het is een plek waar muziek, literatuur, dans en visual art bij elkaar komen. Je belandt in een bubbel, een enorme trance. Casady gooit de teksten vanuit diep in haar hart eruit, alsof ze het door heel haar lichaam voelt. Een aantal weken geleden vertelde Casady al aan 3voor12 Den Haag hoe het zou worden: “Hopelijk wordt het raar, en een soort reis voor het publiek. Ik heb gehoord dat mensen het ervaren als een show die veel van het publiek eist. Je luistert het niet gemakkelijk weg. Het is een rijke fantasiewereld voor mensen die graag iets raars en onverwachts zien en horen.” En dat is precies wat het was. De kledingkist is opengetrokken, kledingstukken worden uitgetrokken, andere worden weer aangetrokken. De vrouwelijk dansende danser zou zomaar een stuk of tien kledingwissels gehad kunnen hebben, waar Casady met haar merkwaardige gekrenkte stem naartoe zingt. Bianca Casady & the C.I.A. is niet in woorden uit te leggen. Het is iets dat je moet zien en je moet laten verbazen.