Shilpa Ray, Crossing Border, Heaven, vrijdag 13 november 2015
De herfst begint bij Shilpa Ray
Protegé van Nick Cave verandert Heaven in droevige hel
Exact een half jaar nadat haar tweede volledige soloalbum ‘Last Year’s Savage’ werd gepresenteerd, tourt de voormalig achtergrondzangeres van Nick Cave op haar eigen houtje door Europa. Benieuwd naar haar bizarre muziekstijl beklommen wij de trappen naar de Heaven om daar Nick’s protegé aan het werk te zien.
HET CONCERT
DE ACT
Gewapend met een harmonium betreedt de Amerikaanse zangers de bühne in een tot de nok toe gevulde Heaven. Met een somber en rustig openingsnummer trapt ze samen met enkel een slidegitarist en drummer haar Haagse debuut af. Gecombineerd met de psychedelische verlichting doet het geheel denken aan de oude Pink Floyd. Voordat het publiek echter de kans krijgt om in te dutten wordt met het tweede nummer meteen gas gegeven en krijgen we de felle en rauwe kant van de duistere frontvrouw te zien. Veel contact met het publiek wordt er overigens niet gemaakt. Pas na de vierde track neemt de band het eerste applaus in ontvangst. De tracks worden vanavond met zo’n sneltreinvaart achter elkaar gebracht, dat er amper tijd is om te klappen. Binnen no time blèrt la Ray alweer het volgende nummer door de benauwde ruimte . De bassist (met witte cowboyhoed) en drummer spelen geheel in dienst van de frontvrouw.
HET NUMMER
Veel onderscheid tussen de nummers was er niet te ontdekken, ondanks de enkele tempoverschillen. Maar als we dan toch een titel moeten noemen, dan kiezen we voor `Shilpa Ray's Got A Heart Full Of Dirt’. Typerend voor de sfeer vanavond en voor de eigenaardige verschijning van de duistere zangeres, want het lijkt alsof alle ‘dirt’ uit haar hart over de zaal wordt gegoten.
HET MOMENT
Dat er tijdens `Johnny Thunders Fantasy Space Camp’ zelfs in de propvolle ruimte wordt gedanst is al bijzonder te noemen. Misschien kwam het doordat deze live uitvoering levendiger klonk dan de originele studioversie.
OOK OPMERKELIJK
Drie kwartier lang aan een harmonium sjorren is lastig, het is nou niet bepaald het gemakkelijkste instrument om te bespelen. Toch weet Shilpa het voor elkaar te krijgen om een groot deel van het optreden onverstoord ritmisch door te hengsten. Om de linkerarm ook even wat rust te geven neemt ze plaats achter een dwars opgesteld keyboard. Door deze opstelling lijkt er enigszins meer contact tussen de bandleden te ontstaan.
HET PUBLIEK
Al ruim voordat de zangeres opkomt staan enkele nieuwsgierigen vol verwachting met hun knieën pontificaal tegen het podium te leunen. Met de gedachte dat het wel eens propvol zou kunnen worden, sluit de rest van de toeschouwers al snel aan. Dat de muziekstijl niet voor iedereen is weggelegd blijkt echter uit het feit dat halverwege de show een flink aantal personen stilletjes de zaal verlaat. De liefhebbers die achterblijven staan onverstoord in de druilige trance die door het drietal wordt geproduceerd.
HET OORDEEL
Los van de kwaliteiten van de zangeres is het behoorlijke zware kost die zij met haar band vanavond laat horen. Op een donkere vrijdagavond in Den Haag past de stijl van Shilpa wel degelijk bij de setting op Crossing Border. Meer alternatief en duister zal het dit weekend niet worden. De herfst heeft nu pas zijn intrede gedaan.