De vrijdag van Crossing Border 2015 volgens de bezoekers

"Pure topsport"

Schrijver: Marije Pluym | Fotograaf: Moos Wolfs ,

Wat maakt Crossing Border nou zo'n mooi festival? Wij vroegen zoals ieder jaar weer de bezoekers, medewerkers en de artiesten die we in de gangen van de Koninklijke Schouwburg en het Nationale Toneel Gebouw tegenkwamen naar hun ervaringen.

Wim Behre heeft elke editie van het festival meegemaakt. Op zich niet zo vreemd. Hij is immers 'de broer van'. Een week voor het festival buigt hij zich over het blokkenschema om een route uit te stippelen. “Dat is pure topsport hoor! Ik ga naar Atticus Lish en JW Roy. Voor de rest is het waar mijn neus me leidt. Het beste wat ik heb gezien bestaat niet. Er zijn zo verschrikkelijk veel mooie dingen. Dan is dat geweldig en dan weer dat dus er is niet één ding het beste.”

In de hal van de schouwburg treffen we Julia. Dit is haar tweede jaar op Crossing Border. Ze komt niet voor een speciale act. “Ik kom voor de internationale sfeer. Er komen zoveel schrijvers en artiesten en kunstenaars van alle kanten van de wereld hier naartoe. Ik heb vandaag het oog op een Noorse zangeres en ik wil naar twee interviews waar we vooral de interviewer kennen. Herman Koch, die ga ik bekijken.”

Volgens Pierre Wind kan je ter voorbereiding op een festival het beste iets vets eten en een kop koffie drinken. “En als je handig bent, neem je zo'n energyreep mee. Wel zo'n gezonde!” De Haagse kok heeft het altijd retedruk maar interviewde vanavond in The Palace de Britse schrijver Simon Wroe. “Wat ik kicken vond, is dat hij in mijn vibe mee ging. Ik wilde verrassen en meer dan het standaardverhaal doen.” En dus gaf Wind Wroe vanavond een lesje uien snijden. “Dat schaamhaar aan die ui moet je laten zitten.”

Simon Wroe is weer een beetje bijgekomen van de publieke kookles van chef Wind. In zijn boek Chop Chop beschrijft hij de onderwereld van de restaurantkeuken. Het is de eerste keer dat hij geïnterviewd werd door een kok. “Het is altijd mooi om geïnterviewd te worden door iemand uit die wereld. En het is zeker de eerste keer dat ik geïnterviewd ben door iemand die messen had meegebracht en die me dwong een ui te snijden voor een zaal vol mensen.” De Brit blijft de rest van de avond op het festival rondhangen. “Ik ken geen Nederlandse muziek maar ik wil wel wat gaan bekijken. En ik wil morgen The Cinematic Orchestra zien. Ik zat in het vliegtuig met Andrew Weatherall en daar ben ik een groot fan van dus daar kijk ik ook naar uit.”

Jeroen en Sreaj zijn even neergestreken op de trappen van het Nationale Toneelgebouw. Jeroen is al heel vaak naar het festival geweest. “Ik kom voor de sfeer, de muziek en de literatuur. Ik heb wel van tevoren gekeken waar ik naartoe wilde. Anders ben je hier aan het puzzelen. Dat kan je beter thuis doen. Ik heb net die dame aan de andere kant gezien, Jenny Hval op die skippybal. Dat was wel heel erg Crossing Border. Een beetje de grenzen opzoeken van het toelaatbare. Ik hou daar wel van. Dit kon nog net.”

In een prachtige jurk gemaakt van boeken wandelt Serena tussen de Crossing Borderbezoekers door. “Ik ben een wandelend boek! We wilden iets ludieks doen wat past bij het festival en ik had het idee om een jurk te maken van bladzijdes. Mijn collega pikte dat op en is aan de slag gegaan. De rok is van één speciaal boek gemaakt. Ik laat het mensen raden, maar welk boek het is verklap ik niet.”

Kyra is voor een echte tatoeage misschien nog een beetje te jong, maar de tijdelijke plaatjes van Tuig mogen van haar ouders wel. Maar ze komt niet alleen voor een mooie tekening. “Dit is het laatste wat we doen vandaag en daarna ga ik naar huis. Ik weet niet echt alle namen maar we hebben net muziek geluisterd en daarvoor ook een beetje en we zijn bij de strips geweest. De muziek vond ik het leukst. Maar ik kom morgen niet terug. Ik wacht wel tot volgend jaar.”

Frans van Deursen is bij het grote publiek misschien meer bekend als acteur uit onder andere 'In de Vlaamsche Pot' en zijn persiflage van Mark Rutte in Koefnoen. Vanavond stond hij op de planken met Nederlandstalige luisterliedjes met teksten van dichter Leo Vroman. “De laatste jaren sta ik meer in het theater dan dat ik televisie doe. Vooral muziektheater. Dit was de eerste keer Crossing Border. Gisteravond heb ik de boek opgewarmd bij de uitreiking van de ECI prijs en vanavond was het voor het eggie. Ik blijf nog wel even hangen. Ik wil Jonathan Jeremiah nog zien en daarna ga ik aan de drank.”

Stephan van Velvet heeft een teleurstellende mededeling voor ons. “De nieuwste van Justin Bieber verkopen we niet. We hebben alleen muziek mee van artiesten die hier op het festival spelen. Dus helaas. Lord Huron verkoopt op dit moment het beste. Aanraders voor morgen zijn Alela Diane en Built to Spill. Dan mag ik zelf rondlopen dus daar ben ik wel blij om. Al wordt het wel lastig want ze overlappen elkaar.”

Eerder op de avond speelde Elliot met The Babe Rainbow in The Raven. De band wint de originaliteitsprijs voor het lied met de titel 'Secret enchanted broccoli forest'. Waar haalden ze de inspiratie voor dat nummer vandaan? “Australië is heel uniek en de bomen lijken op broccoli. Nee hoor, geintje. Het is een kookboek.' Nederland vindt hij heel inspirerend maar als hij er een liedje over zou moeten maken zou er geen groente in de titel zitten. “Ik denk dat het meer over fietsen zou gaan.”