Je kunt Shilpa Ray zien als duistere diamant, badass croonster uit Brooklyn die haar zangstijl omschrijft als ‘hitsige Frank Sinatra’. Maar met haar harmoniummelodieën en krachtige recht-voor-z’n-raapstem zou ze ook een bastaarddochter van Nick Cave en Patti Smith kunnen zijn. Via Skype vertelt ze over de peptalks die ze van Nick Cave ontving, de humor van William S. Burroughs en hoe je boeken moet lezen.
CB2015 belicht: Shilpa Ray
"Nick Cave heeft een groot vertrouwen in mijn kunsten, vreemd is dat"
Crossing Border 2015 kent wederom een indrukwekkende line-up, met bijvoorbeeld acts als The Cinematic Orchestra, Bianca Casady & The C.I.A en The Garden. In de aanloop naar Crossing Border 2015 interviewt 3voor12 Den Haag enkele artiesten die dit jaar op dat indrukwekkende affiche prijken. Wat inspireert ze, hoe benaderen ze hun eigen muziek en wat gaan ze op Crossing Border precies doen? Vandaag: Shilpa Ray.
Vrijdag 13 november staat ze op Crossing Border met haar album ‘Last Year’s Savage’, dat dan precies een half jaar oud is. Vanaf de albumhoes kijkt een mandril-masker je dreigend aan. Ray: “Ik hou van dat masker! Het is de voormalige woesteling, nu van zijn klauwen ontdaan en verslagen. Zo heb ik mezelf jarenlang gezien en gevoeld.” Wanneer ze belt, is het bij haar in New York rond het middaguur. Ze is naar eigen zeggen net wakker en zegt dat het maar goed is dat we geen videogesprek voeren. Een aansteker vonkt voordat ze verder praat . Ze heeft een korte break tussen haar US en EU tour, maar vakantie vieren is het niet. "Het is een drukke tijd, opnieuw inpakken en voorbereiden, alle papierwerk regelen... gelukkig maar, want als ik teveel vakantie neem word ik kribbig.” Ze is benieuwd naar de tour in Europa. “Ik blijf maar goede dingen horen over Den Haag. Ik kijk er heel erg naar uit.”
Groeispurt bij The Bad Seeds
Het wordt Shilpa Ray's eerste Europese tour als headliner, maar ze kwam er al eerder als voorprogramma van Nick Cave and the Bad Seeds. "Dat was heel vreemd, het publiek komt voor The Bad Seeds. Jij bent de opvuller voor een half uur, en dan in van die grote stadions… Ik voelde een grote afstand tot de zaal. Deze tour verwacht ik een heel andere chemie met het publiek." Ze luisterde op de middelbare school veel naar Nick Cave, en andersom is Cave al jaren fan van Shilpa Ray. "Hij heeft om de een of andere reden een groot vertrouwen in mijn kunsten, vreemd is dat”, schaterlacht ze. “Ik vond die tour doodeng, maar hij wilde dat ik in die enorme zalen van ze het voorprogramma zou zijn, zonder band, helemaal alleen. De eerste week stond ik dagelijks te janken van angst, ik had totaal geen zelfvertrouwen, maar Nick is een echte tough dad. Dan zei hij 'Suck it up, niet zo zeuren, dat podium op en gáán.' Ik vond dat wel prettig. Ik ben blij dat hij me gepusht heeft om dat te doen. Het heeft echt een betere muzikant van me gemaakt, je kunt je zonder band achter niemand verstoppen, je moet die ruimte in je eentje zien te vullen."
Ze houdt ervan om veel live te spelen. “Ik vind het beter om nummers op het podium te laten groeien dan in de studio. Als je ze vaak live speelt en daarna pas opneemt weet je precies hoe het moet klinken. Ik hou van de eenvoud van dat proces.” Toch heeft ze ook veel tijd alleen nodig, om op te laden. "Als ik lang achterelkaar moet socializen, weet ik niet meer wat ik moet zeggen." Hoe doet ze dat op tournee? "Soms best een beproeving, het is op tour eigenlijk onmogelijk om alleen te zijn. Je zit altijd met elkaar opgescheept, we delen hotelkamers. Maar je krijgt ook een familiegevoel met elkaar, of het is eigenlijk meer te vergelijken met het leger. Je wordt 'army buddies', maakt ongelofelijk veel mee met elkaar, lost samen problemen op. Je wordt heel close."
De vijftigpaginaregel
Wie Crossing Border zegt, zegt literatuur; is ze zelf een beetje een lezer? “Jaaa. Ik ben dol op lezen. Ik ben net begonnen aan ‘Brighton Rock’ van Graham Greene, maar heb me er nog niet echt een mening over gevormd. Ik ben nog niet door de eerste vijftig pagina’s heen. Dat is het minimum dat je moet lezen om een boek een kans te geven. Vroeger verslond ik boeken, het was mijn ontsnapping aan de werkelijkheid. Ik ben nogal streng opgevoed, tv kijken zat er niet in. Dus zocht ik het in boeken.”
De schrijvers van de beat-generatie hebben de meeste impact op haar gehad. Ze moet lachen om zichzelf, is bang dat het afgezaagd klinkt. “Ik neem aan dat iedereen hen noemt, of niet? Maar het is nou eenmaal zo. Het eerste boek van Willliam Burroughs dat ik in handen kreeg was ‘Exterminator’. Sindsdien ben ik hooked. Wat denk ik weinig mensen oppikken uit Burroughs is hoe grappig hij schrijft. Hij neemt een loopje met zijn lezers, het slaat soms nergens op wat hij zegt. En ik vind het vloeiende in het woordgebruik heel mooi. Bukowski was ik ook heel erg van onder de indruk. Ik hou ervan als wat ik lees hard en eerlijk overkomt, een goed verhaal en een bepaald soort humor heeft.”
Crossing Border
Shilpa Ray heeft een diepe bewondering voor goede schrijvers en met name voor schrijvers van songteksten, volgens haar het moeilijkste wat er is. “Ik schrijf veel. Dat werd ook erg gestimuleerd door mijn familie. Mijn moeder hield me bezig door me verhaaltjes voor haar te laten schrijven, en zei me dan eerlijk wat ze ervan vond. En mijn oma was een echte verhalenverteller, daar kon ze je echt bang mee maken. Goede teksten in een nummer vind ik belangrijk. Ik ben er nog steeds niet zo goed in, ik doe heel erg mijn best maar weet niet of ik er nou wat van bak of niet. Het kost in elk geval veel tijd om er goed in te worden. Er zijn maar weinig artiesten die het serieus nemen en er echt goed in zijn. Leonard Cohen, Bob Dylan, Patti Smith, Nick Cave... Om daar naar te streven, dat is een heel grote ambitie. Het is echt zeldzaam als je daarin slaagt.”
Shilpa Ray speelt vrijdag 13 november op Crossing Border.