Samantha Crain leidt het leven waar veel beginnende singer-songwriters uit de kleine dorpen in Amerika van dromen. Opgegroeid in Shawnee, Oklahoma en begonnen als schrijfster van korte verhalen, weet Crain mensen te inspireren met haar liedjes. Haar muziek beschrijft zich als een mix tussen indie, folk en Americana en luistert lekker weg. Op haar 22ste kreeg ze met een beetje hulp van een 5-jarig jongetje haar eerste platencontract. Nu, 8 jaar later, gaat ze voor de vierde keer op tournee door Europa en staat ze op 13 november op het Crossing Border-festival.
CB2015 belicht: Samantha Crain
"Als ik tafels moet schrobben om de huur te kunnen betalen, dan is dat maar zo"
Crossing Border 2015 kent wederom een indrukwekkende line-up, met bijvoorbeeld acts als The Cinematic Orchestra, Bianca Casady & The C.I.A en The Garden. In de aanloop naar Crossing Border 2015 interviewt 3voor12 Den Haag enkele artiesten die dit jaar op dat indrukwekkende affiche prijken. Wat inspireert ze, hoe benaderen ze hun eigen muziek en wat gaan ze op Crossing Border precies doen? Vandaag: Samantha Crain.
Van koffietentjes naar leven op crackers
“Hi! Can you hear me?”, wordt er 7700 kilometer verderop gevraagd. Via Skype spreken we Samantha, die op dat moment even thuis is en vooral druk is met het schrijven van haar volgende album.
Waar wij in Den Haag omkomen in de muziekscholen en mogelijkheden tot gitaarlessen, was dat in het kleine dorp van Samantha heel anders. “Ik heb mijzelf gitaar geleerd met een akkoordenboek. Er was en is hier geen muziekscene. Als je live muziek wil zien en horen, moet je 40 minuten rijden naar Oklahoma City.”
Na de middelbare school start ze met een studie Engelse literatuur, maar na een half jaar stopt ze ermee en stort ze zich volledig op de muziek. Ze boekt optredens bij kleine barretjes en koffietentjes en op achttienjarige leeftijd krijgt ze een plek aangeboden als voorprogramma van een rockband uit Illinois, genaamd Barry. Ze mag een jaar met ze mee op toer. “Dat was echt het gedroomde leven. Een vriendin van me, Beth, ging mee als achtergrondzangeres en samen hebben we echt geleefd als rocksterren, een jaar lang. We leefden op koffie en crackers.”
Bijzonder platencontract
Nadat ze terugkwam besloot ze het serieuzer aan te pakken. Ze regelde een opnamestudio en nam in eigen beheer haar eerste EP op. “Ik deed hetgeen wat iedereen mij altijd afraadde. Ik had een EP gemaakt en stuurde die naar echt alle platenmaatschappijen met de vraag of ze er naar wilden luisteren. Onbegonnen werk natuurlijk, want ze krijgen wekelijks stapels binnen. De kans dat ze echt naar je gaan luisteren is heel klein.”
Toch wordt ze een aantal weken later gebeld met goed nieuws. “Dolph Ramseur, de eigenaar van Ramseur Records, had een hele stapel mee naar huis genomen. Zijn toen vijfjarige zoontje pakte mijn EP er tussenuit, omdat hij de cover mooi vond. Een week lang luisterde hij er non-stop naar, tot zijn vader hem vroeg waar hij naar aan het luisteren was. Kort daarna kreeg ik een telefoontje en mocht ik langskomen. Ik ben zijn zoontje heel dankbaar!”, lacht ze.
"Met hard schreeuwen bereik je niets"
Nu, acht jaar later en vier albums verder, is Samantha naar eigen zeggen veel wijzer geworden. “In het begin was ik heel egoïstisch. Ik denk dat heel veel mensen van die leeftijd zo in elkaar zitten. Ik dacht helemaal niet aan anderen en was niet eerlijk, vooral niet tegenover mijzelf. Je wilt als beginnende artiest serieus genomen worden en probeert over dingen te schrijven die mensen cool vinden.”
Tegenwoordig probeert Cain vooral om mensen een stem te geven, ‘working class’-vrouwen in het bijzonder. 'Elk City' op haar voorlaatste album gaat bijvoorbeeld over een vrouw in haar dorp die spijt heeft van de dingen die ze niet heeft gedaan. Ze is vastgeroest in haar leven en is te oud om er nog iets aan te doen. Empathie is volgens de folkzangeres het belangrijkste ingrediënt van een goed lied. “Kijk bijvoorbeeld naar de politiek. Het heeft geen zin om te proberen het hardst van iedereen te schreeuwen, daar bereik je niks mee. Probeer dingen uit te leggen, op een manier waardoor mensen zich verwant voelen met het onderwerp.” Wat ze ermee wil bereiken? “Ik wil vooral dat mensen anders na gaan denken over sommige dingen. Dat is mijn belangrijkste boodschap.”
Het optreden tijdens Crossing Border is onderdeel van haar grootste Europese toer tot nu toe. Als ze niet op tournee is, maakt ze tafels schoon in een restaurant. “Ik moet ook gewoon mijn huur betalen. Muziek is mijn prioriteit en als dat betekent dat ik daarnaast tafels moet schrobben, dan is dat maar zo.”
Crossing Border
Drie jaar geleden kwam Samantha Cain voor het eerst naar Europa, als voorprogramma van First Aid Kit. Nu is ze terug, met het nieuwe album ‘Under Branch & Thorn & Tree’. Wat we kunnen verwachten? “Ik realiseer mij heel goed dat er veel serieuze liedjes in mijn repertoire zitten. Ik wil dat mensen naar mij luisteren en over onderwerpen nadenken. Maar tijdens mijn shows probeer ik er zeker ook humor in te brengen. Humor is zo belangrijk, ik wil niet dat mensen in een soort mineurstemming vertrekken!", lacht Cain. "Het wordt leuk, ik heb er ontzettend veel zin in!”
Samantha Crain speelt op vrijdag 13 november op Crossing Border.