Animals as Leaders, een instrumentaal trio dat is opgericht door gitaarvirtuoos Tosin Abasi en verder uit gitarist Javier Reyes en drummer Matt Garstka bestaat. Inderdaad, een band zonder bassist. Bewapend met achtsnarige gitaren om er voor te zorgen dat de muziek nog genoeg laag bevat, zetten de heren een knap staaltje muziek neer. Tosin is degene die met zijn dubbeltaps, leads en cleane melodielijnen vooral voor het melodieuzere werk zorgt. Opmerkelijk hierbij is dat zijn spel veel jazz-invloeden bevat. Javier voegt vooral lage noten aan zijn spel toe en wordt daarbij ondersteund door Matt die als een ware drumvirtuoos alles retestrak en gepassioneerd weet weg te meppen. De heren weten dan ook een diepe indruk achter te laten bij het publiek. Bij sommige aanwezigen is zelfs een spoor van ongeloof te bespeuren. Wil je een goed idee krijgen van hetgeen deze band toe in staat is, zoek dan het nummer ‘Cafo’ maar eens op.
Animals as Leaders en Tesseract laten diepe indruk achter
Metalbands vertonen uitzonderlijke talenten
Wat veel mensen niet weten is dat djent een stroming is die ondertussen alweer zo'n tien jaar bestaat. Aanvankelijk begonnen als een zijtak van de progressieve metal, maar wordt inmiddels gezien als een op zichzelf staand genre. Meshuggah is de band die als grondlegger van deze stroming gezien wordt, maar daarnaast is de Nederlandse band Textures ook belangrijk geweest in het ontstaan hiervan. Animals as Leaders en Tesseract worden gezien als twee bands die naast namen als Periphery en Monuments de stroming de uiteindelijke vorm hebben gegeven. Zij stonden samen in de Boerderij in Zoetermeer.
Tot slot is het tijd voor Tesseract, vooral gezien als de band met een meer ambient geluid waarbij de nadruk minder op virtuositeit ligt. Net als Animals as Leaders weet de band een strak optreden weg te geven. Oprichter Acle Kahney en James Monteith wisselen hun zware gitaar grooves af met zweverige cleane intermezzo’s waarin ze Daniel Tompkin’s heldere zang precies de juiste ruimte weten te geven. Drummer James Monteith en bassist Amos Williams zijn een perfect op elkaar ingespeeld ritmisch duo en zorgen ervoor dat het geheel bij elkaar wordt gehouden. De korte zware stukken zijn voor het publiek voldoende reden om een moshpit te bouwen. Door vele afwisselende momenten zijn ze echter wel steeds maar van korte duur. De teksten zijn voor veel aanwezigen niet onbekend en er wordt continu luidkeels meegezongen. Eén van de hoogtepunten van de avond is hierbij toch wel het nummer ‘April’. Als blijk van waardering speelt bassist Amos zijn laatste maten vanuit het publiek.
Duidelijk is dat de bands vanavond een diepe indruk hebben achtergelaten op het publiek, maar de vraag is of deze stroming ooit een groter publiek gaat bereiken. Vanwege de uitverkochte Boerderij lijkt het aantal liefhebbers echter te groeien, dus wie weet...