In de gemoedelijke Velvet Music Store hangt sowieso al een aparte sfeer, maar vanavond al helemaal. De platenzaak op de Nieuwe Rijn is weer omgetoverd tot een podium voor live muziek tijdens de Popronde. PAUW heeft wat problemen met opstarten nadat de muzikanten een uur in de file hebben gestaan. De driekoppige band begint ruim een kwartier na aanvangstijd te spelen, maar het lange wachten lijkt zonder meer beloond te worden met een geniaal optreden. Omdat de band nogal gehaast op het podium verschijnt, kijken de muzikanten een beetje sip. Hier komt halverwege het tweede nummer verandering in. De bandleden komen er lekker in en aan hun gezichten is af te lezen dat ze de muziek met steeds meer passie en overgave spelen. PAUW speelt psychedelische rock- en bluesmuziek uit de 60′s & 70′s met een meeslepende, vloeiende toon, maar zonder dat het te traag wordt de nummers duren ook een dikke acht minuten per stuk. Het echo-effect van het geproduceerde geluid zorgt niet alleen voor een behoorlijk strakke sound, maar geeft ook een enorm spacend gevoel. Het is een indrukwekkende show, zowel om te zien als om te horen, want de jongens zien er uit alsof ze net uit de jaren '70 zijn gestapt. Toch blijft de interactie tussen de bandleden onderling en die met het publiek minimaal, maar dat doet de muziek, en de show, niet afbreuk. Het lijkt bovendien een beetje onnodig om in deze omgeving en met dit genre super uitbundig te gaan spelen. Less is more, laten we maar zeggen.
Popronde Leiden; het is stil aan de o-o-overkant!
Kleine kroegen worden gevuld met grootse bands
Het was druk in Leiden en het weer viel stiekem ook best wel mee. Een soort van aangename kou (ja, het bestaat). In de avond van donderdag 30 oktober 2014 was de Popronde in Leiden in volle gang. Mensen stonden buiten te wachten met een borreltje en kletsten gezellig bij met elkaar terwijl ze wachtten op het volgende optreden. Er werden maar liefst een dikke dertig acts gepresenteerd in vijf uur op vijftien verschillende locaties in de sleutelstad Leiden. En het was weer eens lekker Leidsch gezellig!
Waar de eerste band weinig verbeelding aan de heupen over liet, speelt de volgende band wel héél dansbare muziek. The Sensational Second Cousins treden op in café de Uyl van Hoogland. Deze twee achterneven, die duidelijk uit het oosten van het land komen, spelen rockabilly in een heel hoog tempo. Deze mannen zijn naast goede muzikanten ook duidelijk entertainers. Tussen de nummers door worden er regelmatig grapjes gemaakt, maar ook tussen de twee neven onderling is er een heleboel lol te zien. Alleen lijken de muzikanten er zelf meer plezier in de hebben dan het publiek. Hoewel het uitermate moeilijk is om stil te blijven staan op dit soort muziek, heeft het publiek dat blijkbaar niet goed begrepen. Mensen die naar de performance kijken schudden subtiel hun hoofd heen en weer, maar meer valt er ook niet uit te krijgen. Dit is jammer, want de muziek en de gelegenheid is er perfect voor. Er is een grote afstand tussen de performers en het publiek, zowel letterlijk als figuurlijk. De gekkigheid die op het podium plaatsvindt, rijmt zich niet met de manier waarop het publiek daarop reageert. Het is maar stil aan de overkant. De Second Cousins lijken zich hier echter helemaal niets van aan te trekken en spelen ieder nummer even vrolijk en gepassioneerd als de vorige.
The Shady Greys mag beginnen in de internationale pub Bad Habits. Ook deze band bestaat slechts uit twee muzikanten. Het meisje en de jongen spelen ruige bluesrock met tempo. Ze stuntelen af en toe een beetje met de apparatuur en er is vaak een hoge piep van de microfoon hoorbaar door de nummers heen, waardoor de zang minder goed te verstaan is. Ook het publiek staat er maar een beetje stuntelig bij aan de zijlijn en weet niet goed wat het hiermee aan moet. Het aantal toeschouwers is op twee handen te tellen. Jammer, want zó slecht is het nou óók weer niet. Het optreden heeft zeker wel wat meer toeschouwers verdiend, maar veel variatie is er inderdaad niet te herkennen.
De Limburgse band Sunday Zombies & The Brain mag zijn talent showen in het gemoedelijke Café Storm in de PieterskerkChoorsteeg. Dat dit een interessant optreden wordt, blijkt al uit de grootte van de band in contrast met de petieterigheid van het café. Storm is namelijk maar een kleine drie meter breed, dus de band moest zich wel in een erg geïmproviseerde positie wikkelen: tegenover elkaar. Naar eigen zeggen is dit de kleinste kroeg waar de band ooit heeft mogen optreden, en dat heeft eigenlijk wel 'iets'. De band speelt nummers in een geheel eigen ontworpen jasje. Zelf noemen ze het dark chille funky reggae metal en deze beschrijving komt aardig overheen met wat het publiek vanavond te horen krijgt. Het is in ieder geval kneiterhard, terwijl de zanger zelf aangeeft dat zich nog inhouden vanavond. Het is jammer dat zelfs deze kleine kroeg maar deels gevuld is, want dit optreden mag gerust de beste van de hele Popronde Leiden genoemd worden. De stem van zanger Jules Fransman is om verliefd op te worden zo mooi en de jongens spelen zo lekker dat het moeilijk is om ze niet met bewondering aan te blijven staren. En of het publiek nu meedoet of niet, de Sunday Zombies bouwen toch wel een feestje. Ondanks de gefrustreerde blikken van de café-eigenaar, wordt er toch nog even kort op de bar gedanst. De jongens smeken de eigenaar tot twee keer toe nog een nummertje te mogen doen met de belofte dat ze nu rustig zouden spelen. Maar om deze band stil te krijgen, moet je met grover geschut aankomen.