Blije gezichten vol verwachting bevolken de foyer van Theater de Vaillant. Het is niet te druk, de grote concurrent van het concert bestaat namelijk uit ‘onze jongens’ die Spanje moeten verslaan. Maar dat mag de pret niet drukken, de mensen die er zijn, hebben de band zó lief dat het theater tot de nok gevuld is met hun enthousiasme. Gelukkig heeft De Vaillant goed op deze avond ingespeeld en kun je de wedstrijd live meekijken in de foyer. Handig als je toch even een verfrissing aan de bar haalt!
De magie van Mashrou’ Leila
Libanese toonaangevende band betovert met controverse en emotie
Mashrou’ Leila, dé indie rockband uit het Midden-Oosten nam op 13 juni in Theater de Vaillant het Haagse publiek mee in haar wereld vol muzikale emotie. De band die in april dit jaar als eerste artiest van het Midden-Oosten op de cover van Rolling Stone Magazine stond, bracht met hun mix van onder andere Arabische Tarab, rock, folkpop en electro een stukje Beirut in de Haagse Schilderswijk.
Terwijl de band nog soundcheckt achter gesloten theaterdeuren, kletst het publiek aan tafeltjes gemoedelijk de tijd vol. Een flinke tijd, want de heren zijn net binnen vertelt Wijnand Hollander van organisatie LaZiz ons. Een geannuleerde vlucht vanuit Londen zorgde voor vertraging bij drie bandleden én ze hadden de grote pech dat hun instrumentarium bij aankomst niet compleet was. Je koffer met vakantieoutfits missen bij aankomst is al niet leuk, maar je gitaar kwijt zijn terwijl je daar een concert op moet geven…lijkt een ramp. De geluidstechnicus van De Vaillant heeft echter hemel en aarde bewogen om een vervangende gitaar te regelen en heeft gitaarspeciaalzaak Max Guitars aan de Laan van Meerdervoort zover gekregen een gitaar beschikbaar te stellen. Helden!
Dan gaan toch eindelijk de theaterdeuren open en mag het publiek de zaal in. Wanneer de band rustig het podium op wandelt is de opwinding bij het hoofdzakelijk vrouwelijke publiek al voelbaar.
Zanger Hamed trekt je al bij de eerste noten mee in de emotie van de muziek. Daarvoor hoef je de taal niet te spreken. De mannen ogen heel vriendelijk en sympathiek. “It feels like I’m wearing nothing! These are my airplane shoes,” grinnikt Hamed na afloop van het eerste nummer in de microfoon, wijzend naar zijn open schoenen. Gedurende het optreden blijkt de band een vat vol verrassingen te zijn. Vrolijke dansbare nummers laten de vrouwen hun heupen wiegen, een Arabische tekst op de melodie van Britney Spears’s Toxic doet verbazen. Vooral het combineren van digitale muziek, viool én een megafoon zorgt voor een heel divers en bijzonder geluid. De heren vertellen op deze manier hun verhaal en de luisteraars hangen aan hun lippen. Violist Haig betovert ze met zijn strijkstok en strooit wat volkse magie de zaal in. Zijn spel is echt bepalend voor de sound en sfeer.
Aan het einde van het optreden roept de band wel nog een foto met het publiek te willen maken. Die geeft hier maar al te graag gehoor aan en schaart zich vlug om de band. Wie wil kan daarna nog met de heren op de foto. De bezoekers schuifelen allemaal de foyer in met een grote glimlach op hun gezicht. Tel daar nog eens de zege van Oranje bij op en de avond kan écht niet meer stuk.