Het brein achter Kingfisher Sky is ex-Within Temptation-drummer Ivar de Graaf. Samen met zangeres Judith Rijnveld werkte hij aan nummers die niet beïnvloed werden door de wensen van platenmaatschappijen noch binnen de gangbare kaders van een genre vielen. Dit resulteerde al in ‘Hallway of Dreams’ (2007) en ‘Skin of the Earth’ (2010). Twee albums waarmee de formatie zich als ‘progressieve myth-rockband’ presenteerde. En nu is daar album nummer drie: ‘Arms of Morpheus’.
Kingfisher Sky geeft energieke show met ‘slaapliedjes’
Albumpresentatie in kleine zaal Paard van Troje
Er schuilde een fraaie paradox in de albumpresentatie van Kingfisher Sky. Op vrijdag 24 oktober presenteerde de Haagse band zijn derde langspeelplaat in de kleine zaal van Paard van Troje. De titel ‘Arms of Morpheus’ verwijst naar de Griekse God van de dromen en veel songs verhalen over thema’s als slaap en dromen. Ondanks een moeizame start, spatte er uiteindelijk een hoeveelheid energie van het podium af die de slaap tot ver buiten het Paard verdreef.
Het probleem bij menig albumpresentatie is dat de nummers bij het publiek nog onbekend zijn, waardoor deze een meer afwachtende houding heeft. Dit is bij de lancering van ‘Arms of Morpheus’ niet anders. En behalve het publiek, moet ook de groep zelf nog wennen aan het live spelen van de nieuwe songs. Vooral in het begin van het concert zijn de zeven bandleden van Kingfisher Sky nog duidelijk zoekende. Tot het zesde nummer aan toe wijzen ze veelvuldig naar de geluidstechnicus. Dit heeft zijn weerslag op de stemming in de bijna uitverkochte zaal.
Gaandeweg de show voelt de band zich steeds meer senang. Ironisch genoeg komt het concert echt tot leven tijdens ‘Insomnia’. Bassist Kristoffer Gildenlöw (bekend van Pain of Salvation) is gastmuzikant en met maar liefst acht man op het podium gooit Kingfisher Sky de schroom van zich af. De overdosis muzikaal geweld slaat meteen over op het publiek, dat steeds uitbundiger reageert. Het belangrijkste wapen van Kingfisher Sky om de toehoorders voor zich te winnen is, veel meer nog dan de aanstekelijke lach en grapjes van zangeres Judith Rijnveld, de kwaliteit van de songs.
Alle zeven muzikanten verstaan hun ambacht en de complexe individuelen partijen vloeien op stilistische wijze samen. Op de zwaardere nummers (bijvoorbeeld ‘Open eyes’) ligt de muziek van Kingfisher Sky in het verlengde van Porcupine Tree, terwijl de band op de wat meer ingetogen songs klinkt als een creatieve kruisbestuiving tussen Kate Bush en Marillion. Een mooi voorbeeld hiervan is de nieuwe single ‘King of thieves’. De vocalen van Rijnveld floreren tegen een prachtige, orkestrale achtergrond.
‘Mercy on this wounded heart’ is de laatste van de nieuwe nummers en tevens een ander hoogtepunt van het concert. Het nummer begint op een manier die nog doet denken aan de soundscapes van Mike Oldfield, maar evolueert al snel naar een intense prog-metalclimax. Het past de avond: aan het begin is het wennen, maar uiteindelijk is het even spannend als overtuigend. Natuurlijk, de band is nog zoekende naar de perfecte vorm om de nieuwe nummers live te brengen, maar tijdens de presentatie in het Paard laat Kingfisher Sky horen het oeuvre met een aantal groeibriljantjes te hebben uitgebreid. “Let me grow, let me show”, zingt Rijnveld in de epische afsluiter ‘Brody’. Ze kan een alles behalve slaapverwekkende avond niet beter samenvatten.