De SuperMarkt is gevuld met liefhebbers van traditionele blues en jonge ontdekkers die waarschijnlijk ook de zomerfestivals massaal bevolken. Dat doet vermoeden dat deze boys een groot publiek kunnen vermaken. Per slot van rekening zegt de flyer die overal ligt: ‘representing the newest generation of blues bands’ en: ‘winner Dutch Blues Challenge 2012’. Dat belooft wat!
Sugar Boy and The Sinners smaakt naar meer
Songs met een rock/soul/funksausje slingeren de zaal in; blues anno 2014
De release tour van debuutbalbum ‘All You Can Eat’ voert de Leidse bluesband Sugar Boy and The Sinners vanavond naar het podium van de Haagse SuperMarkt. Het podium staat vol versterkers, blikjes bier, sigaretten (‘helaas’ is de tijd van stoer een sigaret tussen je snaren houden voorbij), setlists, pedalen, en instrumenten. De Ludwig bassdrum is versierd met plakbandletters: Sugarboy and the Sinners. Nice, dit soort DIY acties: zonder opsmuk laten zien wie je bent.
Genoeg vermoedens en beloftes: de mannen beklimmen het podium. Houthakkershemden, spijkerbroeken met omgeslagen pijpen, het haar achterovergekamd met een lik gel (of misschien wel vet, zoals in de ‘50’s?) omlijsten de muzikale kunsten van zanger Boy, gitarist Ronnie, contrabassist Vinnie en drummer Frankie. En met die kunsten krijgen ze de zaal al vanaf de eerste noten mee. Terwijl Ronnies vingers de ene solo na de andere de zaal in slingeren moedigt het publiek hem joelend en fluitend aan. Ronnie zelf lijkt er nogal ‘cool’ onder te blijven. Af en toe komt er een grijns tevoorschijn. Het valt op dat, hoewel deze gitarist heel overtuigend speelt, hij niet de showman uithangt. Dat bevalt. En zo ‘cool’ als Ronnie oogt, zo lijkt drummer Frankie het zonnestraaltje van de band. De krullenbol geniet zelf overduidelijk en neemt ons daar moeiteloos in mee. Wie nog twijfelt overtuigt hij met een minifeestje van een drumsolo. Energiek, relaxt en zo makkelijk drumt Frankie dat je meteen zint krijgt om het ook te proberen. De ritmesectie is dik in orde, zeker omdat ook contrabassist Vinnie er deel van uit maakt. Met een wat rustiger voorkomen brengt Vinnie balans op het podium en lijkt de meer steady factor van Sugar Boy and The Sinners. Helaas blijkt op meerdere momenten tijdens het optreden iets mis te zijn met zijn geluid. Hoewel dit snel verholpen wordt mag zijn volume sowieso een tandje omhoog en zou het toch wel erg leuk zijn als ook Vinnie ons met een solo zou wegblazen.
Maar weggeblazen worden we toch wel. Terwijl de drums, bas en gitaar de zaal opzwepen en de funky blues met vleugjes rock ’n roll en rockabilly de voetjes van de vloer laten gaan, stuwt frontman Boy de boel nog even extra op. Niet zo zeer met zijn capabele stem (waar hij waarschijnlijk nog veel meer mee kan), maar vooral met zijn mondharmonica. De ‘Beste Harpist’van de Dutch Blues Awards 2013 soleert in één lange adem er op los en herinnert ons eraan hoe belangrijk dit kleine instrument eigenlijk is in deze muziekstijl. Het zingen is in deze stijl minder op de voorgrond dan in andere stijlen en zo ook bij Sugar Boy. Als Boy niet zingt of speelt dan danst hij wel. En precies op zo’n manier alsof hij in niet in deze tijd thuis hoort, maar alsof hij uit de ‘50’s is weggelopen. Wanneer de goedlachse zanger aankondigt bij het laatste nummer te zijn aangekomen, protesteert de dansende menigte. Dus gaat het feestje nog even door.