Eindejaarssessie 2014: Bas van Wageningen

“Ik kom dagen tekort maar wel op een positieve manier”

Marije Pluym en Marleen Stoker | Foto's: Sanne van Bergenhenegouwen ,

Bas van Wageningen heeft op z'n zachtst gezegd een hectisch jaar achter de rug. Hij bast niet alleen bij DI-RECT maar heeft het ook razend druk met de Basement Studio. Daarnaast heeft hij ook nog platenlabel Homebass Records waar onder andere de mannen van Taymir en Soul Sister Dance Revolution zijn ondergebracht. Het ziet er niet naar uit dat de duizendpoot het in 2015 rustiger aan gaat doen. Samen met 3voor12 Den Haag kijkt hij terug naar wat is geweest en vooruit naar wat nog gaat komen.

"2014 was druk en goed. Ik kan me bijna niet voorstellen dat dit jaar alweer voorbij is. Ik kom dagen tekort maar wel op een positieve manier. De hoogtepunten zijn heel uiteenlopend. Taymir stond een jaar nadat we samen aan de slag gingen op Pinkpop en de plaat van DI-RECT kwam op één binnen. Aan dat album hebben we een jaar gewerkt. Het was voor het eerst dat we dat op eigen houtje deden dus dat was ook wel een avontuur." In september maakte AT Productions bekend ermee te stoppen. Volgens Van Wageningen is dat weliswaar geen hoogtepunt, maar het zou voor DI-RECT zomaar eens de start van iets moois kunnen zijn. “We zitten in een hele spannende tijd omdat AT Productions de handdoek in de ring heeft gegooid. Sindsdien zijn we heel druk bezig om ons eigen management op te zetten. Dat is meer een soort ding op de achtergrond maar wel heel spannend en leuk. We hadden onszelf als doel gesteld om in het nieuwe jaar dat op orde te hebben en nu zijn we daar een heel eind mee. We hebben vijftien jaar bij AT gezeten en eigenlijk is het ook wel een bizar moment. Het valt samen met het 15-jarig jubileum van DI-RECT volgend jaar en het is wel bizar dat we de boel nu helemaal opnieuw aan het inrichten zijn. We hebben onze ervaringen en zijn nu aan het kijken met wie en hoe we dat de komende vijftien jaar willen gaan doen. Met elkaar nadenken waar je naartoe wilt. Soms is het heel vanzelfsprekend om jaar in jaar uit te blijven rollen. Bij ons is het eigenlijk altijd een cyclus geweest van een plaat maken en daarna veel spelen. Op gegeven moment neemt het spelen af en dan gaan we weer een plaat maken. Zo'n cyclus duurt meestal twee jaar. Nu is het wel heel fris om te kijken hoe relevant dat nog is en wat we dat allemaal nog wel willen. 2014 was ook het jaar dat de hele band de dertig passeerde en het is grappig dat je dan ook gaat nadenken over wat je over vijf jaar bereikt wil hebben. Je stapt vanuit het automatisme samen in een busje, maar hebben we nog wel dezelfde eindbestemming voor ogen? Niet dat dat niet zo is, maar het is wel goed om af en toe even te checken of dat nog steeds het geval is. Soms ben je geneigd om dingen als vanzelfsprekend aan te nemen terwijl ze dat niet per definitie hoeven te zijn. Je kan in vijftien jaar tijd ook je eigen pad bewandelen. Dat doen we ook allemaal en juist daarom is het heel tof om te merken dat er nog een hele sterke gemene deler is en dat je de toekomst, omdat alles open ligt, samen opnieuw in kan delen.” 

Het is niet de eerste keer dat de band op zo'n keerpunt is komen te staan. Eerder ontstond door het vertrek van Tim Akkerman een zelfde soort situatie. “Dat is alweer vijf jaar geleden. Het voelt nog steeds als gisteren dat Marcel en Vince erbij kwamen. Die zijn toen in die rijdende trein gestapt. Die rijdende trein blijft lekker rollen en we hebben allemaal mooie dingen voor volgend jaar in petto. De achterkant, dus hoe het reilt en zeilt, zijn we nu opnieuw aan het inrichten. Ik merk dat dat voor Marcel heel inspirerend is. Hij is destijds in die rijdende trein gestapt, maar heeft zich nooit echt hoeven te bekommeren over waar die trein heen zou moeten want hij reed toch al. Hij heeft altijd al mee kunnen sturen maar heeft misschien nooit de drang gevoeld om zijn ideeën in die koker te gooien omdat er al genoeg was. Dingen die hij normaal gesproken misschien niet geopperd zou hebben worden nu wel besproken want ieder idee is een idee dus daar kunnen we naar kijken.” 

Naast veranderingen bij DI-RECT ondergaat de Haagse muziekscene waar de band onlosmakelijk mee verbonden is ook de nodige veranderingen. Eén van die veranderingen is het verdwijnen van de SuperMarkt. Hoe kijkt Van Wageningen hier naar? “Dat vind ik superjammer want het is wat mij betreft één van de leukste zaaltjes die we in jaren gehad hebben. Ik hoop dat er iets anders voor in de plaats komt want ik denk dat het het formaat zaal is wat een belangrijke functie vervuld. Het is een serieuze popzaal voor bandjes waarvoor de stap naar de kleine zaal van het Paard nog te groot is. Ik zie ook niet direct waar dat zich dan af zou moeten gaan spelen. Het wordt dan al snel de kroeg en ik ervaar een optreden in de SuperMarkt wel echt als meer dan in de kroeg spelen. Typhoon speelde er laatst en die gasten waren ook helemaal wild van wat hier gebeurde. Ik weet dat er nog wel een strijd is geweest tussen normale programmering en programmering met kaartverkoop. Het is ook lastig om altijd maar weer die tent vol te krijgen, maar ik ben hier ook bij een aantal optredens geweest waarbij dat wel zo was. Bij Jacco Gardner en Mister and Mississippi stond er een rij tot aan de Boterwaag dus het kan. Ik heb in vijftien jaar tijd wel meer toffe plekken zien komen en gaan dus ook hiervoor zal er ongetwijfeld een oplossing komen.” 

Homebass Records, het label van Van Wageningen heeft een goed jaar achter de rug. Bands als Taymir en Kern Koppen hebben stuk voor stuk het afgelopen jaar de nodige successen gevierd. Heeft hij eigenlijk nog bands op zijn verlanglijstje staan? "Ik ben heel terughoudend in samenwerkingen op dat vlak want ik vind dat als ik een bandje iets zou beloven ik een heel sterk gevoel moet hebben dat ik dat waar kan maken. Daarbij zijn tijd en financiële middelen een factor. Ik moet daar echt heel kritisch in zijn. In het najaar ben ik betrokken geraakt bij The Indien. Zij hadden hele gave opnames gemaakt en klopten in principe alleen bij mij aan voor de mix. Dat vond ik wel een uitdaging want ik hoorde toffe dingen. Als ik iets aan het maken ben en hoor waar het heen zou kunnen is dat bij mij een soort trigger. Zij hadden nog niet zo'n concreet beeld dus we hebben de EP afgemaakt en zijn na gaan denken over wat een samenwerking zou kunnen betekenen. In tegenstelling tot Taymir die nog niet zo ervaren is heeft The Indien een hele duidelijke ambitie en zijn ze bereid tijd vrij te maken voor de band als dat nodig is. Voor Taymir doe ik veel omdat ze toffe songs maken, goed kunnen spelen en een jonge hondenmentaliteit hebben. Ze kunnen rammen, maar als het gaat om de strategie is Homebass de schakel. The Indien is capabel en heeft misschien wat richting nodig maar we kunnen wel plannen maken waarbij de band zelf een actievere rol op dat vlak kan gaan spelen.” 

Juist het hebben van een goede strategie is volgens Van Wageningen essentieel voor het wel of niet slagen van een band. “Dat is hoe Homebass is begonnen. We begonnen met Soul Sister Dance Revolution die een gave plaat aan het maken was. Ik merkte dat we wel konden kletsen bij labels maar dat ze niet in de rij stonden om te tekenen. Ze zijn wel bereid om samen te werken, maar dan verwachten ze van de band dat ze een kant en klaar ding op hun bureau legt. Er is nu minder bereidheid om in het maken van een plaat te investeren zoals dat tien jaar geleden nog wel gebeurde met All Missing Pieces. Ik wil alleen maar samenwerken met mensen die net zo enthousiast zijn over een bandje als dat ik ben en ik vroeg me af wat, als wij die plaat toch al gemaakt hebben, de schakeltjes zijn die nog ontbreken om het naar de mensen te brengen. Dat is een gat waar ik ben ingesprongen. Die zakelijke kant heeft ook een creatief gedeelte. Wanneer ga je uit en hoe wil je uit? Wat ga je aangrijpen, hoe ga je dingen koppelen en hoe ga je het naar een volgend niveau brengen? Ik ben gek op de Haagse scene, maar jonge bandjes moeten zo snel mogelijk hun vleugels uitslaan anders kom je in een cirkeltje terecht. Bands die in de zomer tien keer in Den Haag te zien zijn. Voor Taymir en Soul Sister Dance Revolution zijn we vanaf dag 1 gaan samenwerken met Rock 'n' Roll High School uit Rotterdam. Rotterdam is het tegenovergestelde van Den Haag. Daar kun je bijna niet spelen en dat leidt ertoe dat leuke Rotterdamse bandjes wel het land in moeten om te spelen. Daarom zit er ook een goede boeker. Op het moment dat je overal aan het spelen bent dan kan je aan iets bouwen en tegelijkertijd wordt het leuker als je een keer wel in Den Haag speelt. Als Taymir in mei iets leuks in Den Haag doet en in september nog een keer, dan is er ook een reden om te komen kijken in Den Haag. Dat zijn voor mij schakels waar je grip op uit kunt oefenen.” 

Dat 2015 een druk jaar gaat worden blijkt wel uit de plannen die Van Wageningen presenteert. “Er komt sowieso een tweede Taymir album. Die hebben grote stappen gemaakt en dat brengt verwachtingen met zich mee. Als ze willen doorpakken moeten ze dat nu doen. Soul Sister Dance Revolution is al een tijd aan het schrijven en daar is het ook tijd voor een tweede plaat. Met DI-RECT gaan we volgend jaar geen plaat maken. Dat betekent dat er voor mij in de studio wat meer tijd is. Verder wordt het voor een heel groot deel een jubileumjaar. Vijftien jaar DI-RECT gaan we op allerlei manieren proberen terug te laten komen. We zijn aan het nadenken of we ergens een cool evenement kunnen doen. Voor ons is het een kapstok waar we nu nog allemaal ideeën op aan het gooien zijn. Ik kan me ook voorstellen dat we daar nog een tv-programma in kunnen betrekken. We hebben daar nog niemand over gesproken maar de vorige keer met het hele BNN-avontuur hebben we gemerkt dat als we dingen op onze manier kunnen doen en daar ook de regie over kunnen houden dat dat heel goed voor ons kan werken. We vinden het ook leuk om te doen en we hebben er toffe samenwerkingen aan overgehouden. Dat is ook de grap van die vijftien jaar. Je hebt met zoveel mensen samengewerkt dat je weer een beroep op mensen kunt doen nu je wat te vieren hebt."