HET CONCERT
Sharon van Etten, Crossing Border, The Royal, 15 november 2014
Vocaal ijzersterke Sharon van Etten flirt met de perfectie
Amerikaanse komt tot volle wasdom op Crossing Border
In de majestueuze Royal van de Koninklijke Schouwburg krijgt de Amerikaanse doemdenkster Sharon van Etten vanavond een uur lang de vrijheid om met haar alom bejubelde, openhartige folk de in grote getale aanwezige bezoekers het zwijgen op te leggen. Met haar vierde en voorlopig beste release ('Are We There') van dit jaar nog vers in het geheugen is niet meer dan terecht dat Van Etten dit prachtig podium van de organisatie krijgt toebedeeld. Gesteund door een groep kundige muzikanten toont de Amerikaanse vanavond aan in blakende vorm te verkeren en weet ze de luisteraar keer op keer recht in het hart te raken.
DE MUZIEK
De drieëndertig jarige muzikante uit de New Yorkse muzikantenwijk Brooklyn roert zich al enige tijd op de markt met haar stemmige liederen waarin ze voornamelijk het gebroken hart bezingt. In korte tijd heeft ze steeds meer progressie geboekt en is de liedjesschrijfster er in geslaagd om zich vanuit de relatieve anonimiteit op te werken naar zalen als die van vanavond. Afgaande op de vier albums die ze reeds uitbracht kan moeilijk worden gesteld dat Sharon van Etten een lachebekje is, het is niet te hopen dat de bezoekers vanavond ook maar één vrolijke noot verwachten.
HET NUMMER
Er zijn amper nummers waar ze haar luisteraar vanavond niet mee weet te verbluffen, maar als er dan toch één lied uit de nagenoeg perfecte show van vanavond uitgelicht dient te worden is het 'I love you but I’m lost'. Voor aanvang van dit nummer maken de twee gitaristen zich uit de voeten om het podium te laten aan Sharon, haar drummer en vocale luxeknecht Heather Woods Broderick. Vanachter het keyboard zwelt het engelengezang van de Amerikaanse aan om bij meer dan ieder ander nummer van vanavond door merg en been te gaan. Teksten als ‘tell me there is something I can change’ komen keihard binnen en je zit te wachten op het moment dat de schuchtere Van Etten zelf in huilen uitbarst. Een tweede eervolle vermelding dient te gaan naar het afsluitende 'Your love is killing me'. In een evenzo treurig nummer doet ze bijzonder openhartig verslag van een vervlogen liefde en weet ze wederom de luisteraar in het hart te raken met de teksten die ze de zaal in werpt (‘Stab my eyes so I can’t see, you like it when I let you walk over me’).
PLUS
Het is al eerder in dit stuk aangehaald, maar het zijn de verbluffende vocale mogelijkheden die Sharon van Etten in huis heeft die het optreden zo bijzonder maken. Door een combinatie van talent, kraakhelder geluid en een bovengemiddelde vorm van de dag is werkelijk iedere noot vanavond zuiver en krijgen de toch al beladen teksten een extra lading mee.
MIN
Als er dan toch een kritische noot gekraakt moet worden, is het dat het allemaal wel erg stemmig is. Van Etten bezingt het gebroken hart met verve maar er lijkt werkelijk nergens hoop aan de horizon te gloren. Lang niet iedereen zal het krappe uurtje depressiviteit even gemakkelijk hebben kunnen verteren.
HET OORDEEL
Heden avond lijkt voor Sharon van Etten alles op zijn plaats te vallen. Een schitterende setting die noopt tot een aandachtige luistersessie, een nagenoeg perfecte geluidsafstelling en een artieste in topvorm gesteund door een kundige begeleidingsband maken een optreden mogelijk dat flirt met de perfectie en dat vele toehoorders zonder twijfel nog lang bij zal blijven. In het restant van deze maand speelt de Amerikaanse nog een aantal keer in Nederland (Le Guess Who?, Vera), gaat dat zien.
CIJFER
9