HET CONCERT
My Darling Clementine & Graham Parker, Crossing Border, La Gayola, 14 november 2014
My Darling Clementine vertaald door Graham Parker; dat moet wel goed komen
Verschillende kunstvormen komen samen in één verhaal
In de Spiegeltent is het maar rustig als Graham Parker aan zijn verhaal begint. Een beetje zonde, maar dat is dan maar lekker een verlies voor de mensen die er niet waren.
DE MUZIEK
Dat zanger Michael Weston King op z’n 16e stopte met school om muziek te maken heeft hem absoluut geen windeieren gelegd. Al sinds de late jaren ’70 is de zanger van My Darling Clementine bezig met het maken van muziek en hij tourt al zo goed als zijn hele leven de wereld rond. In afwisselende bands, maar ook solo. Dat heeft hem tot nu toe al zo’n acht albums opgeleverd en, vanavond, samen met zijn vrouw Lou Dalgleish - de andere helft van My Darling Clementine - ook een plek naast Graham Parker, die ook al sinds de ‘70s de hele wereld overgaat met zijn (new wave) rockmuziek. Parker is onder meer bekend van zijn samenwerking met de band The Rumour waarmee hij - om maar even een voorbeeldje te noemen - in het voorprogramma van Bob Dylan stond. Hij leest vanavond de teksten van schrijver Mark Billingham voor, die zich weer laat inspireren door de donkere teksten van zijn favoriete band: My Darling Clementine. Het koppel maakt rustige countrymuziek over emoties als bedrog, spijt, schuldgevoelens en wraak. Dat klinkt allemaal niet heel erg gezellig, maar dit optreden doet wel anders blijken.
HET NUMMER
‘I'm coming back to Memphis’ is duidelijk het meest overtuigende nummer van de avond. Beide artiesten geven een uitermate goed optreden door allebei hun stem goed te gebruiken, maar ook het gebruik van andere instrumenten dan een gitaar geeft een extra dimensie aan dit nummer.
PLUS
My Darling Clementine komt steeds tussen de teksten van Graham Parker door het podium op om een nummer te zingen. Daarnaast luisteren ze naar wat Parker vertelt, hoe Mark Billingham hun teksten heeft geïnterpreteerd. Ze luisteren intensief, kijken bedachtzaam naar onder. Af en toe lachen ze om de beurt, waarna ze elkaar met een subtiele, liefdevolle glimlach aankijken. Tijdens het zingen kijkt het koppel elkaar ook telkens diep in elkaars ogen aan. Dit is niet alleen muziek, maar een heel levensverhaal (of liefdesverhaal?) dat met het publiek wordt gedeeld.
MIN
Het is jammer dat we relatief wat weinig te horen hebben gekregen van de hoofdact. Dat is echter ook niet helemaal onlogisch, aangezien Parker ook wat tijd nodig heeft om de poëzie voor te dragen. Toch, het publiek wilde meer. En dat is enigszins jammer. Ook laat My Darling Clemetine vanavond eigenlijk niet zien waar ze zo gespecialiseerd in zijn; country. Met een gebrek aan middelen om dit genre voor te brengen, slagen beide artiesten er toch zeker wel in om een meeslepende performance neer te zetten. Alleen klinkt deze vanavond iets meer als country met vleugje een singer-songwriter, maar dat wordt helemaal goedgemaakt met de mooie samenklank van beide stemmen.
HET OORDEEL
Eerlijk is eerlijk; deze gebeurtenis is hoe dan ook bijzonder om mee te maken. Een oude new wave rockster met een prachtige, doorleefde rokerige stem die de teksten voorleest van een misdaadschrijver die op zijn beurt de teksten interpreteert van zijn favoriete band. En dan My Darling Clementine, Michael en Lou kijken elkaar tijdens het zingen diep - maar dan ook echt diep - in elkaars ogen. Niets anders kan geconcludeerd worden dan dat deze mensen ontzettend veel van elkaar houden. Vanavond komen thema's als spijt, bedrog, maar ook liefde samen in meerdere vormen van kunst. En het eindresultaat is prachtig. Zoals Romeo en Julia. Een tragedie, maar omhuld met ontzettend veel liefde. Dat, en dan net even wat anders.
CIJFER
8