‘Spring Traffic’ is de vier nummers tellende debuut-EP van Laura Palmer, dat niet dat dooie meisje uit die ene televisieserie is en ook dat niet dat liedje van die ene band. Laura Palmer is een groep getalenteerde gasten die in real life Niek, Rob en Mark heten. Synchroon aan het aantal tracks is de groep recent uitgebreid met een Stefan die de drums voor zijn rekening zal gaan nemen. Een fikse verandering aangezien de trommeltaken tot op heden door een computer werden waargenomen, wat de muziek een tikkeltje elektronischer maakt. Het brengt een onderkoelde kilte die perfect bij de gitaren en zang past.

Het is nog helemaal niet zo eenvoudig trouwens, om een recensie te schrijven zonder uitgekauwde referenties. Om te luisteren naar muziek alsof het de eerste keer is dat je dergelijke klanken hoort. Een blanco insteek en onbevooroordeeld zijn. De kunst waarderend voor wat ‘ie is. Sterker nog, het is verdomd verleidelijk om weer in dezelfde valkuil te trappen. Om de baslijnen te vergelijken met die van Pieter Kok van Nieuwe Orde. Om de overeenkomsten tussen de gitaren van Laura Palmer en de licks van Het Geneesmiddel te benoemen. Om het te hebben over Echo’s en Konijnenmensen. 

Nope. Dat doen we dus niet.

’29 years’ opent de EP met een donkere baslijn die rechtstreeks uit de jaren ’80 richting 2014 lijkt te zijn gelift, waarna de gelaagde gitaren en ietwat faded vocals het geheel afmaken. De baslijn komt terug in het (gek genoeg) bijzonder catchy refrein. Iets wat pas opvalt na een aantal keer luisteren, maar dat is ook hoe het hoort. Alles wat meteen bekend klinkt is immers per definitie achterhaald. En daar houden we niet van. De titeltrack is dan weer bijna als popmuziek te omschrijven. Een herkenbare gitaarlick die het nummer een herkenbare melodie geeft met relatief lichte vocalen. Erg fraai én - ook niet onbelangrijk - radio ready!

Nummer drie heet ‘Hesitate’ en is de minst toegankelijke track van het viertal. De band verlaagt het tempo aanzienlijk en bouwt het geheel gestaag op. Volle, wederom gelaagde, gitaren, melodieuze baslijnen en kille beats. Het is na enkele luisterbeurten een instant herkenbare brei van geluid, maar wel eentje van hoge kwaliteit. Afsluiter van dienst is het grotendeels instrumentale ‘Fucks hags crew’. Ook hier houdt Laura Palmer zich aan het bekende recept waarbij het nummer laagje voor laagje in elkaar wordt gedraaid als ware het een stuk muzikale spekkoek. Het tempo loopt steeds iets op, toewerkend naar een climax. Een passend slotstuk van een fraaie EP die doet verlangen naar meer.  

‘Spring Traffic’ is een uitdaging. De begrippen ‘makkelijk in het gehoor liggend’ en ‘toegankelijk’ zijn namelijk niet van toepassing hier. Laura Palmer’s nummers zijn duister en zinnenprikkelend. Precies het soort uitdaging voor mensen met een passie voor goede muziek dus. Luisteren wordt dan ook van harte aanbevolen! 

Speciaal voor jullie is 'Spring Traffic' tijdelijk gratis te downloaden via Soundcloud.