Verslag Westerpop 2013 - de vrijdagavond

Westerpop gaat langzaam uit de kleren met Soul Sister Dance Revolution, De Kraaien en meer

Tekst: Tessa Bentvelsen en Niels van den Bergh | Foto's: Linda Bruggeman en Ron van Varik ,

Vrijdag 30 augustus zag het Grotius College in Delft de aftrap van Westerpop 2013. Na de spannende strijd om de Peter Tetteroo Bokaal kwam het feestje langzaamaan op stoom met Maison du Malheur, Soul Sister Dance Revolution, Navarone en De Kraaien. Lees in dit tweede deel van het verslag over de gebeurtenissen op en rond de mainstage.

De avond valt maar dat betekent niet dat we al naar bed toe gaan. De eerste dag van Westerpop gaat namelijk om zeven uur start met ouderwetse blues, in een nieuw jasje gestoken door Maison du Malheur. De band komt langzaam op stoom, de muziek swingt, maar het publiek wil niet mee. Mogelijke redenen zijn wel te bedenken: het is te vroeg waardoor er nog maar weinig publiek is, in de mensen die er wel zijn, zit te weinig drank en ook schijnt de zon misschien nog te hard. Waren deze factoren anders geweest, dan had het hele veld waarschijnlijk staan dansen. Dat is dus niet het geval, maar dit betekent niet dat iedereen verveeld staat toe te kijken hoe de zeven mannen proberen het publiek te bespelen. De dorpsgek in legerpak gooit wel zijn voeten van de vloer en er zijn een paar man die hem daarin volgen. Zelfs de bewakers bij de hekken dansen voorzichtig op de muziek. Geen slecht optreden maar de omstandigheden hadden beter gekund.(TB)

Waarschijnlijk hadden de mannen van Soul Sister Dance Revolution vlak voor hun optreden een leuk, klein onderonsje met presentator Gideon Rozendaal. Tijdens de aankondiging begint Rozendaal namelijk een stuk uit 'Vijftig Tinten Grijs' voor te lezen, op verzoek van zanger Thomas van der Want. Terwijl de vijf mannen in een hoekje staan te gieren van het lachen, houdt Rozendaal maar op waar de tekst te pikant wordt. Later zal Van der Want als dank het hele optreden opdragen aan G.I. Deon (presentator Gideon). En het optreden zelf? Het kan ook niet anders dan weer eens onwijs goed zijn. Dit keer wel met een paar kleine schoonheidsfoutjes die de meeste mensen misschien niet eens zijn opgevallen. Misschien zaten de heren nog met hun hoofd in Ierland en Duitsland waar ze in het voorprogramma mochten spelen van Imagine Dragons. Maar de opmerkingen van Van der Want blijven even mooi als voorheen. Scherp, grappig en met een Haagse attitude. “Ik heb gehoord dat de D van Delft voor dansen staat”, zegt hij halverwege het optreden waarna een kleine stilte valt die hij opvult met: “En de L voor lepra.” Het veld staat niet volledig vol en ondanks het goede optreden, wordt er alleen vooraan uitbundig meegesprongen en -gezongen. (TB)

Na een lang en mysterieus gitaarintro verschijnen de heren van Navarone op het hoofdpodium om voor een flinke portie jaren zeventig/tachtig-rock te zorgen. Zanger Merijn van Haren is meteen dolenthousiast wanneer hij de indeling van het podium bekijkt: “Yes, eindelijk een catwalk!”. Hij maakt er dan ook veelvuldig gebruik van om het publiek te veroveren. De Nijmeegse formatie lijkt er geen overbodige moeite voor te hoeven doen, want ze dompelen de bezoekers in een aangenaam bad gevuld met muzikale invloeden van Soundgarden, Bon Jovi en Aerosmith. Met name de zang van de frontman lijkt tijdens de uithalen zelfs identiek te zijn aan die van Steven Tyler. Naast het stevige rockgeweld is er tevens ruimte voor een portie psychedelische solo’s. Gitaristen Roman Huijbreghs en Kees Lewiszong nemen ruim de tijd om hun kunsten te vertonen. Dit lijkt voor tijdens een set op een festival iets aan de langdradige kant, maar wordt desondanks door het publiek goed ontvangen. Uiteindelijk wordt voorganger Soul Sister Dance Revolution nog even vriendelijk bedankt voor hun verkorte optreden zodat de band voldoende tijd over heeft om Deep Purple’s ‘Child in time’ te spelen. Deze rockers mogen wel vaker in de Haagse regio optreden. (NvdB)

 

En dan, als het festivalterrein rondom het hoofdpodium gevuld is met gemaskerde bezoekers, kan dit maar een ding betekenen; De Kraaien komen de boel eens flink op stelten zetten. Waar tijdens eerdere festivals (Life I Live en Parkpop) de urban chaos-act vroeg in de middag stond geprogrammeerd, zijn zij op Westerpop gelukkig de afsluiter van de avond. Dit betekent dat het publiek kan rekenen op een scooter op de catwalk, confetti, politielinten, bankbiljetten, rookbommen en de ontblote ekstertjes. Met de vlammenwerpers tijdens intro ‘Mot je dan Westerpop’ wordt de toon gezet. Vanaf dat moment laten de heren Bernd Gansebev, Neubert El Halt en Prins Clit in Paanham zien dat ze hun show inmiddels hebben geperfectioneerd tot een geoliede machine. Onder het motto “Harken en doodmaken” komen de hoogtepunten als ‘De Kroket’ en ‘Ekstertje’ voorbij. Wanneer het eerste studio-album uitkomt blijft nog even de vraag. Maar dat het publiek na de singles ‘Ik vind je lekker’ en ‘Pechvogel’ op nieuw materiaal zit te wachten mag wel duidelijk zijn gezien hun vele optredens in binnen- en buitenland. Gekker dan De Kraaien kan het niet worden: een mooie afsluiter van de eerste dag van Westerpop. (NvdB)