Bevrijdingsfestival Den Haag 2013: vrijheid spreek je af (deel 2)

Het avondprogramma

Marije Pluym, Liza Kleijberg en Peisam Tsang | Foto’s: Wouter Vellekoop, Ramond Jaggessar, Remie Stronks, Peisam Tsang en Jan Piet Hartman ,

Het avondprogramma van het Bevrijdingsfestival Den Haag bestaat bijna alleen nog maar uit muziek. De markt en kinderactiviteiten worden afgebroken en ook de inhoudelijke programma-onderdelen liggen achter ons, maar met optredens van Splendid, Dio, Cirque Valentin, City Band en VanVelzen zal niemand daar om hebben getreurd.

June Noa is de volgende act op het SENA Talent Stage, de enige zangeres in deze halve finale. Ze wordt maar liefst twee keer aangekondigd. Eén keer door de organisatie van het Bevrijdingsfestival en direct daarna valt de toetsenist van de band in herhaling, want June is ‘Knap, charmant, ze heeft humor en een dijk van een stem’. Uiteindelijk gaat het natuurlijk om de muziek en zijn de looks een prettige bijzaak. Ze heeft een sterke stem en geen noot, hoog of laag, is vals gezongen, maar er lijkt weinig emotie in te zitten. Wanneer ze haar nieuwste single ‘GTFO (Get The Fuck Out)’ zingt, blijft eigenlijk alleen het gedeelte waar ze continu het woord ‘Get’ blijft herhalen hangen: “Ge, ge, ge, ge, ge, ge, ge, ge Get the fuck out of my life”. Na twee keer dit gedeelte van het refrein te hebben gehoord, wordt het irritant. Haar overige nummers blijven wel op een goede manier hangen, de nummers zitten goed in elkaar en hebben een catchy refrein. Op de band is dan ook niets aan te merken. De mannen staan strak in pak, swingen lekker mee, spelen wat ze moeten spelen en geven June Noa alle ruimte die ze nodig heeft, maar echt bijzonder is het niet. (LK)

Het zit Songs of Freedom niet mee in de Vfonds podiumtent. Niet alleen schijnt de zon buiten, maar de acts moeten ook nog eens rivaliseren met het enorme geluid dat van de twee buitenpodia afkomstig is. Als klokslag vijf Sue The Night begint, ditmaal als trio, is er ook het verrassingsoptreden van De Kraaien op het hoofdpodium. Haagse kreten vermengen zich met de akoestische liedjes van Suus de Groot. Er is hen vandaag gevraagd liedjes te spelen over vrijheid. “Er is vandaag al veel over vrijheid gezegd, ik heb er niets beters aan toe te voegen”, aldus Suus. Om vervolgens weer te wedijveren met de andere podia, de band gaat onversaagd door tot de kwartier speeltijd om is.

Ook Ed Struijlaart heeft te kampen met ‘de overkant’, maar lost dit slim op door het publiek mee te laten klappen en zingen. “We moeten zoveel geluid maken dat mensen buiten wel moeten denken dat er iets aan de hand is in de tent.” Onverstoorbaar en met passie zet hij zijn korte set in, niet voor niets heeft hij het predicaat ‘hardst werkende muzikant’. Hij heeft behoorlijk wat fans in de zaal zitten. Ook aan hem is gevraagd nummers te spelen over vrijheid. “Bijna al mijn nummers gaan over vrijheid. De vrijheid om mijn dromen na te jagen.” Ook doet hij een cover uit de jaren dertig, ‘Crossroads’. Zijn set sluit hij af met ‘Woman (Stuck in the middle)’.
 
En ja, ook Gerhardt wordt overstemd en vecht tegen de bierkaai. Net als Ed staat deze singer-songwriter, ook bekend als percussionist van Beans and Fatback, zonder band te spelen. Hij speelt onder andere het nummer ‘Satellite receiver’ van zijn album ‘Sprawlers’. Zonder toevoeging van alle effecten klinkt het solo nogal iel, Gerhardt probeert het nummer nog wat te rekken, maar vergeefs. Songs of Freedom is een leuk initiatief, maar tegelijkertijd ook een beetje zonde voor de muzikanten die hier bruut overstemd worden. (PT)
 

IMI Rtist moet opboksen tegen Ex-Simple Minds dat een groot publiek entertaint bij het hoofdpodium. Ondanks het geringe aantal mensen voor het podium, heeft zanger Imran Ramdjan er heel veel zin in. In een strak tenue met rode glitterblouse en zijn herkenbare hoed warmt hij zijn stem op met misschien wel het bekendste nummer ‘Happy hour’ (Het is vrijdag en we komen samen). Hier en daar zingen en swingen wat mensen mee en maken ze vooral lol met elkaar. Er is weinig aandacht voor wat er op het podium gebeurt. Dit is ook niet zo gek, want ondanks dat de frontman en zijn achtergrondzangeres breed glimlachend en soepel bewegend op het podium staan, lijken de rest van de bandleden met hun gedachten ergens anders. Er is geen chemie tussen de bandleden. Ook is de stem van Imran niet altijd even zuiver. In zijn hoge tonen is hij sterker, maar in zijn lage valt zijn stem weg in de muziek. Toch is het een leuke afwisseling tijdens deze halve finale. (LK)

In een hoekje van het Malieveld, weggestopt tussen de eettentjes en de dubbeldekker van de Haagse Hogeschool staat een kleine caravan. Het is de Peace, Love 'n' Caravan van Masterpeace. Masterpeace is een wereldwijde vredesbeweging. Iedereen die dat wil kan zich aansluiten en zijn of haar talent inzetten voor, zoals ze dat zelf zeggen, peace building. Waarom oorlog voeren als je ook muziek of kunst kunt maken? Het klinkt misschien wat vaag en zweverig en door sommige festivalgangers wordt dit hoekje van het Malieveld de 'hippiehoek' genoemd, maar het enthousiasme en de positieve boodschap van de mensen van Masterpeace werkt aanstekelijk. Iedereen in de buurt van de caravan lijkt net even iets vrolijker dan op de rest van het festivalterrein. Mensen die bij willen komen van het muzikale geweld op de podia zoeken heel bewust de kleine caravan op. In de caravan worden de mensen getrakteerd op akoestische optredens en voor de caravan kun je op de foto. Alle foto's die worden gemaakt moeten uiteindelijk allemaal samen het Masterpeace-logo gaan vormen. 
 
De oudste artiesten van vandaag zijn de heren en dames van Golden Oldies. Een groot deel van hen heeft de tweede wereldoorlog meegemaakt en vandaag vieren ook zij de vrijheid op het Malieveld. Onder aanmoediging van presentator Ruben Nicolai gaan de Haagse knuffelbejaarden drie nummers lang helemaal los op het grote podium.
 
In de tent van het Vfonds wordt de rockopera 1000wishes opgevoerd. Dit muzikale project van de Haagse progressieve rockband PBII vertelt het verhaal van een jongen en zijn strijd tegen kanker. Een verhaal over strijd, moed en overwinning. Universele thema's die op het Bevrijdingsfestival natuurlijk op hun plek zijn.
 
Elk jaar weer reizen een aantal muzikanten per helikopter als ambassadeurs van de vrijheid de bevrijdingsfestivals in heel Nederland. Dit jaar krijgt Den Haag ambassadeur Dio op bezoek. Zijn komst wordt al vroeg aangekondigd door de helikopter van Defensie die boven het Malieveld cirkelt. Een Amsterdamse rapper is misschien niet de meest voor de hand liggende ambassadeur in een rockstad als Den Haag, maar Dio is niet zo maar een rapper. Dat zijn muziek de grenzen van hiphop overschrijdt bewijst hij wanneer hij 'Song 2' van Blur op het publiek loslaat. Er wordt door het hele veld gesprongen, gedanst en gezongen. Ook de mannen van Defensie worden door de rapper in het zonnetje gezet. Op het podium dansen en drummen ze onder luid gejuich mee op 'Tijdmachine'. (MP)
 

Zodra Cirque Valentin het podium komt oplopen, is de eerste gedachte ‘Lust, liefde of laten lopen’ (een verschrikkelijk tv-programma gepresenteerd door Patty Brard, waarbij mensen met teveel make-up of verschrikkelijke kledij een make-under krijgen). Door de dracht en maquillage vraag je jezelf af of het een grap is, moeten we de muziek wel serieus nemen? Maar na een aantal nummers en een soort van acclimatisering, is er meer aandacht voor de muziek, een waterzooi à la Valentijn Bannier. Een kakofonie aan geluiden en muziekstijlen, psychotische stemmetjes, typetjes, met humor, esprit en uitspattingen naar het theatrale met een grote dosis infantiliteit. Misschien is het ietwat teveel voor het menselijke brein om het allemaal ineens te vatten, maar één ding is zeker: in deze band zitten verdraaid goede muzikanten. Niet zo gek als je bedenkt dat drummer Victor en bassiste Jamie al heel wat bands met elkaar meegaan. Cirque Valentin heeft goed over het hele concept nagedacht en muziek en show sluit naadloos op elkaar aan. En als we dan toch moeten kiezen tussen lust, liefde of laten lopen, dan wordt het liefde. ‘Te amo’. (PT)

De zon zakt weg achter de Haagse skyline en de temperaturen zakken. Een aantal festivalgangers vindt dat reden om te vertrekken. Voor degenen die wel blijven zorgt Rilan & The Bombardiers met zijn mix van funk, rock, soul, hiphop en jazz voor wat warmte. De kenmerkende afro van zanger Rilan Ramhane, de in Afrikaanse jurkjes uitgedoste zingende zusjes en vooral het feit dat de funk van het podium af spat, zorgen, terwijl de avond langzaam valt, voor een feestje.

Opvallende gast op dit Bevrijdingsfestival is City Band, in thuisland Egypte één van de populairste bands. Egypte is een land waar het met de vrijheid op dit moment niet zo best gesteld is. Het zag er na de Egyptische revolutie in 2011 zo hoopvol uit. Het volk kwam succesvol in opstand tegen zaken als onderdrukking en beperkte vrijheid van meningsuiting. De regering viel en er werden verkiezingen uitgeschreven. Nu lijkt het land terug bij af te zijn doordat er opnieuw iemand aan de macht is die niet van een tegengeluid lijkt te houden. City Band heeft als motto 'when words fail, music speaks'. Daarom proberen ze met hun muziek een positief tegengeluid te geven. Ze willen de stem van de gewone Egyptenaar zijn en dat dit geen traditionele Arabische klanken betekent blijkt wel wanneer de band de muziekinstrumenten erbij pakt. De bomvolle circustent waarin ze optreden vult zich met een mengeling van Arabische en westerse muziek waar maar weinig mensen op stil kunnen blijven staan.
 
Dat kleine mannen groot kunnen zijn laat VanVelzen als afsluiter op het hoofdpodium zien. Ook Splendid toont zich een waardig afsluiter van het festival op het SENA Talent Stage en weet misschien nog wel emer publiek voor het podium te krijgen dan de buurman op het hoofdpodium. Nadat een aaneenschakeling van hits over het publiek heen is gedonderd komt deze editie van het Bevrijdingsfestival tot een eind. De verhuizing blijkt een gouden greep te zijn geweest. Alhoewel het Spuiplein ook haar charme had, was het vandaag toch wel heel goed toeven op het enorme Malieveld. Op je kleedje in de zon naar muziek luisteren. Ook dat is vrijheid. (MP)