Armin van Buuren presenteert nieuw album in Paard van Troje

“We travel each day in search of those special moments. Let’s make tonight intense…”

Jorgen van de Burgt | Foto’s: Ramond Jaggessar ,

Toen het concert van Armin van Buuren werd aangekondigd door het Paard van Troje, sloeg menig Haags hart een slag over. De echte fans moesten snel zijn om kaarten te kopen voor dit ongekend knusse optreden. In een uitverkochte grote zaal speelde Armin en friends op zaterdag 18 mei daarom voor een klein, maar bijzonder uitgelaten publiek een weergaloze thuiswedstrijd. Geen diepgaand luisterfestijn, maar een intens feest dat zelfs de grootste scepticus wist te overtuigen.

Niet heel lang geleden moesten veel mensen nog hartelijk lachen om de beelden van Armin van Buuren bij de inhuldiging van Koning Willem Alexander. “Hopen dat het schuifje vanavond wel open staat!” horen we dan ook grappen in de rij voor het Paard. Hoge bomen vangen veel wind. Vol anticipatie staan we met zo’n 1100 man te wachten op het optreden waar we al een aantal maanden naartoe hebben geleefd. De grote Armin van Buuren, ja inderdaad, al vijfmaal bekroond tot beste dj van de wereld. Een man die zijn hand niet omdraait voor arena’s met een veelvoud van het aantal aanwezigen van vanavond komt speciaal voor ons een kleine thuiswedstrijd spelen. Een try-out van zijn nieuwe album. Niet heel gek dus dat binnen no-time de kaarten waren uitverkocht.

De zaal is tot de nok toe gevuld met publiek van allerhande pluimage. Extravagante types, mannen in kilt, maar ook gezinsuitjes. Meteen valt ook op dat de gemiddelde leeftijd van de aanwezigen dik boven de 30 ligt. Er wacht ons een avondvullend programma. Vanaf een uur of tien tot de ochtend van de volgende dag maken verschillende acts hun opwachting op het podium. Bij binnenkomst speelt Ruben de Ronde een korte dj-set. Een weinig geïnspireerd half uur, om heel eerlijk te zijn. Het geluid staat erg zacht en het gekwebbel van het langzaam binnenlopende publiek geeft al aan dat de algemeen heersende mening is dat dit pauzemuziek betreft.

 

Na een klein half uur komt Eller van Buuren het podium op. Inderdaad, de broer van. Met zijn band speelt hij zogenaamde ADM: Acoustic Dance Music. Hoewel de band heel degelijk speelt, en de gastzangeressen een aardige strot hebben, is het tempo van de tracks voor een dergelijke avond aan de lage kant. Het is vaak meer bluesy dan de beloofde akoestische dance. Het blijkt een stilte voor de storm. Ondanks de stijlbreuk lijken de meeste gegadigden zich niet te storen aan dit intermezzo. Als broer van heb je wat potjes te breken.

Als de klok middernacht slaat, en er hier en daar verjaardagsliederen klinken, is daar eindelijk het moment waarop iedereen heeft zitten wachten. De grote LED-displays die tot nu toe uit hebben gestaan, komen tot leven. Armin neemt onder luid gejuich plaats achter zijn draaitafels, en dan begint het. Waren we hiervoor nog vooral rustig aan het luisteren, nu is de zaal een grote kolkende massa. We zagen bij binnenkomst al een stand met informatie over drugsgebruik, nu laat men, ongetwijfeld geholpen door het een of ander, het lichaam spreken.
 
Net als tijdens Koninginnedag, flirt Armin op zijn nieuwe tracks met klassiek. Zo gebruikt hij veel strijkers, die langzaam vervormen naar synth-geluiden. En zoals al aangekondigd worden we ook door Armin getrakteerd op gastoptredens. Laura Jansen bijvoorbeeld, die onder luid gejuich ook hier de mensen het hoofd of hol weet te brengen. Ook zangeres Fiona geeft de set van Armin met live zang net wat meer cachet. De rest van de zangpartijen staan namelijk gewoon op band, en alhoewel ze door de sterke visuals wel goed ondersteund worden, klinkt dat eigenlijk te klinisch. Als een soort toegift zingt Laura Jansen op het einde haar coverhit ‘Use somebody’, over de beats van Armin.
 

De reden voor veel onbegrip is misschien dat dit zich thuis niet na laat bootsen. Een trillende onderbuik, het gevoel in de zaal, de saamhorigheid. Zelfs met een flinke stereo-installatie met enkele terrawatts aan versterking blijft de hele belevenis achter bij the real deal. Dit gaat niet om luisteren, hier worden je oerinstincten aangesproken. Je moet het meemaken en dan kun je niet anders dan meebewegen met de beats, de zaal en de fans. Zelfs als je het daarna nog steeds niet thuis gaat luisteren.