Monomyth wil een wereld creëren met instrumentale soundscapes, een achtbaanrit waar de luisteraar zich in verliest. Pardon? Sander legt uit: “Wat ik mooi vind is als je ziet dat heel de zaal meesurft op je muziek. Op een gegeven moment zit iedereen erin en ga je los. Als je dan ziet dat iedereen met zijn ogen dicht voor het podium staat dan weet je dat iedereen in dat ding zit. Dat is met niets te vergelijken.”
En toen was er Monomyth
Nieuwe psychedelische krautrockformatie over de aanvang van hun epische reis
In de loop van 2012 dook er een nieuwe band op in de Haagse underground met een aantal oude bekenden. Monomyth staat voor psychedelische soundscapes waar stoner- en krautrock in te horen zijn, met oude bekenden uit onder meer 35007, Alkaloid en The Polar Exploration Ship. Na shows op Plein Open en State-X New Forms staat Monomyth op 20 april op het befaamde Roadburn festival. Drummer Sander Evers en bassist Selwyn Slop deelden met 3voor12 Den Haag hun visie op Nederlands versus Duits publiek, het aankomende debuutalbum en de reis met onbekende afloop die muziek maken is.
Sander en Selwyn, bekend met elkaars eerdere werk, liepen elkaar tegen het lijf in het Paard van Troje. Een paar jamsessies later kreeg Monomyth in 2011 zijn huidige vorm, met Peter van den Meer op de toetsen, Tjerk Stoop aan de knoppen en de laptop en Thomas van den Reydt op gitaar met dubbele hals. Selwyn: “Na een paar keer oefenen in deze bezetting wisten we: dit is ‘m wel. Vooral toen Thomas erbij kwam, was het na een paar weken gewoon raak.” “Het geluid waar we naar op zoek waren hadden we met Monomyth vrij snel te pakken”, gaat Sander verder. “Zodra we een half uur materiaal hadden zijn we het podium op gegaan. Vanuit die ervaring zijn we weer verder gaan schrijven. De nummers voor het eerste album liggen klaar”. Het blijkt een productieve aanpak, want Sander vertelt dat terwijl het debuut klaar ligt om gemastered te worden, de band al aan materiaal voor een opvolger werkt.
Nederland - Duitsland
Monomyth kijkt dus vooruit en ook al over de grens: er wordt met boekers gepraat over optredens in het buitenland. Sander: “We hebben laatst in Duitsland opgetreden, waanzinnig die muziekcultuur daar. Als totaal onbekende band daar staan en dan de sfeer met het publiek. Ze rijden gerust 300 kilometer om naar een bandje te kijken. Ze nemen alles in zich op wat je doet. Het heeft iets eerbiedwaardigs, er is een enorm wederzijds respect.”
De aandacht is in Nederland moeilijker te vangen. Selwyn: “We spelen instrumentaal en onze stukken zijn vrij rustig vergeleken bij de stonerrockbands waar we vaak mee samen spelen. Het publiek moet daar in mee kunnen gaan.” Toch lukt dat wonderbaarlijk goed, vertelt Sander: “Tijdens ons laatste optreden in Baroeg kon je een speld horen vallen, van het eerste nummer tot de bromtoon op het einde die uitgetrapt werd door Selwyn. Je hoort in de stilte ‘klik’ en dan pas de ontlading bij het publiek. Prachtig.”
Construct en deconstruct
Omdat Monomyth het niet van de zanger of catchy refreintjes moet hebben, komt het dus volledig aan op het geluid en de opbouw van de nummers. Sander: “Mijn broer doet bij ons het geluid. Hij vergelijkt het met dj’en, wat we doen. Elk instrument is een laagje dat zich steeds blijft herhalen, dat je aan en uit kunt zetten, waarmee je stapelt. Dat is wat er in dance ook gebeurt. Construct en deconstruct.” Selwyn: “Onze invloeden komen echt niet alleen uit de stoner- of krautrock. We luisteren ook naar Steve Reich, klassieke muziek, heel sober met veel herhaling. Dat heeft een link met wat wij doen. Maar ook Pink Floyd, en drone muziek. Mensen die daar van houden die dat begrijpen: ik zou het leuk vinden om voor die mensen te spelen.”
Monomyth is op zoek naar de bubbel, de groepservaring die ook ontstaat op een goed dancefeest. Selwyn: “Het gevoel dat je met zijn allen in een achtbaan zit. Dat beperkt zich trouwens niet tot de dance en het gaat al veel verder terug. The Grateful Dead deed feitelijk hetzelfde, met drie, vier uur lange jams. Met het publiek wilden ze in een extase komen.” Meer recent is bijvoorbeeld Motorpsycho hier vermaard om. “Dat hebben ze van The Grateful Dead gejat” grijnst Selwyn.
Muziek maken volgens de Star Wars stylo
De epische reis met onbekende afloop is een belangrijk onderliggend idee in de muziek van Monomyth. Sander verklaart de naam van de band: “De monomyth is de schematische blauwdruk achter elk verhaal van het type ‘the hero that goes on a journey’. Denk aan Lord Of The Rings, Star Wars of The Matrix - het zijn verhalen die volgens ‘the monomyth’ geschreven zijn, met een aantal vaste elementen. Het is zeker niet zo dat we door Lord Of The Rings beïnvloed zijn, maar de monomyth als verhaallijn - het epische - dat leent zich goed voor deze muziek.”
Selwyn: “Met het album willen we ook een soort epische ervaring scheppen. Je zet het album op en gaat zitten met die platenhoes, je klapt die hoes open, je ziet het artwork en de titels, dan begeef je je in een wereld. De titels van de nummers maken onbewust associaties bij je los”. De luisteraar hoeft echter geen hapklare brokken te verwachten, legt Sander uit: “Het is ook aan de luisteraars zelf - wie zo gewiekst is om op internet te kijken wat alles betekent die vindt vast wel iets van de verhaallijn die wij er ingestopt hebben. Het is impliciet, maar achter elk nummer zit een idee. Er is een onderliggend thema.”
Op het debuut, een dubbel-LP, moeten we nog even wachten: 16 september 2013 is de releasedatum bij Burning World Records. Live ervaren kan al eerder: zaterdag 30 maart staat Monomyth in Dystopia met Stonerfront Nijmegen.