ZOMERfestival Delft 2013 laat het zonnetje schijnen
Meer dan alleen een muziekfestival
Het ZOMERfestival bij de TU Delft is meer dan alleen een muziekfestival. Op het terrein kun je zelf scheikundige proefjes doen en studenten vertellen je graag over de projecten waar zij mee bezig zijn. Een energiezuinige airco, een multifunctioneel pakket voor bij overstromingen of een volledig zelfvoorzienend energiezuinig huis. Twee trotse studentes vertellen zeer enthousiast over hun voedselheuvel. Een volledig zelfvoorzienende opeenstapeling van kassen waarin groente en fruit wordt verbouwd, maar waar ook plaats is voor het houden van dieren. Door de mest groeien de gewassen en in het restaurant wordt alles bereid op energie uit zonnecellen met een heerlijke maaltijd als eindresultaat. En dan was er ook nog veel goede muziek.
Dat het vandaag niet allemaal even serieus is, laten drie wipkippen op het terrein zien. De speeltoestellen zijn gekoppeld aan een computer en wie de meeste heen-en-weer bewegingen maakt wint het spel. Aan het begin van het festival vooral leuk voor de kids, maar naarmate de avond invalt wordt de rij langer en zit menig student fanatiek en driftig heen en weer te wippen.
Heideroosje Marco Roelofs mag presenteren op het groene hoofdpodium. “Eindelijk, de zomer is begonnen!”, aldus Roelofs. De zon schijnt weliswaar, maar erg warm is het nog niet. Hij mag Handsome Poets aankondigen, de aftrap van deze editie van het ZOMERfestival. De Poets hebben de ondankbare taak om te spelen om stipt 18.00 uur voor een bijna leeg veld. Een blik naar achteren leert ons dat het blijkbaar etenstijd is. Langzaam druppelt het veld toch wel vol met de eters, en kunnen we echt van start. Om ons even goed op gang te helpen, worden we meteen getrakteerd op wat veldparticipatie. Links, rechts, de mannen de vrouwen, u kent het wel. Hoewel de hits van Handsome Poets als ‘Dance (The war is over)’ wel erg makkelijk in het gehoor liggen, laten de heren hier zien muzikaal beter te zijn dan dat. Gastbassist Rick, toepasselijk met groene snaren, maakt indruk met “McCartneyaanse” basloopjes die samen met de drums een strakke ritmesectie vormen. (JvdB)
Al vroeg in de avond vindt de ‘Finale Singer-songwriters’ plaats. De zoektocht naar de beste singer-songwriter van Delft en omgeving eindigt na een voorronde in restaurant De V op het oranje podium van het ZOMERfestival. Voor een vakjury, bestaande uit leden van Mister and Mississippi en Kim Janssen, spelen de drie finalisten elk een klein kwartiertje.
De driemansformatie Lost in LA mag openen en doet dat met drie melodieuze, makkelijk in het gehoor liggende popliedjes. Technisch drie goede muzikanten met een prima zanger maar met wat vlakke niet zo beklijvende popliedjes. Laurens Mensink is wel alleen en bewapend met akoestische gitaar en voldoet vanavond als enige aan de definitie van de singer-songwriter. Alleen daarom zou hij de prijs al verdienen. Hij begint echter met een erg leuk gespeelde LMFAO cover van ‘Sexy and I know it’. Onherkenbaar, maar dus niet zelf geschreven. Zijn warme stem maakt indruk, al zit er wel een soms wat geforceerde en absoluut overbodige snik in. Na een wat donker liedje sluit hij vrolijk en zeer zomers af met een catchy deuntje waar tekstueel dan weer weinig te raden over blijft. Als laatste speelt Ruji uit Rwanda met een bassist en percussionist. Zij spelen wat gladde soulvolle afropop en weten het publiek goed bij het optreden te betrekken. Vooral door zijn performance en professionaliteit wint Ruji uiteindelijk de prijs; het opnemen van een single. (RK)
Het Rotterdamse RE:Freshed Orchestra zou niet misstaan op North Sea Jazz. Oneerbiedig gezegd is het een coverband, die hiphoptracks van onder meer Jay-Z herinterpreteren in een bigbandsetting. Voor hun fusion van jazz, hiphop en r&b bestaat het collectief namelijk uit maar liefst vijftien man. En dat levert in de eerste plaats een vol podium op. Viool, dwarsfluit, cello, trompet, trombone, altsax, en zelfs een heuse keytar leveren een dik tapijt van geluid op, dat door de geluidsmannen in de roze zaal knap gemixt wordt. Het is een tour de force, waarbij vooral de drummer respect verdient voor het in het gareel houden van het hele zwikkie. De volle zaal weet het wel te waarderen, en door de uitgelaten sfeer komt de hele band steeds verder los. Pete Philly weet het niveau als interim-frontman knap nog wat verder omhoog te tillen. Jammer genoeg zakt tegen het einde het tempo van de nummers wat in, en daarmee ook de sfeer van daarvoor. Al met al een indrukwekkende set met topmuzikanten. (JvdB)
Eén van de minder bekende acts van de avond is Kim Janssen. Vandaag heeft de schuchtere Kim een bassist, een drummer en een toetseniste meegenomen om zijn verstilde liedjes wat kracht bij te zetten. Het blijkt al snel niet genoeg te zijn. Door de omgevingsgeluiden die nou eenmaal bij een festival horen, komen de prachtige liedjes van deze zeer begenadigde songsmid niet goed uit de verf. Muzikaal zit het goed in elkaar en Kim's wat hese stem past perfect bij de donkere liedjes. Verstilde, intieme liedjes die vragen om alle aandacht en dat ook verdienen, maar juist die aandacht wordt steeds maar afgeleid en overstemd door omgevingsgeluiden. Het volume wordt nog wat verder opengedraaid, maar het mag niet baten. Jammer. (RK)
Dio is met zijn band één van de publiekstrekkers van het ZOMERfestival in Delft. Al snel staat het veld volledig vol. Hij weet met zijn hiphop het publiek goed te bereiken. De set wordt goed opgebouwd en het lekkerst wordt tot het laatst bewaard. Met ‘Dom, lomp en famous’, waar Dio aan meewerkte maar toch vooral een nummer van The Opposites is, laat hij het publiek springen en hard van links naar rechts en weer terug rennen. Iedereen doet mee en geniet ervan met volle teugen. Voorspelbaar maar ook weer goed passend is de afsluiter; hitje ‘Tijdmachine’. Het publiek springt, zingt massaal mee en is blij. (RK)
Direct na Dio loopt een opvallend groot deel van het publiek naar het kleine oranje podium. Het doodlopende straatje waarin dat gepositioneerd is, is al snel volledig geblokkeerd. Op het kille opblaasbare plastic podium weet Mister and Mississippi direct een fijne warme sfeer te creëren met haar warme folkmuziek. Vorig jaar waren zij nog het vaste voorprogramma van Blaudzun in alle grote zalen in Nederland, dit jaar staan ze volledig op eigen benen en veroveren ze zelf ons kikkerlandje. Zo won de band al de 3FM Award voor beste nieuwkomer en was hun single ‘Same room, different house’ onlangs 3FM Megahit. Volledig terecht, laten ze ook vandaag weer in Delft zien. Met spannende liedjes, prachtige samenzang en vooral het warme hese stemgeluid van zangeres Maxime Barlag bouwen ze de set uit naar een grootse climax waarna een luid applaus als dank volgt. Bijzonder is ook de cover ‘Get lucky’ van Daft Punk waar zij een volledig eigen draai aan hebben gegeven. Absoluut hoogtepuntje van de dag. (RK)
Het Nederlandse vijftal Skip&Die weet al bij aanvang de zaal bij het roze podium te vullen met een publiek vol dansliefhebbers. Niet gek, want na het drukbezochte optreden onlangs op de Grote Markt, waar het echt goed los ging, is het duidelijk dat Skip&Die garant staat voor een goed feestje. Daniel Rose (C-Mon & Kypski) opent de set op de sitar, waarna we worden getrakteerd op het percussiegeweld van maar liefst twee bijzonder getalenteerde percussionisten. Aangevuld met synths en beats die soms wat dubstep toevoegen, levert dat een multiculti-dansfestijn op waarbij alle grenzen van muziekstijlen worden doorbroken. We gaan van India naar Zuid-Amerika en weer naar Zuid-Afrika, waar zangeres Cata Pirata oorspronkelijk vandaan komt. Met krakers als ‘La cumbia dictatura’, ‘Get your braai on’ en ‘Love Jihad’ is succes verzekerd. Mocht iemand er nog aan twijfelen, hier in de roze zaal wordt iedereen ervan overtuigd dat de zomer is begonnen. Hou je van een feestje en vond je het album niet zo? Ga toch zeker Skip&Die eens live bekijken. (JvdB)
Al bij de laatste klanken van Mister and Mississippi klinkt de nederbeat van The Kik vanaf het hoofdpodium. Zoals altijd strak in het pak en met hoofdjes heen en weer wiegend spelen de vier rotterdammers hun op de jaren vijftig gebaseerde beatmuziek. Bescheiden als ze zijn wordt hun hitje ‘Simone’ aangekondigd als dé zomerhit van vorig jaar en wordt het publek gevraagd mee te zingen. Met onvervalst Rotterdams accent en een flinke dosis humor kondigt frontman Dave von Reaven de liedjes aan. "Zoals jullie vast wel weten zijn wij een jaar lang de huisband geweest van De Wereld Draait Door (DWDD), vandaag was de laatste keer. Ja we hebben onze ziel aan de commercie verkocht en we vinden het heerlijk. Daarom spelen we speciaal voor jullie vanavond nog wat DWDD-materiaal.” Waarna nederpopklassiekers als ‘Mien waar is mijn feestneus’ en de Vogeltjesdans worden gespeeld. The Kik maakt er een feestje van en pakt op een wat knullig lijkende maar leuke manier iedereen in. (RK)
Er is ondertussen geen doorkomen aan bij Fresku. Na het voorgaande optreden is de doorstroom van en naar de blauwe zaal tot het nulpunt gedaald. De beveiliging probeert het allemaal op te lossen door te liegen dat Fresku nog niet begonnen is. Bij binnenkomst in de zaal blijkt deze nog maar halfvol, en dat is zonde. Ook als je niet van hiphop houdt, weet Fresku je te boeien met zijn komische teksten en zijn podiumact. Zo vertelt hij veel Discovery Channel gekeken te hebben als voorbereiding voor zijn optreden hier bij de Technische Universiteit. Hij neemt als een van de weinige rappers de hele hiphopscene niet zo serieus, en dat is verfrissend. Hij doet dus ook niet mee aan de opschepperige raps waarin wordt geclaimd de beste te zijn, hij is de slechtste. De single ‘Hedde drugs op’ komt natuurlijk ook langs. Je weet wel, van die clip met collega Eindhovenaar Theo Maassen. De zaal is warm en benauwd, maar dat zweterige draagt wel bij aan een intieme sfeer. Fresku eet er nog even een banaan bij, gangster als hij is. (JvdB)
Dos cervezas por favor! Want het is tijd voor een Spaans dansfestijn. Het is inmiddels donker buiten, en dat komt goed uit voor de indrukwekkende entree van La Pegatina. De band pakt flink uit met vuurwerk en confetti. Op zich wel begrijpelijk dat naar zulke middelen wordt gegrepen, want het vuurwerk moet niet van de muziek zelf komen. Die is namelijk eerlijk gezegd wat plat en weinig interessant. Als afsluiter van het hoofdpodium raakt de band wel de juiste snaar voor dit moment van de avond. Het publiek wil namelijk feestmuziek, en dat krijgen ze dus ook! De mix van stijlen heeft natuurlijk veel latin invloeden. Niet gek gezien de roots van de band in Barcelona. Maar aan de andere kant schuwt de band ook skapunk niet. Het gevolg is een springend publiek en de laatste voetjes gaan van de vloer. Een prima, maar wat veilige afsluiter voor deze editie van het ZOMERfestival. (JvdB)
Bekijk dinsdag ook het fotosfeerverslag van het ZOMERfestival Delft.