TDTMCM versus Goose op PopHotSpot Festival

Een wedstrijd tussen België en Nederland

Jorgen van de Burgt | Foto’s: Peter Balkema ,

Vrijdagavond 7 juni stond het PopHotSpot Festival in het teken van stevige rock en stevige beats. Maar ook in het teken van voetbal. België speelde tegen Servië, en de heren van headliner Goose zaten daarom voorafgaand aan hun optreden aan de buis gekluisterd. Op het podium werd vervolgens de wedstrijd Nederland - België gespeeld, met TDTMCM aan de Nederlandse kant.

Het Amsterdamse geteisem van The Don’t Touch My Croque Monsieurs (TDTMCM) opent de avond. Punkhop maken ze. Het plein voor het grote podium is zo goed als leeg, het is dan ook pas acht uur als de band aftrapt, maar ondanks het wat matige onthaal laten de bandleden zich niet van de wijs brengen. Vol energie staat de frontman voor het handjevol publiek zijn kunsten te tonen. Niet heel sterk van stem, het ritmegevoel van een half opgegeten visstick, maar wel met teksten die een snaar raken. Over een gevoel van paranoia voor de overheid, maar ook met een heerlijke flauw gevoel voor humor.
 
Naast de vier mannen staan heel on-punk, maar misschien juist daardoor wel weer punk, twee achtergrondzangeressen. Van het type doo-wop. Langzaam maar zeker is het niet meer te weerstaan voor de bij de cafés aan de zijkant staande menigte. Dit is heerlijke aanstekelijke doch pretentieloze nu-punk. Alhoewel, er moet gezegd worden dat het stuk voor stuk uitstekende muzikanten betreft. Bovendien houden de strakke ritmes, die vaak meer om het lijf hebben dan de onderwerpen van de nummers, het allemaal zeker interessant.
 

Na een korte ombouw is de Belgische uitdager van de avond aan de beurt: Goose. Afgaande op de lettergrootte van de band op de festivalposter beschouwt men Goose als de absolute headliner. Voorafgaand aan hun eigen wedstrijd op dit podium zaten de heren nog naar de wedstrijd België tegen Servië te kijken. België stond voor, de heren zijn bijzonder uitgelaten. Ondersteund door een indrukwekkende lichtshow ontsteken ze hun set met ‘Control’. De lichtshow is zo indrukwekkend dat er ten eerste een waarschuwing voor mensen met epilepsie had kunnen komen, maar daarnaast sneeuwt de performance van de mannen wat onder. Als de stroom van de backline even uitvalt snellen de mannen zich van het podium. Gelukkig is het probleem snel opgelost en kan het optreden worden voortgezet.

Hoewel er qua muziekstijl weinig overeenkomst is, is er wel degelijk op andere vlakken een vergelijking te trekken tussen Goose en Muse. Zo valt op dat Goose net als Muse ook van arpeggio’s houdt. In elk nummer komen de arpeggio’s terug, en na een paar nummers begint alles daardoor op elkaar te lijken. Overigens had de plaat ‘Synrise’ ook een albumcover van de beroemde ontwerper Storm Thorgerson kunnen zijn. Inderdaad, hij werkt ook vaak voor Muse. Ondanks het gebruik van live drums en gitaren is de sound van Goose vanavond erg klinisch en strak. We zouden bijna willen zeggen, té strak. Waar TDTMCM volledig uit de klauwen kon escaleren, is de set van Goose wel erg ge”CONTROL CONTROL CONTROL”eerd. En daarmee lijkt de underdog hier toch met de winst van de avond ervandoor te gaan.