Je kent het verhaal wel. Je speelt met je maat wat in een muziekstudio en voor je het weet heb je je eerste album uit. Een album met dansnummers, en stuk voor stuk zijn het krakers. Wat gastartiesten maken het af, waarvan de namen zeker niet de minste zijn. Eén van de tracks wordt nota bene nog hét festivalnummer van de zomer. Maar dan komt heel cliché die moeilijke tweede. Pas met twee punten ontstaat namelijk een lijn, een richting.
Op bedevaart met Baskerville
Haarlemse band wint zieltjes in Den Haag met indie-dance crossover
Baskerville sloeg dit jaar muzikaal een andere richting in. Het resulterende album Strongroom zal op vele jaarlijstjes te vinden zijn dit jaar. De critici zijn om. De bezoekers van de Supermarkt kwamen met de vorige dansplaat in het hoofd op zaterdag 21 december om te dansen en lieten zich de luistermuziek nog iets minder welgevallen.
Waar gaat het heen met je muziek? Gaan we voor meer van hetzelfde, of cashen we ons succes met een paar simpele stampers? Of gaan we voor een meer integere weg, en proberen we de muziek serieus te beinvloeden? Baskerville's 'Strongroom' is duidelijk een plaat die voor dat laatste kiest. Een luisteralbum dat bruggen slaat tussen dance en indie, en doet dat met verve. Nog meer, nog grotere namen leenden hun stembanden voor de vocalen, met als gevolg meer diversiteit en misschien ook meer ‘street cred’ onder de meer alternatief ingestelden.
Knap dat Bart Possemis en Thijs van der Klugt de morele ‘high ground' hebben gekozen dus. Maar dan. Dan moet live de vertaling gemaakt worden naar een show die van net zo hoge kwaliteit is. Menig band weet dit probleem niet te slechten en kiest ofwel voor eenvoud of soms zelfs om verder puur als studioband voort te bestaan. Baskerville doet gelukkig wel een poging, en wat voor één! Niet alle gasten konden worden meegesleept, met drukke eigen tours op het programma. Met haar Haagse roots is Linda van Leeuwen wel aanwezig vanavond. Mathias Janmaat, haar kompaan uit Bombay Show Pig, helaas niet. En met een track als Blackout als één van de hoogtepunten op Strongroom is hij daarmee wat ons betreft de grote afwezige. Toch is Alex Krottje een goede vervanger met een dijk van een stem. Dat moet ook wel, want hij vervangt in zijn eentje alle mannelijke vocalen van het album behalve de diepe basstem van Gotcha’s Ten op het nummer Fruitfly.
Baskerville verstaat de kunst van het performen beter dan hun voorprogramma Playground Zer0, zo blijkt. Twee projectieschermen die de heren zelf van luxaflex hebben gefabriceerd vullen de visueel minder inspirerende instrumentale tracks. Wat overblijft is een publiek wat duidelijk gekomen is om te dansen. De langzame luistertracks waarin Strongroom grossiert, worden soms daardoor jammer genoeg ontvangen met desinteresse. Zonde, juist dat zijn de interessantere nummers waarin Baskerville hun eigen geluid laat horen. Er zijn op de bedevaartstocht van Baskerville duidelijk nog veel zieltjes te winnen, en hopelijk zullen er vanavond weer een paar dance of hiphop-liefhebbers hun oren en ogen geopend hebben gekregen.