Phosphorescent: “Het touren begon zijn tol te eisen”

Matthew Houck krabbelt weer op met goed ontvangen album ‘Muchacho’

Daan van Boxtel ,

Country, folk, een vleugje indierock en zo nog wat invloeden. Singer-songwriter Matthew Houck maakt sinds een decennium genreoverstijgende muziek onder de naam Phosphorescent. De Amerikaan bracht dit jaar zijn zesde studioalbum met de titel ‘Muchacho’ uit, nadat hij een moeilijke periode in zijn leven heeft doorgemaakt. Toch heeft die tijd hem blijkbaar iets goeds gebracht. De poëtische, hartverscheurende en donkere liedjes waar de plaat bol van staat, zijn populairder dan al zijn voorgaande werk. “De dingen gaan heel erg goed op dit moment.”

Houck is met zijn bandleden veel onderweg. Dit jaar speelt hij in veelal uitverkochte zalen in Amerika en Europa. Dat betekent dat hij lang van huis is en dat is hem niet altijd goed bevallen. Zo zei hij eerder eens dat een tour een ‘damaging way of life’ kan zijn. Daar kijkt hij tegenwoordig anders naar: “We hebben een bus nu en daardoor gaat het allemaal wat makkelijker. Daarnaast moet je goed voor jezelf zorgen als je onderweg bent.” Eerder reisde hij in een soort van bestelwagen en dat viel hem zwaar. 
 
Mexico
De artiest verloor zijn relatie en zijn studio in New York en kwam afgepeigerd terug van de slopende en lange tournee ter promotie van het album ‘Here’s To Taking It Easy’. “Ik had al zeker een jaar geen zin meer op papier gezet. We waren lange tijd onderweg geweest. Dit hele gebeuren begon zijn tol te eisen en ik kwam met een burn-out terug.”
 
Houck verliet letterlijk de bewoonde wereld door anderhalve week op een geïsoleerde plek in Mexico te gaan zitten. “Op dat punt wist ik niet of er een ander album zou gaan komen. Ik ging daarheen met een aantal ideeën in mijn hoofd en puur om me te focussen op het schrijven van nieuwe muziek.” De situatie veranderde al vrij snel: “Ik was alleen maar aan het schrijven en ik raakte erg enthousiast over de liedjes. Daarna wilde ik terug naar New York om de plaat te maken.” Wel moest hij daar nog even een nieuwe studio voor vinden aangezien de oude was afgebroken.  
 
‘Muchacho’
In Mexico kwam hij op de albumtitel ‘Muchacho’. Als we hem ernaar vragen volgt een vrij vage, bijna filosofische beschrijving waaruit blijkt dat hij vermoedelijk zelf ook niet helemaal zeker is van de betekenis. “Je kan een soort van levensmoe zijn door wat je hebt meegemaakt in het verleden, maar er bestaan altijd nog mogelijkheden die je nog niet ervaren hebt.” Het lijkt erop dat hij vooral zichzelf toe wilde spreken dat het allemaal wel goed zou komen. 
 
De nummers op de plaat zijn erg donker en zwaar, vooral tekstueel gezien. Houck ging zoals gezegd door een zware periode voordat hij aan dit album begon. Alhoewel hij vanuit zijn persoonlijke ervaringen en belevenis schrijft, bevat zijn werk genoeg fictie. “Ik probeer altijd fictieve elementen in de liedjes te stoppen zodat het geheel niet direct naar mij traceerbaar is.” ‘Muchacho’ heeft een opvallende opener en afsluiter. De nummers ‘Sun arise! (An invocation, an introduction)’ en ‘Sun’s arising (A koan, an exit)’ zijn bewust op die plekken weggezet. “Om te voorkomen dat het een soort duistere bedoeling zou worden, wilde ik met een opkomende zon openen en eindigen. Er zitten veel donkere liedjes tussen en op deze manier heb je wat licht aan beide kanten.”
 
Verrassing 
De muzikant heeft momenteel weinig te klagen. ‘Muchacho’ is erg positief ontvangen en de complimenten vliegen hem om de oren. “Ik ben er blij mee. Je weet toch nooit precies wat mensen ervan gaan vinden. Het verbaasde me echt hoe positief het ontvangen is.”
 
‘Song For Zula’ is een verhaal apart. Een erg droevig lied over iemand, vermoedelijk Houck zelf wiens relatie spaak liep, die geen vertrouwen meer heeft in de liefde. Mensen reageren op onverwachte manieren als hij het nummer opvoert. “Ik vind het een treurig liedje, maar als je dan ziet dat mensen het helemaal mee gaan zingen... Liedjes krijgen live ander soort betekenissen. Het is echt een verrassing voor me geweest.”
 
Beste van twee werelden
Phosphorescent is nog heel het jaar op tournee en wat daarna staat te gebeuren is nog afwachten. Houck denkt niet aan stoppen en wil in ieder geval weer graag muziek gaan schrijven: “Het is een erg eenzaam bestaan in de studio, maar toch hou ik ervan. Om je werk daarna naar buiten te brengen en te zien hoe het ontvangen wordt is iets moois. Live optreden en daarnaast muziek schrijven in de studio, dat is de beste combinatie voor mij.” 
 
Matthew Houck is weer opgekrabbeld na een aantal tegenslagen en zijn muziek is populairder dan ooit. Het is te hopen dat hij dat weet te vertalen naar een prachtoptreden tijdens Crossing Border. Op de vraag of de Amerikaan een tevreden mens is met wat hij nu doet, antwoordt Houck: “Ik ben zeer zeker gelukkiger dan ik een tijdje geleden was.”
 
Phosphorescent is op vrijdag 15 november om 22.45 uur te zien in The Raven (Nationaal Toneel) tijdens Crossing Border.