“Ik zie mezelf niet als een dichter, maar ik wilde vooral niet als rapper gezien worden.” Ghostpoet weet dat het zijn eigen schuld is dat elke interviewer ernaar vraagt. Zijn artiestennaam verzon hij al voordat hij überhaupt met muziek bezig was. Nu denkt hij erover om toch voor iets anders te kiezen om verwarring te voorkomen. Hij houdt namelijk vooral van muziek.

De Engelsman vindt het te gelimiteerd te stellen dat hij binnen een bepaalde muziekstroming past. De mix tussen elektronica, rap, hiphop en dub is in ieder geval allesbehalve in een hokje te plaatsen. Dat bevalt de artiest wel: “Omdat mijn familie een bepaald soort voedsel zou eten en ik een lid ben van die familie, zou dat betekenen dat ik alleen dat soort voedsel zou mogen eten. En dat terwijl er zoveel verschillende soorten voedsel op de wereld zijn.” De vergelijking is tekenend voor de manier waarop Ghostpoet in het leven staat. Hij laat zich inspireren door de wereld om hem heen en wil dat zijn muziek reflecteert hoe hij zichzelf voelt op het moment van schrijven. “Ik observeer de wereld. Daarmee probeer ik die dingen te zien die andere mensen niet zien.”

Zodra de Brit iets interessants hoort, gaat hij op zoek naar een piano of gitaar die meestal wel aanwezig is. Het ideetje neemt hij dan op zijn telefoon op en hij zet er vaak al wat woorden onder. Dit zijn meestal fragmentjes van veertig seconden die hij later allemaal terugluistert om te kijken of daar wat interessants tussenzit. Zo wordt een album langzaam opgebouwd. Romantische verhalen over artiesten die middenin de nacht wakker worden met het hoofd vol ideeën, zijn aan Ghostpoet niet besteed: “Was ik maar zo’n artiest”, zegt hij lachend. “Bij mij gebeurt het meestal als ik wakker ben. Alleen als ik een album schrijf kan het misschien voorkomen dat ik ’s nachts een ideetje heb.”

Ghostpoet hecht waarde aan het album als geheel en niet zozeer aan losse nummers. Een favoriet liedje kiezen is dan ook onmogelijk, omdat hij overal bij betrokken is en alles zelf schrijft. Ook wil hij zijn publiek niet dwingen op een bepaalde manier over zijn liedjes te denken of ernaar te luisteren op een bepaalde plek. “Iedereen die naar mijn muziek luistert, doet dat in een andere setting. De een in de auto, de ander in de gym en weer een ander met zijn geliefde thuis. Het is niet dat ik daar invloed op kan hebben.” Hij maakt de vergelijking met het opvoeden van een kind: “Ik heb weliswaar nog geen kinderen, maar het is wel te vergelijken denk ik. Je doet alles wat je kan tijdens de opvoeding, maar zodra je kind naar school gaat, moet het zichzelf redden. Dat geldt ook voor mijn albums. Zodra de plaat uitkomt is het niet meer van mij alleen en kan iedereen er wat van vinden.”

Ghostpoet’s eerste plaat produceerde hij veelal in zijn eigen slaapkamer. Hij gelooft dat je muziek moet maken met de dingen die voorhanden zijn en in de emotionele staat waarin je op dat moment verkeert. “Dat album moest ik toentertijd maken, zo voelde ik me die periode. Daarna ben ik emotioneel, fysiek en mentaal in een overgangsperiode gekomen. Daardoor ben ik gelukkiger nu dan dat ik toen was en dat ga je ongetwijfeld terug zien in de muziek die ik nu maak.” De tweede plaat verscheen in mei van dit jaar en werd in een studio opgenomen. 'Some Say I So I Say Light' is de uiterst curieuze titel. “Het is meer een bericht aan mijzelf dat ik moet onthouden wie ik ben en dat ik zelf keuzes maak. Ik moet muziek maken voor mezelf en niet om het publiek tevreden te stellen. Ik kies mijn eigen weg.”

Dit sluit naadloos aan bij zijn overtuiging dat hij niets meer is dan elke andere wereldburger: “Het is onzin dat je jezelf anders moet gaan gedragen omdat je een platendeal hebt gesloten of omdat je ineens een publiek figuur wordt. Ik ben gewoon mezelf en praat met iedereen op dezelfde manier als waarop ik nu met jou praat. Ook heb ik nog steeds de vrienden die ik had toen ik jong was.” 

Al met al is Ghostpoet een gelukkig mens naar eigen zeggen. Hij heeft wel een idee van hoe zijn toekomst eruit moet zien. “Ik wil creatief blijven en muziek blijven maken. Maar ook ik leef in de echte wereld. Ik wil mezelf in de positie krijgen, ook financieel gezien, dat ik kan trouwen en uiteindelijk kinderen kan krijgen.” Een derde album gaat er zeker ook komen: “Op dit moment heb ik aardig wat ideetjes die ik wil gebruiken. Dat moet allemaal bij elkaar komen en daar werk ik aan. De prioriteit ligt absoluut niet bij het succesvol zijn in de hitlijsten of financieel gezien. Het album moet een weergave zijn van hoe ik me voel en wie ik ben op dat moment zelf.”

Ghostpoet is op vrijdag 15 november om 19.15 uur te zien in The Raven (Nationaal Toneel) tijdens Crossing Border.