Nieuwe EP Woot gepresenteerd in de SuperMarkt

‘Son Of A’ ziet het levenslicht

Remco van der Ham | Foto’s: Ramond Jaggessar ,

Sinds het winnen van de Grote Prijs van Nederland in de categorie Rock/Alternative werkte Woot hard aan de productie van een nieuwe EP. De laatste release van de Haagse band dateerde nog uit 2009, de EP ‘#1’, en dus werd het hoog tijd voor iets nieuws. Op vrijdag 31 augustus werd dat langverwachte nieuwe werk gepresenteerd in de SuperMarkt aan de Grote Markt.

De met Bart Schatteleijn opgenomen EP ‘Son Of A’ verschijnt zowel op cd als vinyl, al moeten de liefhebbers van vinyl daar nog even op wachten. Die is er vanavond in de SuperMarkt nog niet. De EP telt vijf nummers; ‘Devils’, ‘Oh what a mess’, ‘Sugar’, ‘Where did you go last night’ en titelnummer ‘Son of a’. Als voorprogramma voor de EP-presentatie is de Utrechtse band Mister and Mississippi gevraagd. De band maakt indruk met hun op Fleet Foxes en vooral Sigur Rós geïnspireerde melancholische folkrock. De als schoolproject van de Herman Brood Academie begonnen band won al de Amsterdamse Popprijs en zal waarschijnlijk niet het laatste zijn wat we van het viertal hebben gehoord.
 
Even voor half elf is het de beurt aan Woot. De SuperMarkt staat goed vol en Tobias Wolring (zang/gitaar), Sebas Simoen (bas) en Thijs van Teijlingen (drums) hebben er duidelijk zin in en beginnen gedreven aan hun set. Iets tè gedreven misschien, want al snel breekt Sebas een van de snaren van zijn bas. De reservebas wordt vervolgens ook niet aan de praat gekregen. De bas van Mister and Mississippi biedt uiteindelijk uitkomst. Het wat chaotische tafereel is tekenend voor het eerste deel van de set, dat wat rommelig overkomt. Gelukkig weet de band zich te herpakken om zo de rest van de set goed af te maken.

Woot heeft de afgelopen jaren een flinke ontwikkeling doorgemaakt. Van een wat schuchter indierockbandje is het trio in vier jaar tijd een strakke psychedelische rockband met attitude geworden. De nummers worden mooi opgebouwd en met veel dynamiek gespeeld. Doordat er maar weinig stiltes vallen en de nummers vaak in elkaar door lopen wordt het publiek meegezogen in de flow van de muziek. Toch ligt daar ook het minpunt van Woot. De nummers worden vaak te lang uitgebouwd, wat ten koste gaat van de variatie in de set. Het gevaar dat het een trucje wordt, ligt op de loer. Daarnaast is het toch jammer dat nummers van de eerste EP, zoals ‘Jump’, ‘Tube life’ of ‘Check my mind’, tegenwoordig de setlijst niet meer redden. Al met al een goede show van Woot, en als de band die laatste puntjes op de i weet te zetten is Woot klaar voor het grotere werk.