Als om half twee ‘s middags de lokale indierockband DexX op het binnenpodium in de grote loods aftrapt zijn er nog niet veel bezoekers op het terrein. Het is dan ook prachtig weer in wat misschien wel het laatste mooie weekend van het jaar is. Aan de waterkant is het goed toeven in het gras, terwijl de deuren van de overige hallen openstaan en uitnodigen voor een rondje langs kunstobjecten waarin auto’s een centrale of contextuele rol spelen. Een tweetal geprepareerde auto’s doet dienst als muziekinstrument en de BMW en Porsche zijn te bedienen met orgels. Elders staat een verongelukte auto met deinende airbags, een project van kunstenares Eva Schippers. Een Citroën AX is voorzien van een laag klei die door de dag heen wordt natgehouden om uitdroging te voorkomen, terwijl dat volgens de beschrijving nu juist de bedoeling was. Nathouden doet ook een van de weinige rijdende auto’s op Car Art: Raincar van Olaf Mooij maakt af en toe een rondje over het terrein terwijl uit een slangenstelsel wat door en om de auto gemonteerd is water(damp) spuit. Het nuttige en aangename verenigt in een kunstwerk en daarmee een welkome verkoeling op deze warme dag. Raincar is zonder meer een aanrader voor andere festivals.
Car Art Festival in Delft: leuk geprobeerd, net niet geslaagd
Zon, kunst, auto's, rock ‘n’ rottende konijnen
Op zaterdag 8 en zondag 9 september vond op het terrein van de voormalige Lijm- en Gelatinefabriek in Delft het Car Art Festival plaats. Naast een gevarieerd muziekprogramma, waaraan onder andere de Popunie een belangrijke bijdrage in de programmering leverde, was op het terrein ruimte voor allerlei autogerelateerde kunst. 3voor12 Den Haag nam beide dagen een kijkje.
Het tot voor kort Haagse (nu Delftse) duo Bimbo Electrico staat vroeg in de middag voor een vrijwel lege zaal te spelen. De harde beats en licht hysterische zang van Zoë Bowie (die qua expressie bij vlagen aan Roisin Murphy doet denken) komen vele malen beter tot hun recht in het donker en de late uurtjes. En dat terwijl Zoë nog wel haar haarkleur heeft aangepast aan de kleur van haar auto! Het duo zelf speelt onverstoorbaar verder en lijkt weinig te merken van de slechte akoestiek in de hal.
Voor Hausmagger, de band rond Theo ‘Rembo’ Wesselo, weet het aanwezige publiek wel de ingang naar de hal te vinden. De Rotterdammers treden vandaag op als duo en lijken zelf een aanzienlijke aanhang op de been te hebben gekregen die speciaal voor dit optreden naar Car Art is gekomen. Oneliners, gedichten, liedjes met beatbox en gitaarbegeleiding en zo af en toe een schuine mop - Hausmagger brengt comedy, poëzie en rock ‘n’ roll op z’n Rotterdams en sluit af met het door sommige fans woord-voor-woord meegezonden culthit ‘In de metro’.
Buiten staan een tot sauna verbouwde auto en een in een aanhangwagen gemonteerd ligbad met bubbelbadfunctionaliteit. In de CineBus kan de hele dag door een programma van korte films bekeken worden en voor een originele maaltijd kan een stop worden gemaakt bij de Keuken van het Ongewenste Dier, waarbij het de bedoeling is van ‘lastige dieren’ als luidruchtige vogels en ratten smakelijke hapjes te maken. Volstrekt smakeloos, maar zeker niet geurloos, is Het Aangereden Dierenboek van Bart Jansen. Hoe warmer het buiten wordt, hoe harder de kadavers van platgereden eenden, katten en konijnen gaan stinken. Respectloos gevangen en vrijwel niet geprepareerd voor tentoonstellingen hangen de uiteengereden dieren in gefiguurzaagde plankjes naast elkaar. Dit kunstproject kan bij aanhoudende hitte op dag 2 nog wel eens een serieus gezondheidsrisico opleveren.
‘s Middags zijn er nog optredens van Fexet, Kreatones en The Maydays, waarna het avondprogramma begint met Duncan Idaho. Het is inmiddels wat drukker op het voormalige fabrieksterrein, wat de sfeer ten goede komt. De finalist van de Grote Prijs van Zuid-Holland maakt lekker in het gehoor liggende popliedjes met een vleugje verfrissende elektronica. Door wat gerommel met (of is het het ontbreken van?) de setlist gaat de vaart er halverwege een beetje uit. Voor Duncan Idaho zit de stap van finalist naar finale winnaar in het net even iets meer naar een eigen geluid en imago toe werken.
Birth Of Joy bracht onlangs het nieuwe album ‘Life In Babalou’ uit en speelt op Car Art een stevige set psychedelische seventiesrock. De energie spat van het podium af en het onweerstaanbaar snerpende orgeltje (ja, dat wat The Doors ook zo goed deden) maakt het een band waar je met plezier naar luistert. Vette rock met bijpassende broekspijpen. Dat het allemaal nog net een tandje harder kan bewijst Bullerslug, de laatste band van het avondprogramma voordat de hiphoppers van The Flexican het overnemen. Bullerslug is de nieuwe band van voormalig Aux Rausser Bastiaan Bosma en Elle Bandita (Ryanne van Dorst). De moddervette rock met hardrockinvloeden uit de jaren ‘80 houdt het midden tussen postpunk, wavemetal en regelrechte teringherrie met een vleugje Dead Kennedys. Subtiliteit is ver te zoeken en dat is ook wel weer eens prettig. Het publiek gaat in ieder geval eindelijk helemaal los.
Zondag is het nog warmer, en daarom nog rustiger dan de zaterdag. Het Aangereden Dierenboek van Bart Jansen is ook vandaag op het festival te vinden, net als de tot sauna verbouwde auto, het in een aanhangwagen gemonteerde ligbad, de Raincar, de auto met dichter, de CineBus en de Keuken van het Ongewenste Dier. Daarnaast is er ook een animatieteam aanwezig, dat samen met het (karige) publiek een animatie probeert te maken. Ook het muziekprogramma op deze zondag is niet slecht. Sara Bonne is daar een van de hoogtepunten van; Deze vrouw heeft pit, lef én een goede stem. Ze doet op dit moment een tour in aanloop naar de release van haar album ‘Testimony’ op 23 september in de Unie te Rotterdam, met het Car Art festival als afsluiter.
Ook Wolf In Loveland doet het goed, al is het wel een beetje duf op sommige momenten. Op de momenten waarop ze de energie naar boven willen halen, staat het geluid van de drums en de gitaren zo hard dat het een beetje belachelijk klinkt in de kleine ruimte gevuld met tien mensen. BluefisH, het échte hoogtepunt van de zondag, weet de energie beter te doseren. De laatste single ‘Head up’ en de cover van ABBA's ‘Dancing queen’ doen het enorm goed. De band lacht, danst en bespot het feit dat ze spelen voor welgeteld vijf mensen. Tamara Woestenburg laat dat haar niet gebeuren, en besluit daarom buiten te spelen. Dit idee helpt haar niet aan veel meer publiek, maar de organisatie misschien wel aan een idee voor volgend jaar. Want een tweede podium buiten waardoor een om-en-om programmering mogelijk is, bespaart het publiek het wachten op de volgende muzikant(en), en zo had Car Art waarschijnlijk meer publiek getrokken. Dan was één dag Car Art ook genoeg geweest.
Het concept is leuk bedacht, alleen het verband tussen de muziek en alles daaromheen is misschien wat vaag. Maar misschien is dat ook het leuke aan het festival: dichters, muzikanten, kunstenaars en auto's, allemaal op één plek. Het was alleen nog gezelliger geweest als er ook wat mensen waren.