Jan Willem Troost maakt furore bij Carel Kraayenhof

“Zou je dat wel doen? Je hebt zo’n dure smaak”

Cok Jouvenaar ,

Jan Willem Troost (1981) is uitvoerend muzikant van beroep. Als cellist heeft hij een enorme staat van dienst opgebouwd. Met can_of_be timmerde hij flink aan de weg, maar deed ook vele studio- en livesessies met ondermeer Heideroosjes en Melle de Boer. Heet van de naald is het nieuws dat Jan Willem zich bij het ensemble van Carel Kraayenhof heeft gevoegd.

“Het laatste jaar loopt het goed. Ik ben muzikaal erg gegroeid en heb mijn muzikale spectrum flink verbreed door de diverse projecten.” Jan Willem is in Den Haag de bekendste cellist in het alternatieve- en popcircuit. Hij kwam al vroeg in aanraking met de cello en de bijbehorende klassieke muziek. “Mijn ouders luisterde naar Radio 10 Gold en Radio 4. Dit wisselde elkaar af. Zij namen me weleens mee naar barokconcerten in een klein kerkje in de buurt. Mijn moeder speelde piano voor de lol, soms samen met een violiste. Ik vond viool echt geweldig, dat wilde ik ook spelen. Ik ging naar de muziekschool maar omdat er een grote wachtlijst was bij vioolles haalde een docent mij over. ‘Cello is ook leuk’, zei zij, zodoende cello.”

Vanaf zijn zevende speelt hij cello. Het was klassiek wat de klok sloeg. Het Conservatorium bood uitkomst. “In het eerste jaar kwam ik in een bandje terecht waarmee we jazz speelde.” Naast zijn studie schnabbelde hij bij in allerlei orkestjes en strijkkwartetten. “Ik ben afgestudeerd als uitvoerend musicus. Ik wilde beroepsmuzikant worden. De reactie van mijn moeder was ‘zou je dat wel doen? Je hebt zo’n dure smaak.’.” Toen Jan Willem zich bij het collectief van can_of_be voegde, ging er een wereld voor hem open. “Ik ging naar een theaterproductie waar Roeland Drost (toetsenist) in speelde. We raakten na afloop aan de praat en hij haalde mij over om bij deze band te gaan spelen. Later bleek dat Julie Scott (zangeres) heel erg lang iets wilde doen met cello.  Daar leerde ik rocken. Klassiek heeft een suffig imago. Ik vond mezelf ook heel stoer.”

Door can_of_be bouwde hij een netwerk op. Menig band deed beroep op hem. “Als bands een liedje met de dood hebben, bellen ze mij. Maar ik heb ondermeer bij qrio meegedaan, bij Melle van Smutfish en speelde mee met Heideroosjes op Lowlands. Bijzondere ervaring als 18.000 man het nummer ‘Tering tyfus takketrut’ meeschreeuwen. Het meest bizarre was, ik had een nummer bij de band Alderliefste ingespeeld. Tijdens mijn eerste rijles hoor ik dat nummer en dus mezelf op de radio. Beetje surrealistisch.”
 

De laatste jaren is hij enorm actief. Ondermeer met Ensemble Modelo62, waar hij vanaf 2009 deel van uit maakt. “Een gezelschap met negen nationaliteiten. Echt hardcore experiment. De hippe versie van Mozart, zeg maar. Er worden speciaal stukken voor ons geschreven. We voeren muziek uit van een componist die nog leeft. Het is erg State-X New Forms achtig.” Bear v Shark is een theaterproductie waar hij bij speelt. “Binnenkort spelen we in het Korzo theater. Het is gebaseerd op een Amerikaans cultboek en vertelt het verhaal van een roadtrip van een familie.” Ook opvallend is dat hij bij het tango ensemble van Carel Kraayenhof gaat spelen. “Een andere cellist waarvoor ik weleens invalwerk deed, besloot te stoppen bij Carel. Toen kwam ik in de picture. Binnenkort gaan we naar Indonesië voor vier optredens en workshops.”

Voor wie niet kan wachten om Jan Willem live te zien, dat kan op 22 september rond 19.30 uur. “Dan speel ik samen met Roeland Drost in de Agneskerk op de Beeklaan. We spelen een mengeling van gypsy, improvisatie en popdingen. En in november doe ik een eigen performance bij Galerie Helder tijdens de opening van een expositie van drie kunstenaars.” Het gaat er voor Jan Willem om dat het vooral leuk moet zijn. “Wat ik  belangrijk is dat ik met leuke mensen speel. En om emotie. Soms gaat iemand helemaal uit z’n dak, of begint te huilen als ze muziek horen. Uiteindelijk gaat het erom wat muziek doet bij de mensen.”