Roosbeef liedjes in spannende jasjes

Verrassingen in Haags Diligentia

Ramon Keyzer | Foto's: Jan Piet Hartman ,

Roosbeef zit nu in haar waarom-periode, zoals elk kind die doormaakt. Ze noemde haar laatste EP er zelfs naar; ‘Warüm’. Met een umlaut, omdat een o maar zo gewoontjes is. En gewoontjes, dat is Roos niet. Haar kenmerkende knalrode haren hebben dan inmiddels wel plaatsgemaakt voor haar natuurlijke haarkleur, haar naïeve wat kinderlijke stemgeluid en dito verschijning zijn nog steeds kenmerkend voor de 24-jarige Roos. Ruim een maand na de release van haar EP speelde ze op woensdag 31 oktober in het Haagse theater Diligentia. Het zesde optreden van haar korte tour langs acht theaters onder de noemer ‘De grote demo-show’.

Gekleed in een grijs-zwarte trui, een spijkerrokje en een zwarte panty met rode stippen verschijnt de 24-jarige Roos Rebergen wat timide op het podium. De zaal is grotendeels leeg, er zijn slechts 60 kaartjes verkocht. “Ik dacht ik trek eens iets nieuws aan”, vertelt Roos na het eerste nummer, “ze hadden alleen geen jurk dus het is deze trui geworden”. Het zijn dit soort uitspraken waarvan je als publiek toch afvraagt wat de toegevoegde waarde is. Soms lijkt Roos in een andere dimensie te leven, ver weg van onze realiteit. In haar nummers weet ze die realiteit echter regelmatig treffend te verwoorden. Zoals in het nummer ‘Volle magen klagen’;
We zien die ander ook wel rennen 
maar we kijken niet opzij
het leven is toch voor jezelf,
daar hoort toch niemand anders bij?!
 

De verhaaltjes tussen de liedjes door komen wat plichtmatig over. De band vertrekt en Roos leest voor. Eerst over hoe ze in haar gedachtespinsels als kind werd gestoord door haar mammaatje en haar stofhuiler en over het opnemen van demo’s (het enige linkje naar de titel van de theatershow). Later vertelt ze over hoe ze drummer Tim van Oosten en gitarist Reinier van den Haak heeft ontmoet en dat zij de naam Roosbeef heeft verzonnen en dit bij gebrek aan betere ideeën zo is gebleven. Grappig bedoeld, maar het komt wat geforceerd over.

De muziek is waar het om draait vanavond. En dat zit wel goed. In bijna twee uur laat Roosbeef horen dat ze de nummers precies als op cd kan laten klinken, maar ook regelmatig kan verrassen met een totaal andere uitvoering. Het nummer ‘Boerderij’ wordt volledig instrumentaal gebracht door de vier heren in de band. Tom Pintens, multi-instrumentalist maar nu op klarinet, Tijs Delbeke op schuiftrompet, drummer Tom van Oosten op trompet en Reinier van den Haak op gitaar. ‘Iets te veel wij(n)’ klinkt wat overstuurd en vliegt door de gedoseerde toevoeging van heftige electro (Tom Pintens) steeds net niet uit de bocht. ‘Onder invloed’ is kaal en puur en wordt driestemmig gezongen met slechts één gitaar als begeleiding. Titeltrack ‘Warüm’ wordt door Roos solo vertolkt waarbij zij zichzelf begeleidt op akoestische gitaar. “Ik speel helemaal geen gitaar, alleen als ik in India ben, en daar ben ik nog nooit geweest”, voegt ze er dan zelf aan toe. “En omdat dit nieuwe liedje dezelfde akkoorden heeft, speel ik dat nu ook maar”, waarna ze het nummer ‘Laterr’ inzet.

Diligentia wordt vanavond getrakteerd op een mooie doorsnede van het repertoire van Roosbeef, waarbij de nadruk ligt op het meer recentere werk. En de wat geforceerde verhaaltjes tussendoor passen ook wel weer bij Roos. Muzikaal zit het allemaal erg goed in elkaar met grote diversiteit; van klein en intiem tot hard en uitbundig. Roosbeef heeft het aanwezige publiek goed kunnen vermaken met verrassende uitvoeringen van de liedjes. Als toetje volgt nog het prachtige ‘Leven van een kunstenaar’, een bewerking van het Daniel Johnston nummer ‘Story of an artist’. Mooi einde van een mooie, vermakelijke avond muziek.