Doe je ogen dicht en beeld je in: Je zit in een theater in hartje Londen. Je hebt al aardig wat musicals uit de stal van Andrew Lloyd Webber gezien. Ineens hoor je de pianotoetsen en de stem van Jan Stroomer en je denkt dat je midden in de musical ‘Starlight Express’ zit. Het klinkt vreemd, maar het is een associatie die opgeroepen wordt bij deze recensent. De composities van The Stream hebben duidelijk iets beeldends. De EP begint met ‘Miss right’ en het beeld van zingende en dansende acteurs op het podium, mooie lichtshow en het publiek strak in tuxedo blijft maar terugkomen tijdens het luisteren naar ‘Full House’.
Jan Stroomer tapt vooral uit het vaatje van de grote superbands uit de jaren zeventig. Er viel toen werkelijk bakken met geld te verdienen in de popmuziek. Een concert was vaak een complete show dat zijn weerga niet kende. Of deze Jan Stroomer dit ook voor ogen heeft gehad tijdens het componeren van de vijf songs zal wel niet, maar toch; met dat gegeven in je achterhoofd, denk je aan acts Queen, Supertramp, Yes en Styx. Zeker Styx’ album ‘Paradise Theatre’ uit 1980 kan als blauwdruk voor dit werkje van The Stream hebben gediend. Lekker zwaar aangezette accenten, koortjes die de boel naar een hoger plan weten te trekken en af en toe een klein stukje jazzpiano.