We beginnen de avond met een optreden van Über-Ich in Plato. Dat blijkt een goede keus. De platenzaak is aardig gevuld met publiek dat zich netjes sorteert tussen de bakken cd’s en LP’s en ook buiten voor het raam staan toeschouwers. Über-Ich is een experimentele underground popgroep met aparte zanglijnen die worden versterkt door de distortion over de microfoons. Het vintage geluid past perfect bij de locatie. We horen invloeden van The Beatles en Pink Floyd en de zangeres doet wat denken aan een mix tussen Ellen ten Damme en Nina Hagen. Er wordt wel gepraat, totdat een zacht liedje wordt ingezet met enkel de begeleiding van een duimpiano. De band verkoopt een EP om een cd te kunnen gaan maken. We hopen dat dit ze lukt, want deze band kan het nog ver schoppen.
Buitengewoon genieten tijdens Popronde Leiden 2012
Muzikale kroegentocht door de Sleutelstad
De Popronde is al twee maanden aan het touren langs verschillende steden in Nederland en dit is alweer het een na laatste weekend. De Popronde Leiden verspreidt zich dit jaar met 33 bands over 18 podia binnen de singels. Tegen achten lopen we de Leidse binnenstad in op weg naar de eerste band op het programma. Op straat merk je nog weinig van dit festival dat vanavond in Leiden is neergestreken. De koopavond zorgt wel voor volk op straat, maar niet bijzonder veel. Naarmate je dichterbij een Popronde locatie komt hoor je muziek en staan er groepjes mensen gezellig buiten.
Een uur later speelt singer-songwriter Willard Cody in de WW. Volgens het boekje maakt hij stomp 'n' roll, kerkmuziek voor atheïstische junkies en onhandelbare meisjes. Misschien heeft hij zijn setlist vanavond aangepast, maar het beeld dat je bij die omschrijving krijgt komt niet direct overeen met wat we nu horen. Willard Cody speelt eenvoudige liedjes op zijn akoestische gitaar, lekker om een biertje bij weg te drinken in deze kroeg. Die is dan ook redelijk gevuld, deels met stamgasten. Al je de ogen dicht doet hoor je blues, ruik je rook (het podium is immers in het rokersdeel van de kroeg) en waan je jezelf bij het kampvuur op een mooie zomeravond. Net als vroeger, toen ondergetekende ook nog een onhandelbaar meisje tussen atheïstische junkies was.
Het is tijd voor een wat ingewikkelder singer-songwriter; Tom Gerritsen oftewel The T.S. Eliot Appreciation Society. Tot een paar jaar terug verdiende hij zijn geld als straatmuzikant in Amerika en dat hij daar folk heeft leren spelen is goed te horen. Nu staat hij in de - pas sinds een week geopende - Vrijplaats Middelstegracht. Het is druk, wat ook een goed begin is voor deze vrijplaats als sociaal-cultureel centrum. Uit zijn kleine akoestische gitaartje haalt Tom de mooiste melodieën en zingt daarbij onversterkt met een fijne stem de zaal tot stilzwijgen. Als zijn gitaartje stuk gaat, leent hij een normaal model en gaat, al zij het luider dankzij de grotere klankkast, onverstoord verder. The T.S. Eliot Appreciation Society blijkt een goede artiest voor de openingsweek van de Vrijplaats en bewijst het pand van een goede akoestiek.
Wachtend op de derde singer-songwriter op ons programma vanavond, pikken we nog wat nummers mee van Nouveau Vélo. Deze band uit Helmond met de prachtige omschrijving “Do-It-Yourself-geen-hi-fi-recht-voor-je-raap-stiekem-achter-je-rug-gitaar-bas-drums” misstaat niet in Meneer Jansen. De pijpenla is goed gevuld en hoewel backstage nog een tafeltje vrij is, zit zelfs het terras vol met kou-trotserend-publiek alwaar de muziek ook goed hoorbaar is. Hoewel de bandnaam Frans aandoet, horen we vooral Britse invloeden. Nouveau Vélo laat Meneer Jansen swingen.
En dan is het tijd voor de koning onder de Nederlandse folk, de Haagse troubadour Erik Hofland, oftewel Dyzack. Hij draait al ruim dertien jaar mee, maar van de Popronde geniet hij nog steeds zichtbaar. Tijdens deze optredens speelt hij nummers van zijn laatste album ‘This Mangy Soul’, afgewisseld met ouder werk over sneeuw en zon en het nieuwe ‘King of joy’. Hij begint met viool (op gitaar) en eindigt met de mondharmonica (met gitaar). Tussendoor wordt gegrapt over toiletbezoeken waarvoor het publiek over het tijdelijk ingerichte podium moet, 20 euro tijdens een nummer. Meneer Jansen puilt uit, het publiek is enthousiast en krijgt het voor elkaar Dyzack een akoestische toegift te laten spelen. Wanneer zal een podium als Paradiso deze paradijsvogel eens een avondje boeken?
De Popronde Leiden 2012 wordt zoals elk jaar afgesloten in het LVC. De laatste act van de afterparty is Wannabeastar, een uitzonderlijk gezelschap met een eigen kledingstijl. Noem het punk, disco of carnaval. De muziek is niet bijzonder, maar de live act des te meer. Deze zangeres is sexy, eclectisch en toont lef! Terwijl de band feest viert op het podium en alle rockstertrucjes uit de kast haalt, slingert de zangeres zich om een paal en werpt zich op de grond, waarbij het misschien wel handig is om zo’n flexibel kort rokje aan te hebben. De volle zaal van het LVC geniet, maar zo te zien meer van het theater dan de muziek. Onder het motto “het oog wil ook wat”, toch een leuke afsluiter van een buitengewoon geslaagde Popronde in Leiden.